Meestal vind ik het interessant om een artiest te spreken vóór of rondom zijn of haar doorbraak, maar bij jou vind ik dit moment in je carrière misschien wel het tofste moment voor een eerste gesprek. Je bent namelijk van links naar rechts gegaan door het hele muziekspectrum. Is dat een drang naar experiment?
“Misschien wel. Ik vind zelf simpelweg teveel soorten muziek leuk om naar te luisteren. Mijn playlist gaat ook alle kanten op, en dat trek ik door in mijn carrière. Daarnaast wil ik, als ik een project heb afgerond, altijd meteen weer iets nieuws doen. Eigenlijk ben ik altijd opzoek naar dat wat er nog niet is. Ik maak graag wat ik zelf mis in de Nederlandse muziekscene. De afgelopen tijd heb ik vooral veel dancehall gemaakt. In mijn ogen doen niet veel artiesten dat in Nederland, althans niet de echte dancehall waar ik van houd. Hetzelfde had ik eigenlijk met reggae. Als ik constateer dat er een gat in de markt zit, dwing ik mezelf haast om erin te springen.”
“Ook al wil ik geen fuck geven om cijfers, merk ik dat ik soms iets teveel fucks erom geef.”
Wanneer ontdekte je dat je die Jamaicaanse muziekstijlen de overhand wilde laten hebben in je eigen muziek?
“Het zat er altijd al wel in. Dat hoor je als je Investeren In De Liefde luistert, of Jij & Ik. Zulke tracks zou je ook al dancehall-áchtig kunnen noemen. Alleen ik ben er voor mijn gevoel nooit heel erg diep ingedoken, terwijl ik er wel mee opgegroeid ben. Mijn vader luisterde altijd reggae thuis, en ik heb zelf in een dancehall-dansgroep gezeten als kind. Toen ik eenmaal verder in mijn carrière was, besloot ik gewoon om met een paar beatmakers te gaan zitten om te kijken of we die genres echt goed aan konden pakken. Dat beviel zo goed, dat ik er steeds dieper indook.”
De boodschap van dit project is ‘Zoek je geluk niet in followers en likes, maar dicht bij jezelf’. Hoe kom je tot dat inzicht?
“Die gedachte heb ik heel vaak, maar soms ben je gewoon caught up in life. Ook al wíl ik geen fuck geven om zulke cijfers, merk ik dat ik soms iets teveel fucks erom geef. Dat gaat onbewust.”
Doet het artiestenleven dat met je?
“Ja, ik denk het wel. Maar ik weet ook dat mensen die geen artiest zijn ermee moeten dealen. Social media speelt nou eenmaal een grote rol in ons leven. Ik denk alleen dat we het met z’n allen belangrijker maken dan dat het is. Het is een leuke manier om mensen te leren kennen of om muziek te promoten. Alleen soms zijn we er iets teveel op gefixeerd, waardoor dat in de weg kan zitten in het echte leven. De kunst is om het als tool te zien, en niet als life.”
Is dat moeilijk anno 2021?
“Ik probeer in ieder geval mezelf daar echt bewust van te maken. Als ik dan ’s avonds zie dat mijn schermtijd weer op acht uur staat, dan moet ik er iets mee. Dan vraag ik mezelf echt af waarom ik zoveel naar mijn telefoon gestaard heb, terwijl er in de wereld zoveel te doen en te zien is. Je telefoon laat je best wel vaak denken dat je bezig bent, terwijl je eigenlijk gewoon helemaal niks aan het doen bent. Maar dat is wel iets dat ik de luisteraars wil meegeven ja; zoek je geluk niet op internet, maar bij jezelf.”
“Blijf liefde geven, ook al krijg je het niet altijd terug”, valt te lezen in het persbericht over je EP. Waarom heb je dat laten optekenen?
“Als je liefde geeft, is het fijn om het terug te krijgen. Maar als iemand boos is op jou, is het niet de juiste manier om boos terug te doen. Als jíj degene bent die liefde de wereld instuurt, zal het op een bepaalde manier bij je terugkomen. Ik heb ook periodes in mijn leven gehad waarin ik verbitterd was, maar zodra je daarmee stopt, merk je pas dat het niet de manier was om verder te komen. Daar wordt je zelf geen leuker persoon van en wordt de wereld niet beter van.”
“Liefde overwint uiteindelijk, ook als alles nu
even kut gaat.”
Heb je die mindset meegenomen in de nieuwe plaat?
“Ik probeer het in mijn hele leven mee te nemen. Ik ben sowieso iemand die altijd het positieve in dingen probeert te zien. Ook al ben ik zelf gestresst of gaan dingen slecht, of heb ik het druk. De afgelopen periode -met corona, een kind dat ik zelf les moest geven en een plaat die af moest- was heel stressvol, maar we hebben het laten lukken. Dat komt omdat ik besefte dat liefde uiteindelijk overwint, ook als alles even kut gaat.”
De titeltrack Valse Profeten met Kenny B verscheen terwijl heel Nederland was ondergesneeuwd. Was het geen gek gevoel om juist deze muziek op dat moment uit te brengen?
“Voor mij voelt dat helemaal niet zo. Ik denk niet teveel na over timing. Het is juist goed om in deze tijd een positief geluid te brengen voor de mensen. Ik hoop dat ik iedereen een beetje blijer kan maken in deze dagen. Normaal zou je zeggen ‘breng dit lekker uit zodra de zon begint te schijnen, dan kun je daarna een festivaltour doen.’ Maar dat vooruitzicht is er nu helemaal niet, dus brengen we die message zo snel mogelijk.”
Hoe ontstond het idee van een reggaeplaat door Bokoesam?
“Ik zat al regelmatig met Ginton in de studio, die ook deze EP helemaal heeft geproduceerd. Hij gaat naar zowat alle reggaeconcerten- en festivals en hij is degene die me ook meer de reggae in heeft getrokken. Ik checkte namelijk meer dancehall dan reggae, om eerlijk te zijn. Toen hij eenmaal wat riddims had gemaakt, besloten we om het uit te bouwen. Het eerste dat we maakten is ook meteen verschenen, dat was Easy met Jonna Fraser. De vibe en het plezier dat we hadden in het maken deed ons meteen beseffen dat we daar meer van moesten maken. Uiteindelijk spraken we naar elkaar uit dat we allebei wel weer wat nieuwe muziek wilden releasen, dus waarom niet gewoon samen? Niet teveel nadenken, gewoon gaan!”
Hoe kennen jullie elkaar?
“Zo’n tien jaar geleden ontmoette ik hem in een vage situatie in Rotterdam, waarna we elkaar vaker tegenkwamen, zeker in het live circuit. Hij was natuurlijk als gitarist onderdeel van Deuxperience, waar Keizer toentertijd mee tourde en later de vaste liveband werd van Ronnie Flex. Toen ik erachter kwam dat hij ook beats maakte, is het balletje gaan rollen. Als je dan ook nog merkt dat de interesses gelijk zijn op vele vlakken, gaat het snel. Nu hebben we ook nog eens hetzelfde management, dus; full circle. Het klopt gewoon.”
Verdienen beats uit een ander genre ook een andere aanpak qua schrijven?
“Eehhm… niet per sé. Je hebt wel andere flows die je in kunt zetten, maar in principe kunnen de onderwerpen hetzelfde zijn. Reggae is vaak blij, en ik houd best wel van blije tonen waarop bijvoorbeeld melancholisch gezongen wordt. Dat contrast spreekt me aan. Bij een reggaeplaat hoort een bepaalde message. Die heb ik geprobeerd in de titeltrack te stoppen. In dancehall kun je ook prima een boodschap stoppen hoor, maar dan ben je vaak in je teksten minder maatschappelijk betrokken.”
Bij de EP hoort ook een introductievideo, waarin ik ‘familieman Sam’ zie. Waarom is dat juist nu belangrijk om te laten zien?
“Veel mensen kennen mij als die gekke, grappige Sam. Dat ben ik óók nog steeds hoor, vergis je niet. Maar het is belangrijk om te laten zien hoe mijn leven nu is, en wat voor mens ik ben. Ik heb nu een gezin, en ben volwassen geworden. Dat mogen fans zien. luisteraars mogen weten wat ik wil, wie ik ben en wat ik doe.”
De clip van Morning deed me wel watertanden naar een zonvakantie, zeg. Hoe was die shoot in je vaderland?
“Een vriend van me was in Ghana voor een ander project. En ik moest nog een clip schieten. Ik was er al tien jaar niet meer geweest. Eigenlijk zou ik vorig jaar zijn gegaan, maar door corona ging die trip niet door. Het was een soort freestyle-video; we gingen gewoon drie dagen op pad en maar zien wat eruit komt. Het was leuk om daar weer eens te zijn, it humbled me op een bepaalde manier. Alleen al tussen de mensen van dáár zijn. Even lekker mijn roots opzoeken bracht me zo’n fijn gevoel.”
“Als het niet gebeurt, doe ik het. Dat is een terugkerend iets in mijn leven.”
En totaal niet muziekgerelateerd, maar dankzij Late Night BBQ kon ik er moeilijk omheen; waar komen je horeca-ambities vandaan?
“Ik hou echt van BBQ-eten en ik kon geen goede BBQ-tentjes vinden in het centrum van Amsterdam. Ik dacht altijd al ‘Als ik ooit iets open, dan moet het dát zijn.’ Een vriend van me had al een restaurant, dus nadat ik hem benaderde zijn we het stapje voor stapje beginnen te realiseren. Eigenlijk is het hetzelfde als met mijn muziek; ik zag een gat en ben het gewoon gaan doen. Toen ik begon met rappen, had je hier in Nederland ook niemand met die Lil B- en Soulja Boy-achtige stijl. Als het niet gebeurt, doe ik het. Dat is een terugkerend iets in mijn leven.”
En je bent niet alleen naamgever, toch?
“Zeker niet, ik ben bij alles betrokken. Sterker nog; ik sta er zelf ook twee keer per week. Dan bezorg ik, of help ik mee in de keuken. Door wat er nu gaande is in de wereld, heb ik daar gelukkig ook tijd voor. Ik doe het ook niet alleen, we zijn met een paar eigenaren. Maar ik ben wel het gezicht ervan, dus ik wil wel dat alles zo is als het moet zijn, en dat alles smaakt zoals we willen dat het smaakt.”
Wat raad jij mij, als gezicht van Late Night BBQ aan, om te bestellen als ik weer in Amsterdam ben?
“Ik zou voor de BBQ Mix gaan, dan heb je van alles wat. En als je die avond toch nog een klein beetje extra honger hebt, hebben we echt goede fried wings. Een eigen recept, dat zijn by far de lekkerste die ik ooit heb gegeten in Nederland!”
Je weet het wel te verkopen! Is dat ook de ideale manier om je nieuwe muziek te consumeren, BBQ food en Valse Profeten over de speakers?
“Hmmm… klinkt ideaal! Hoewel je volgens de real rastafari people natuurlijk het best kunt leven zonder vlees. Maar vlees en een fijn reggaeplaatje; ik zou het zeker aanraden!”
Stream Valse Profeten van Bokoesam hieronder:
