“In een woonwagen deed ik laatst een show voor een bruid, man / M’n schoonmaakster vond laatst een loop in de fruitmand / “Je bent ook vader dus kijk nou eens uit, man!” / ik hoop later dat ik ooit kan wonen in Zuid-France…” Met een hoge dosis dubbelrijm en kille delivery vat Boef zijn nieuwe plaat samen. Op het nieuwe album Luxeprobleem zet hij namelijk alle rollen uit zijn leven uiteen. Hij is een van de meest succesvolle rappers van het land, maar ook een familieman, een dromer en lonkt de straat nou echt nog steeds als je miljonair bent?
In hetzelfde nummer als waar de openingsquote uit deze recensie uit geplukt is, refereert Boef namelijk aan het feit dat hij al lang had kunnen stoppen met rap. “Maar dat zou zonde zijn”, besluit hij het nummer Discman. Het is een van de rauwere songs op de plaat. Zonde van zijn raptalent, zeker, maar ook zonde van de stroom hits die op gang komt zodra hij in release mode gaat. Op het moment van schrijven staan achter de eerder uitgebrachte singles van Luxeprobleem streamingcijfers als 11 miljoen (Probleem), 7 miljoen (FF Ademen Jij) en 4 miljoen (Herinnering).
Hij kiest ervoor on twee grove tweedelingen te maken in zijn muziek; Boef zelf flext niet al te subtiel met dure kleding en flessen rum in de club, een grote hoeveelheid gouden platen en auto’s waarvan het dak open kan. Toch blikt hij graag terug op waar hij vandaankomt; de ‘Scootertijden’ in de wijk bijvoorbeeld. Muzikaal zijn er enerzijds de pompende koppenknikkers, zoals het genoemde Discman maar ook bijvoorbeeld Goudmijntje. Anderzijds is er de hitmaker in hem, die op zoek is naar radio-ready beats zoals de lichtvoetige house van $hirak in 90 Gouden Platen of JasonXM die een uptempo track aanlevert. Die zit vol Arabisch getokkel en doet zowel qua productie als cadans van de chorus denken aan zijn Boef’s grote doorbraak; Habiba.
Op die track, Khadiya, werkt hij samen met Bilal Wahib. De rest van de gastenlijst zit minstens zo vol met namen die de laatste jaren in opspraak kwamen, in aanraking kwamen met de politie en/of het hogerechtshof. Lil Kleine, Djaga Djaga, Kempi; ze liggen onder een vergrootglas. Het lijkt een bewuste keuze van Boef om juist hen de ruimte te bieden op dit album; ze liggen onder een vergrootglas en voor sommigen is dit een terugkeer op de streamingdiensten en wachten fans al lang op nieuwe muziek. Tel daarbij op de mugshots die dienen als het artwork en je weet weer; marketingtechnieken zijn Boef niet vreemd. Bitterzoet smaakje levert het op. Artistiek talent zou het enige uitgangspunt moeten zijn, strafbladen niet.
Trots is hij niet op zijn eigen strafblad, want hij spoort de jeugd hardop aan iets van hun leven te maken. Toch noemt Boef de tijd dat hij als kleine jongen brakka’s zette noemt hij zijn gouden jaren. Zijn bezigheden van toen noemt hij gedurende het album: wiet kweken, vastzitten, nachtelijke bezoekjes aan huizen die niet van hem waren. Het diende altijd een doel; zichzelf en zijn naasten goed zetten. Wat dat betreft is er weinig veranderd. Doekoe is nog altijd zijn mindstate; vroeger als kleine jongen met grote dromen in de wijk, nu zijn droom levend als zakenman. Zijn transitie heeft van Boef een beetje meer mens gemaakt, en dat hoor je op Luxeprobleem.
Stream Luxeprobleem hieronder.
