Opvallend aan de dubbel LP is dat er geen buitenhoes bijzit. Misschien is dit omdat dit een promo is of iets dergelijks, want het lijkt me sterk dat ie ook zo in de winkel ligt. Ik heb dus over productie en dergelijke geen informatie en kan dus alleen maar gissen naar de afkomst van de beats.
In totaal staan er op de vier zijden 13 nummers. Direct aan het begin krijg ik een stevige flashback van het horen van Funcrusher Plus van Company Flow. Met “NYC Color Designer” begint het auditieve geweld. Het typerende geluid van het ouwe album wordt al snel aangevuld met het stemgeluid van Bigg Jus wat de deja-vu compleet maakt. Het lijkt alsof dit album een soort van unreleased materiaal van Company Flow is alleen ontbreekt El-P erop.
Beats zijn variërend van Mr.Len ouwe stijl naar wat smoother (maar alles behalve rechttoe rechtaan boombap). Zo is “Plantation Rhymes” een rustig nummer met een lekkere bassline. De drums maken het geheel weer niet-standaard. Aan creativiteit ontbreekt het op dit album zeker niet.
De teksten zijn allemaal vrij metaforisch en zullen na een aantal keren luisteren misschien wat belletjes laten rinkelen. De delivery is ongeveer gelijk aan hetgeen Bigg Jus bij Company Flow deed en is dus iets waar je van moet houden.
Op “Moss Pink Coats ’99” is op de donkere rauwe beat ook een zangeres te horen. Veel mensen hebben er een handje van om van een zangeres gebruik te maken om hun album iets meer toegankelijk te maken. Bigg Jus niet. Het nummer is allesbehalve commerciëel getint, wat je ook niet van hem zou verwachten.
Opvallende track vind ik “Suburbian Nightmare Texas Size New World Order” waar Bigg Jus en nog een MC over een hele ille, chaotische beat rappen. De gast MC is er een die met zeer snelle raps zich onderscheidt van Jus en dus een leuke aanvulling is op het album.
Als afsluiter staat “Say Goodbye” op side D van de plaat. Deze is wat mij betreft ook noemenswaardig, omdat deze zich erg onderscheidt van de rest van het album. Deze track is rustiger en meer rechttoe rechtaan als de rest van het album. In het begin is een MC te horen die me doet denken aan Scarface maar het is hem zeker niet. Wat me wel opvalt aan deze laidback beat is dat Bigg Jus zijn rhyme stijl er niet bij past. Deze klinkt toch het beste op wat meer muzikale chaos.
Dit album is een heel gevariëerd album qua muziek, maar verwacht geen party bangers. Er staan hele “wilde” nummers op (wild in de zin van sample gebruik en chaos), maar ook tijd om bij te komen is er op wat rustigere nummers. Het is wat mij betreft geen heel erg dope album, maar een lekkere afwisseling op al het “gewone” wat er uitkomt. Bigg Jus is een rapper die niet aan gewoon “on the 1” rhymen doet, maar het altijd net iets meer gecompliceerd maakt. Persoonlijk vond ik het goed om hem weer eens te horen en daarmee oudere tijden weer opnieuw te beleven.
Tracklist:
01. NYC Color Designer
02. Kingspitter
03. Plantation Rhymes (Southern Hospitality Mix)
04. The Fr8s
05. Silver Back Mountain King
06. I Triceratops
07. The Story Entangles (The Under Flippage)
08. You Must Be Sniffin
09. Moss Pink Coats ’99
10. No Dessert Till You Finish Your Vegetables (Marq Spekt)
11. Dedication To Peo ’97
12. Suburbian Nightmare Texas Size New World Order
13. Say Goodbye
Meer info: http://www.bigdada.com
