Ayatollah – Now Playing

Op zijn nieuwe album, Now Playing, mengt Ayatollah deze sound met de meer digitale geluiden waarmee vooral veel hedendaagse hiphop doorspekt is. Tijd om deze instrumentalplaat van commentaar te voorzien.

Nag Champa is de binnenkomer van het album. Deze rustige beat begint wat spacey, maar brengt na verloop van tijd een lekkere feelgood vibe ten gehore. De vocalsamples lopen logisch in elkaar over en ook in de instrumenten klinkt de cohesie door.

De intro gaat bijna onopgemerkt over in het al even ingetogen Platinum. De sfeer wordt wat absurder, maar wijkt eigenlijk geen moment af van het mijmerende gevoel dat bij de intro neergezet is: vocalsamples vullen de kale gedeeltes van de beat in en de instrumenten laten zich hoofdzakelijk door hun zachte sfeer en af en toe valse noten kenmerken.

Met een stemsample uit een film trapt The Devil Is Sweet af. Deze beat is al even rustig als zijn twee voorgangers. Hoewel dit een heerlijk dromerige track is, rijst de vraag of het nu niet eens tijd wordt om de cd wat swing mee te geven. Niet getreurd, want na ongeveer tweeënhalve minuut neemt The Devil Is Sweet een mijns inziens onlogische wending. Het eerste deel eindigt in stilte, waarop er plotsklaps een totaal onsamenhangend instrument door de boxen beukt. Deze leidt vervolgens toch weer een downtempo beat in, die overigens zeker niet onaangenaam klinkt. Dit had evengoed een nieuwe track kunnen zijn, aangezien er totaal geen binding is met de rest van de track.

Menigeen zal verbaasd opkijken wanneer de ‘Make it easy on yourself’-sample door de speakers vibreert. Deze sample kan worden herkend uit de track Hold U van Masta Ace. Luisteren en kijken wij echter wat aandachtiger kunnen we al gauw tot de conclusie komen dat deze track eveneens Hold U genaamd is en dat de sample ’It’s the way I hold U’ na verloop van tijd ook in deze track de overhand neemt. Nog meer research voor de onwetende wijst uit dat Ayatollah inderdaad de producer van beide tracks is. Een heerlijke beat die niet misstaat tussen de vorige tracks met voornamelijk vocalsamples. Tijdens Hold U lijkt de cd eindelijk wat losser te komen. Op de Disposable Arts is dit al een heerlijke track om naar te luisteren, en ook zonder de vocale hoogstandjes van Masta Ace verveelt deze beat geen moment.

Over dope vocalsamples gesproken: ook op Kingston wordt daarmee een lekkere basis gelegd, dit maal door middel van een reggaeachtige stem. De beat sluit goed aan bij deze sfeer en kan voor ragga doorgaan. Nog altijd is er gekozen voor een wat softe drumset en worden de instrumentsamples vooral gebruikt om een lome sfeer te creëren.

Gelukkig brengt The Movement hier eindelijk verandering in. Dit is een opzwepende beat die niet zou misstaan onder een uptempo flow van bijvoorbeeld Talib Kweli of Pharoahe Monch. Het nadeel aan deze track is echter dat er weinig afwisseling zit in de ritmepatronen. Op wat bruggetjes en breaks na is dit een loop van ruim drie minuten.

Aangekomen bij Stomping Grounds wordt de luisteraar begroet door een apart geknipte vocalsample, waardoor het geheel een vrij obscuur karakter krijgt. Deze beat vertoont wat ritme betreft overeenkomsten met Platinum, de tweede track van het album. Ook dit ritme bevat een zekere onderbreking waardoor hoofdknikken wat moeilijker wordt, maar waardoor het zomerse gevoel in de ondermaag er niet minder op wordt.

Hoewel de stemsample in Go For It na een paar minuten erg irritant kan worden, is deze beat een logisch gevolg op Stomping Grounds, alleen al doordat de drums en de breaks gelijkenissen vertonen. In volgorde van afspelen is dit overigens de eerste beat die als albumfiller beschouwd kan worden: de beat voegt weinig toe aan het geheel van de cd.

Om het zomergevoel nog wat extra stimulans te geven, is er op Highway To Heaven gekozen voor een dof pianoloopje, waarover een hoog neuriënde vrouwenstem het zweverige gevoel benadrukt. De afwisseling wordt vooral geforceerd door een paar losstaande samples op de achtergrond. Deze variatie kan als storende factor of als urgente afronding ervaren worden. Vast staat in ieder geval dat de beats hier en daar wat saai kunnen worden doordat er geen ingrijpende veranderingen te ontdekken zijn. Dit geldt tot nu toe nog voor alle tracks.

Ook voor I Wonder Why geldt dat de beat een warme sfeer uitademt, waar de vocals vooral als opvulling dienen en puur als instrument gezien kunnen worden. Weinig afwisseling in deze beat, waardoor er ook in deze review een weinig veranderlijke toon aangeslagen kan worden: voor deze track geldt hetzelfde wat er bij de voorgaande tracks al gezegd is.

Vervolgens biedt ook Who Got It? geen bijzonderheden: de beat zit prima in elkaar en luistert lekker weg. Blood Red Roses vormt geen uitzondering op deze regel. This Song Is Over doet dat wel: deze beat is wat voller dan zijn voorgangers, waardoor de aandacht direct getrokken is. De vocal is niet geknipt, zodat deze afscheidstrack bijna een meezinger is geworden: “The song is over, I’m left with only tears.” Tenslotte is Intimate Connection een geheim nummer waarop zowaar een rapper te horen is. Helaas kan ik zijn stem niet direct thuisbrengen,, maar zoals voor het gros van de tracks op deze cd geldt ook voor de MC dat hij weinig toevoegt. Evenwel is het een welkome verfrissing voor wie ingedut is na dertien rustige instrumentals.

Now Playing is een zeer ingetogen plaat geworden waar de luisteraar bij weg kan dromen. Het hardere pompwerk zal elders gezocht moeten worden. Aangezien de tracks geen vocals bevatten en er verder ook voor weinig afwisseling gezorgd is, is het een zeer goede zet geweest om vooral korte nummers op deze cd te zetten. Het geheel wordt daardoor nergens echt langdradig. De producerkwaliteiten van Ayatollah staan buiten kijf en dit bewijst hij op Now Playing, want de beats zitten bijzonder goed in elkaar. Voor zowel de instrumenten als voor de samples geldt dat het evenwicht tussen afwisseling en samenhang constant aanwezig is. Voor de freestylers onder ons is dit een lekkere cd om ongedwongen overheen te spitten. Zoals zo vaak met goede muziek is het overigens een cd die de luisteraar sterker zal gaan waarderen naarmate hij er vaker naar luistert. Een album voor de liefhebbende verzamelaar, maar ook voor de autoritten naar warme vakantieoorden.

Tracklist
01. NAG Champa (Intro)
02. Platinum
03. The Devil Is Sweet
04. Hold U
05. Kingston
06. The Movement
07. Stomping Grounds
08. Go For It
09. Highway To Heaven
10. I Wonder Why
11. Who Got It?
12. Blood Red Roses
13. This Song Is Over

Meer info: http://www.nature-sounds.net

Geplaatst door bowie op 26 mei 2006