Voor diegene die niet weten wat deze twee rappers in hun mars hebben geeft de tracklist genoeg uitleg. Titels als Naturally Nasty, Donkey Ass en Nut Reception laten weinig aan de verbeelding over. Bij het beluisteren blijkt de track SMD ook nog eens de afkorting van Suck My Dick te zijn. Dus op No Place Like Chrome worden vrouwen inderdaad uitgebreid vernederd. Op de andere helft van de plaat slaan de MC’s zichzelf onuitputtelijk op de borst. Noem het perfecte battle-raps, noem het puberaal, noem het typisch hip-hop, noem het jouw ding of noem het vreselijk. Deze release is een duidelijk geval van ‘hate it or love it’.
De eerste track klinkt alhoewel gloednieuw direct vertrouwd. De blazers zijn schel, de scratches zijn ruw als ook de rhymes van Apathy en toch klinkt het geheel niet opgefokt. Sound of the clap is met beide MC’s, een simpele sub-chorus en een rollende beat een van de betere tracks van het album. Nooit geweten dat een fluitend persoon zo tof kon klinken. Apathy’s tweede solo track 88 Mindstate heeft inderdaad dat old school gevoel in de snelle beat liggen en begint met een scherpe waarneming; “How you gonna say hip-hop ain’t about dough / Remember that video for Know You Got Soul? / Rakim had a chain that will break ya neck / Tryin to be paid in full and make that check.” Jammer dat Apathy niet op deze fiets verder gaat, maar spoedig afstapt en verzandt in “Ya girl is on my dick and she keeps staring at it.” Vervolgens is Fix Your Face pas echt een tegenvaller met een productie die gebruik maakt van een sample van onze eigen George Baker Selection. Ik hoop dat George (Johannes Bouwens voor intimi) een flinke royalty-check heeft gekregen, want ze doen Little Green Bag weinig goeds aan. De baslijn geeft de flow aan de weerzinwekkende chorus. Nee echt, hier gaan mijn nekhaartjes recht van overeind staan!
Stukken smaakvoller is het nummer Maybe waarop Apathy een meisje aan een vragenvuur blootstelt. Hij geeft hiermee een slimme beschrijving van zijn perfecte vrouw; “A women that’s independent who can handle her biz / A hip-hop fan who knows who Gang Starr is.” De relaxte productie van Celph Titled met operazangeres en Spaanse gitaar is een welkome afwisseling. Op Save The Day verandert Apathy in een superheld die de planeet veiliger maakt voor onze kinderen. Het is goed om te horen dat Ap dus wel degelijk in staat is om nummers met meer diepgang te maken. Aangekomen op de Nut Reception van Celph Titled en J-Zone nemen we op een schrale productie een kijkje in de natte dromen van beide rappers; “And for those that don’t know, I even fuck Queen Latifah / Stick my dick between her, jiggle them jelly-rolls and even come puddling in that belly-hole.” Nog net voordat de bar sluit is het beste voor het laatste bewaard met een ouderwetse posse-track. De ‘hoempapa’-beat laat je heen en weer wankelen als de vijf dronken rappers die gebruik van hem maken. Ik ben blij dat ik het tot sluitingstijd heb volgehouden.
Velen noemen Apathy ondertussen de nieuwe Eminem. Ik niet. Op NPLC laat Ap zich, op twee tracks na, enkel van zijn Slim Shady kant zien met veel geweld en gescheld, geshockeer en geprovoceer. De humor is, net als de beats, vooral afkomstig van Celph Titled. De MC’s vullen elkaar dus prima aan en daarom is het jammer dat ze op NPLC niet vaker een nummer met z’n tweeën hebben gemaakt.
Tracklist:
01. Naturally Nasty
02. Sound Of The Clap
03. 88 Mindstate
04. Fix Your Face
05. SMD
06. Maybe
07. Bad Attitudes ft One Two
08. Donkey Ass ft Majik Most
09. Nut Reception ft J-Zone
10. Save The Day
11. Drinks Specials ft Tzarism, Phil Da Agony & Rugged
Meer info: http://www.demigodz.com