Meeting of Styles is in Antwerpen en iedereen zal het geweten hebben. Het is de aanleiding voor een groots hiphopfeest zoals er maar weinig zijn in België, vzw Kafka nam de organisatie op zich en zo komen alle elementen voorbij met beatbox en breakdanceavonden en als hoogtepunt een dag vol optredens hosted door niemand minder dan battlecat Rasss One. Maar zoals Dourgangers weten is organisatie niet het sterkste punt van ons dus stond ook Antwerp hiphop city op het programma, een initiatief opgezet door www.Reda.be.
Het zou dus over en weer lopen worden, maar beginnen doen we met Nag & Twan, Antwerpse anciens met een sterke reputatie als het op optredens aan komt, zij dropten al meteen de bom met hun laatste track ‘Just gelak as da gast’ van op het Schreeuw van Vlaanderen album. Het was dus al meteen gezellig, maar door het gebrek aan programmering en verse batterijen voor de camera en de overvloed aan afstand vertrok ik alvast naar Antwerp hiphop city waar ik toe kwam met de sound van ‘Déjà vu’ van Beyonce in de verte, toen ik uiteindelijk toekwam bleek het de jonge Elke te zijn, een talent met een prachtige stem maar net iets te jong voor mij. Next up waren de Young G’s, vier Marrokaanse jongeren uit Antwerpen 2060 om exact te zijn. Ze werden onthaald als lokaal talent en rapten over (verbazingwekkend) vrouwen met lyrics als Baby ik ben zo crazy, je blijft m’n lady. Uiteindelijk waren ze uitgehuild zodat ze met een andere verrassing kwamen waarbij ze begonnen te rappen over hoe gangsta ze wel waren met natuurlijk de bijbehorende geweerschoten. Ze kondigden het zelfs aan als gangsta shit waarbij je vooral dat laatste moet onthouden. Gelukkig was er sprake van een overprogrammering waardoor hun show ingekort moest worden en het tijd was voor de Clubspinnaz. Ook zij brachten niet veel nieuws met wat R’nB die het grotendeels vrouwelijke publiek goed los en aan het dansen kreeg. En net toen ik dacht dat de hiphop kwam bleek de beat een rip off te zijn van de Terror Squad en omgevormd tot een R’nB deuntje. Opnieuw snakken naar het einde dus tot het tijd was voor Inserted. Een Brugs trio die al van bij het begin een goede interactie met het publiek had dat vooral bestond uit trosjes groupies van de optredende artiesten. Inserted leveren hun nummers af in het Engels, slim gezien voor een breder publiek in plaats van hun dialect, dat zou trouwens ook niet zo mooi zingen als Tinny, de zangeres, nu doet. De zang en raps zijn mooi aan elkaar geplakt, maar spijtig genoeg werd ook deze show vroegtijdig afgebroken (20minuten!). Toch was dit genoeg om te blijven hangen en meer op te zoeken over deze formatie.
Inferno Muzik was de volgende in de drukke rij en begon met een rake quote op de technische problemen: this is hiphop, always something’s wrong. Een waarheid in België en daarbuiten. Het collectief luidde op het eerste zicht het einde in van de eindeloze R’nB en de start van de rap/hiphop. Ook zij kregen de crowd goed mee, een meevaller op zich dat het publiek goed los ging ondanks het weinige volk. Inferno Muzik is ook bekend van hun net opgerichte label waaronder bvb Leki valt. Babybang, M.I.S.T.A. en L.O. SQUAD bewijzen dat ze al meer dan 15 jaar bezig zijn met hiphop door een frisse show die terecht hiphop genoemd mag worden. Eerst een hapje eten en dan terug voor Lunaman die vooral bekend is van zijn hit Nutcracka, meteen ook de openingstrack. Ik vroeg me af of hij ook meer te bieden had dan die ene track, maar dat zou ik nooit echt merken, omdat hij al na twee nummers opzij werd geschoven, al wat ik onthoud is zijn gekke performance die het publiek wel kan pruimen, hij ging zelf zo los dat zijn fles water na 10 seconden al leeg was van het zwaaien met zijn armen.
Het werd tijd voor de hoofdvogel van de avond: Pita! Net voor hij begon hoorde je zacht zijn zomerhit ‘zomer’ maar echt beginnen deed hij met ‘waar is da feestje?!’ , een goede vraag die hij daar stelde. Dus probeerde hij het maar zelf te maken met een track uit zijn ABN periode. Dat begon al leuk en het werd nog beter toen hij met zijn back-up MC Bazshisj over moeders begon te rappen en dat ze hun eigen ding doen met ‘tgaualniaan’. Toch bleef het wachten tot de laatste track waarbij iedereen kreeg wat ze wilden toen ook Shockproof, Drei Pita en Baz zich vervoegden op het podium om tis zomeeeur te roepen.
Fixtures:
Hoogtepunt: Pita en Nag & Twan
Dieptepunt: korte speeltijden
Bier: 1,50
Wc: 0,30
Garderobe: Niet aanwezig
Fotograferen: Nee
Geluid: In orde
Bezoekers: Pover
Damage: nul komma nadda
Cijfer: 6,5
