Hiphop in een voetbalstadion? Yeah maar deze line up mocht er wel wezen yo! Xzibit, Cypress Hill, D12, 50 Cent, Obie Trice en natuurlijk Eminem.
Wat een dag, wat een dag, wat een dag! Vandaag moest ik effe in therapie. Groepstherapie nog wel! WUT! Na een korte en slapeloze nacht, stond ik op, pakte een koffietje en checkte m’n mail. Bad news in the morning… gedoe. Ik freakte! Hulpeloos sloeg ik mijn lichaam ter aarde, na weer eens uit m’n slof te zijn geschoten tegen peeps die daar helemaal niet op zaten te wachten. Mmmm… wat is wijsheid? Gouden Gids gepakt en een afspraak geregeld in een zaaltje in Amsterdam met Prof. Dr. Mathers: Eminem. Hij had het over een groepssessie die hij zou doen om je agressie onder controle te krijgen: Anger Management. Dat leek me een fijn plan. Precies wat ik nodig had na zo’n begin van de dag. Instant therapie.
Zoals wel vaker had ik eerst trek in een Quarterpounder die ervoor zorgde dat Xzibit gemist werd. Had veel bij te lullen met De Grote O. Legde hem uit dat ik effe die balans terug moest zien te vinden enzo. Gedoe in m’n kop! Gezeik aan m’n hoofd! Nodig toe aan vakantie! En hoe kan die beter beginnen dan met een blunt in je hoofd bij Cypress Hill. Ga die wat vertellen over weeheeeeed! Amsterdam is uiteraard hun droomstad om hun dopeding te doen.
Een dikke J – microfoonbreedte doorsnee – werd opgestoken en gesmookt. Meneer Cypres zelf, B-Real, bezweerde met zijn geheel eigen hypnotiserende flow de crowd. De bekende bangers werden meegebruld. Iedereen riep uit volle borst mee dat ’ie wel high was. Bassen dreunden door de gevulde ArenA. De therapie begon nu al te werken, voelde ik. Terwijl mijn gedachten afdwaalden langs groene velden en wolken van rook kwam ik steeds dichter bij de kern van mijn problemen. In deze analyserende fase kwam ik tot de conclusie: Insane In The Brain! Cypress Hill begreep mij! Ik was de weg kwijt, maar ze wisten wat ik wilde: I Wanna Be A Rap Superstar of een Rock Superstar. Whatever…
Ik merkte dat mijn woede weer boven kwam drijven. Waar kwam dit gevoel toch vandaan? Waarom werd ik weer pissed? Waarschijnlijk omdat ik al een half uur bezig was om een colaatje te pakken te krijgen. Eerst een exclusieve ArenA Card kopen voor 10,- om daarna een Major Tom aan te houden met een tapkraan op z’n rug. Was ik eindelijk aan de beurt, was z’n rugzak leeg. Godverdomme! Freakerdefreakfreak! Relax… Rust… Leer er mee omgaan. Ik was benieuwd naar hoe De Grote Hiphop Guru m’n mind zou gaan ontleden. Het doek ging open.
The Eminem Show begon. Op de beeldschermen waarschuwden politici en andere betrouwbaarheid uitstralende types voor de schadelijke gevolgen die Eminem heeft op de samenleving. Deelname op eigen risico dus. De kermis kon beginnen. Vanuit het reuzenrad op het podium klonken de eerste klanken uit de keel van de Anger Manager: ‘Hello Amsterdam!’
Ik groette vriendelijk terug. Samen met de pakweg 30.000 medepatienten. Was het wel de stem van Eminem die ik hoorde of luisterde ik gewoon naar een tape? Twijfel begon aan m’n hersenen te knabbelen. Woede maakte zich meester van m’n gedachten. ‘Heb ik daar nou Fuckin 40 euro voor betaald?’ Laat het van je afglijden… Rust… Controle. Eminem liet al zijn bekende teksten los op het gevarieerde publiek. Hoofden van kinderen en bejaarden knikten bevestigend op-en-neer. ‘You don’t… wanna fuck with Shady…’ wetende wat de gevolgen zouden zijn. Hij vertelde hoe het afgelopen was met een vroegere patient van hem: Stan had er een eind aan gemaakt. Zover mocht het niet komen. Beter van niet.
Hoogtepunt van de sessie was het nummer met de Buffalo Girls-sample van de briljante Malcolm Maclaren, ‘Without me’. Voorzien van de toverstof van de doctor – Dre voor intimi – kwam dit wel binnen bij de crowd. Het zou inderdaad een stuk leger zijn geweest zonder hem. Niet alleen in de zaal, maar ook in m’n hoofd. De hulpprofeten D12, 50 Cent en Obie Trice ondersteunden het Orakel. KABOOM! Ik leek het eindelijk allemaal te snappen. Ik voelde de rust in mij komen (de show was afgelopen). Een deken van warmte viel om mij heen (ik stond te zweten). Ik zag het licht (de stadionverlichting ging aan)! Einde bijeenkomst.
Mijn woede moest ik nu verder zelf onder bedwang weten te houden. Daarbij werden mij via de verkoopunits nog wel wat hulpmiddelen aangereikt. Ik kon kiezen tussen bedrukte gewaden, foto’s, een afgodsbeeldje en meer. Ik besloot het Boek der Boeken aan te schaffen vol plaatjes van MM III om de herinnering aan de Meester levend te houden en zodat ik het Woord kon verspreiden. De laatste cent werd hier uit mijn zak geklopt, zoals het een goede religie betaamt. Alles had ik ervoor over om het beeld vast te houden. Ik geloofde al, maar mijn geloof was groter geworden. Een stem in mij dwong mij de Blijde Boodschap te verspeiden. Hiphop is de tempel! Eminem haar Hogepriester!
Onderweg naar huis hoorde ik een stem roepen: ‘JPK!’ De stem kwam niet van boven, maar uit de keel van Nappie. De Last Crewsaders waren ook van de partij geweest en een besloten vervolgsessie met hen in Amsterdam werd beklonken. Een vervolg op de hiphop-cursus die ik aan het volgen ben.
Tijdens een drankje met een groepje top-producers in een gerstenatlokaal in de omgeving van de ArenA brak er een rel uit: 2 groepen mensen gingen met elkaar op de vuist! Hoge kicks vlogen door de lucht! Rust… Controle… Ben de situatie meester. ‘Ik ga je wegblazen! Ik weet waar je woont!’, schreeuwde de pappie. ‘Ik heb 18 broers en die ga ik meenemen!’ riep zijn bitch hem na. ‘Neem dan ook je 15 zusjes mee’, dacht ik. Anger in action! Ik kon ermee omgaan. Ik was geslaagd voor deze fase. Rust.
Fixtures:
Hoogtepunt: Without Me
Dieptepunt: geluidskwaliteit
Bier: 2,00 euro (alleen via ArenA Card van 5,-, 10,- of 15,-)
Wc: niet geweest
Garderobe: nee
Fotograferen: nee (Behalve voor Freaks. Hehe.)
Geluid: belabberd
Bezoekers: 30.000
Damage: 40,- entree, 10,- consumpties, 15,- tourbook, 40,- action figure (uitverkocht), 8,- parkeren
Cijfer: 8,5
