Deze week, 10 december, bestaat de Verklaring van de Universele Mensenrechten 59 jaar. Wat al deze rechten in iedergeval wereldwijd met elkaar gemeen hebben is dat ze universeel gebroken, verwaarloosd en verkwanseld worden.
I am – weet wat jou maakt tot wat je bent
Zondag 9 december nam Bang Bang gedeeltes van zijn nieuwe video clip op, een duet met Sticks: Fuck Of With Your Camera (lastig filmklusje voor de cameraman). Een groep jongens en meiden zong in koor: “Oprotten met die camera!” Met op de achtegrond de letters I AMsterdam. In het nummer worden jongeren opgeroepen beter en verantwoordelijker om te gaan met de media. Om te begrijpen wie ze zijn. Vooral omdat de jeugd niet door heeft waarom en hoe ze wordt neergezet in de media en voor welke doelgroep. Artikel 19: Recht op vrije meningsuiting.
Madea: “It’s not what they are calling you. It’s what you’re answering to!”
Journalistiek is een zeer kostbare luxe: een universeel mensenrecht. De oproep die Bang Bang doet is terecht. Hoe laat je jezelf portreteren door de media? De grootste plicht die journalisten hebben is om informatie op te sporen en wereldkundig te maken zodat iedereen vrij en onafhankelijk zijn eigen opinie kan vormen. Met deze plicht gaan meerdere media niet altijd even fijn om. Regelmatig zit de financiële kant van het vak de onafhankelijke journalistieke kant in de weg. Of is men zelfs niet eens bewust van de nobelheid die de gave om te kunnen spreken is.
Thé Lau: “De vrijheid is bevochten.”
Dinsdagavond, aan tafel zitten vier Kameroense (Centraal Afrika) vrouwen. Klagen over de politieke en economische onderdrukking thuis in Kameroen. Waarbij nog al eens meer mensen verdwijnen dan in een kano passen. Sister S.:“What can I do? Somebody should help us.” Waarop ik vraag waarom iemand anders hen moet helpen als zij zelf niet de eerste stappen zetten? Oh-jij-weet-het-beter-look probeert mij te doden: “Why did you not show your wife how to rebel, huh?!”, “Simple, I showed her, she’s not interested.” Sister S.:“…but there are men that put a gun to your head.” Op tafel ligt, stom toevallig, net nieuw aangeschaft boek Freedom Riders (Civil Rights USA). Martin Luther King kent ze. Dat hij iets met ‘freedom’ te doen had, ook. “See, he got killed. Point proven.” Dat klopt. Wat zijn rebellie bereikt heeft weet ze niet. Het geluid van een brekende klomp herkende ze ook niet.
Op mijn werk feliciteer ik, tijdens de lunch, mijn collega’s met het 59ste verjaardag van De Verklaring. “Euh, oh. Ja.” Ik probeer nog even het onderwerp gaande te houden. “Wie heeft ze ooit eens gelezen?” Stilte volgt. “Heb je Gerard en Jolling nog gezien…” Ik werk in wit Bijlmer en woon in zwart Bijlmer. Een wijk met de grootste diversiteit die je in Nederland kan vinden. Maar met één grote gemene deler: niemand heeft een flauw benul van bevochten vrijheden en rechten.
Ice-T: “What the radio won’t play, the underground will supply it.”
Alle lidstaten van de Verenigde Naties hebben in 1948, en ook zij die later ondertekenden, plechtig beloofd om deze rechten wereldkundig te maken. Te publiceren op scholen en universiteiten zodat iedereen er over kon discussiëren. In mijn hele schoolcarrière heb ik geen enkele maal deze rechten gezien of gelezen. Pas op eigen initiatief heb ik me er eens in verdiept. Hiphop In Je Smoel heeft als medium, netzo als State en The Boombap, de vrijheid om jou als lezer te informeren. Met deze vrijheid dienen wij, de makers, als journalisten correct om te gaan. Wat geschreven is moet kloppen en niet ongegrond schade toe brengen aan derden. Jij als lezer hebt recht op vrije media. Maar ook een plicht om jezelf goed en degelijk te laten informeren. Heb jij jouw universele rechten ooit eens gelezen?
Artikel 19
Een ieder heeft recht op vrijheid van mening en meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid om zonder inmenging een mening te koesteren en om door alle middelen en ongeacht grenzen inlichtingen en denkbeelden op te sporen, te ontvangen en door te geven.
Adopted and proclaimed by General Assembly resolution 217 A (III) of 10 December 1948
On December 10, 1948 the General Assembly of the United Nations adopted and proclaimed the Universal Declaration of Human Rights the full text of which appears in the following pages. Following this historic act the Assembly called upon all Member countries to publicize the text of the Declaration and "to cause it to be disseminated, displayed, read and expounded principally in schools and other educational institutions, without distinction based on the political status of countries or territories.
Meer info: UN
