Under The Influence: Politieke hiphopnummers

Na 40 minuten non-stop kritiek op de zittende president, vond de organisatie het welletjes en werd Lupe van het podium verwijderd. De stemmen van kritische, politieke denkers in de hiphop hebben een kleiner platform in 2013 dan voorheen, maar mensen als Mos Def, Lupe Fiasco en Immortal Technique laten zeker nog met enige regelmaat van zich horen. In deze Under The Influence een aantal politiek getinte hiphoptracks die in hun tijd de nodige stof deden opwaaien.

Grandmaster Flash & The Furious Five – The Message

Tot 1982 was diepgang in de meeste hiphopteksten vaak ver te zoeken. De MC was er voornamelijk om het feestje aan de gang te houden en zijn DJ aan te prijzen. Niet lang daarna gingen MC’s zichzelf centraal plaatsen en werd zo creatief mogelijk opscheppen over jezelf ook een belangrijke insteek. Dat gold zeker ook voor Melle Mel, een van de allerbeste MC’s van het eerste uur. Toen hij in 1982 besloot het getto-leed dat hij dagelijks om zich heen zag in The Bronx te beschrijven, maakte dat grote indruk. De jaren 80 waren net begonnen en gaan inmiddels de Amerikaanse geschiedenisboeken in als het Reagan (en een klein beetje Bush sr.)-tijdperk van inhaligheid. De Amerikaanse onderklasse werd, zeker in de binnensteden, volkomen genegeerd. Melle Mel’s rauwe aanklacht tegen zijn leefomstandigheden die begon met de briljante, wanhopige onderstaande verse, opende de ogen van mensen wereldwijd aangaande het leed van de bewoners van The Bronx, destijds een waar slagveld van afgebrande gebouwen, junkies en straatarme mensen.

Broken glass everywhere
People pissing on the stairs, you know they just don’t care
I can’t take the smell, I can’t take the noise
Got no money to move out, I guess I got no choice
Rats in the front room, roaches in the back
Junkies in the alley with the baseball bat
I tried to get away, but I couldn’t get far
Cause a man with a tow-truck repossessed my car

2 Live Crew – Banned In The USA

De 2 Live Crew was een controversiële groep uit Miami onder leiding van Luther Campbell, later ook wel bekend onder de simpele naam Luke. Hun album As Nasty As They Wanna Be uit 1989 was wereldwijd een groot succes en de formatie scoorde ook in Nederland een nummer 1 hit met Me So Horny. Omdat hun teksten vrijwel altijd over sex gingen, moest er sowieso een Parental Advisory: Explicit Lyrics sticker op hun album, maar dat vond Nick Navarro, sheriff in Florida, niet genoeg. Hij wilde dat het album officieel als ‘obsceen’ werd geklassificeerd, wat verdere verkoop illegaal zou maken. Dat kreeg hij uiteindelijk voor elkaar wat ertoe leidde dat een lokale platenverkoper gearresteerd werd toen hij een exemplaar van As Nasty As They Wanna Be verkocht aan een undercover politieagent. De 2 Live Crew werd zelf eveneens een aantal keren gearresteerd voor het live vertolken van hun nummers. Uiteindelijk zou de obsceniteit-verklaring met hulp van professor Henry Louis Gates Jr. worden teruggedraaid in 1992, maar in het midden van de controverse bracht Luke met de 2 Live Crew het politiek getinte album Banned In The USA uit. Op het titelnummer, met een interpolatie van Bruce Springsteen’s hit Born In The USA, verklaren ze hun liefde voor hun land en maken ze duidelijk dat ze niet van plan zijn om ‘geband’ te worden in de USA.

Public Enemy – By The Time I Get To Arizona
De invloed van Public Enemy in de late jaren 80 en vroege jaren 90 op het politieke debat in Amerika was enorm. Muzikaal briljant en met de tekstueel razendscherpe intellectueel Chuck D aan het hoofd, was Public Enemy een ware plaag voor conservatief Amerika. Martin Luther King had in heel de VS een nationale feestdag, MLK Day, maar gouverneur Evan Mecham van Arizona had in 1988 gezegd dat King misschien wel een hoop voor ‘colored’ mensen had gedaan, maar dat hij geen aparte feestdag verdiende. In november 1990 werd de dag na een lokale stemming afgeschaft. Chuck D was daar zo boos over dat hij in 1991 de track By The Time I Get To Arizona opnam met een bijbehorende, zeer controversiële clip. In de clip, die in de VS slechts één keer is vertoond op MTV, is te zien hoe zwarte mensen worden mishandeld en gekleineerd net als in de jaren 60 van de vorige eeuw en eindigt met Chuck die de auto van Evan Mecham laat ontploffen. Na alle ophef over de gewelddadige en heftige clip is de MLK Day in 1993 opnieuw ingevoerd in Arizona. Geschat wordt dat door alle negatieve publiciteit de staat Arizona tussen 1991 en 1993 $350.000.000 aan inkomsten is misgelopen door alle organisaties en toeristen die de staat gedurende die jaren links lieten liggen.

Ice Cube – Black Korea
De woedde spatte van vrijwel iedere track van Ice Cube’s meesterwerk Death Certificate af. Cube was in 1991 sinds kort een lid van The Nation Of Islam en hield zich meer met politieke kwesties bezig dan voorheen. Een nummer van niet eens een minuut, Black Korea zorgde voor veel ophef. De aanleiding voor het nummer was de moord op de zwarte tiener Latasha Harlins door een Koreaanse winkeleigenaresse in Los Angeles. Harlins stopte een flesje sinaasappelsap in haar tas en wilde betalen maar de eigenaresse betichtte haar van winkeldiefstal. De tiener gaf daarna de eigenaresse een paar rake klappen en wilde weglopen. Tijdens haar stappen richting uitgang werd ze van achter beschoten door de Koreaanse, kogels die fataal bleken. Ice Cube maakte vervolgens het razende Black Korea waar hij veel kritiek op heeft gekregen uit alle gemeenschappen in Amerika, zeker ook zijn eigen African American gemeenschap. Ice Cube’s generalisatie en racistische beschrijvingen van Koreanen, schoten veel mensen in het verkeerde keelgat. Hoewel Cube zich nooit volledig heeft verontschuldigd, heeft hij wel toegegeven dat zijn nummer olie op het vuur heeft gegooid. Een jaar later stond South Central Los Angeles in brand tijdens de bekende riots van 1992 en werden Koreaanse winkeleigenaars zeker niet gespaard.

Paris – Bush Killa

Paris had in 1990 een indrukwekkend album afgeleverd met The Devil Made Me Do It. Zijn bijnaam The Black Panther Of Rap, naar de gelijknamige politieke beweging uit de jaren 60, droeg hij met trots. Paris was een getalenteerde MC met indrukwekkende stem en intellectuele baggage in de traditie van Chuck D. In 1992 zou zijn album Sleeping With The Enemy uitkomen aan de vooravond van de uitslag van de verkiezingen. Dat de democraat Bill Clinton een tweede termijn van George Bush sr. zou voorkomen, was toen nog niet duidelijk. De track Bush Killa wond er geen doekjes om: Paris had de fantasie om de zittende, rechtse president een kopje kleiner te maken. Vanwege deze track en de achterkant van de LP waarop Paris links achter een boom verscholen met een geweer wacht op het moment om de aan de rechterkant afgebeelde Bush neer te schieten, moest Tommy Boy, onder druk van moedermaatschappij Time Warner, af zien van de release van Sleeping With The Enemy. Paris bracht het album zelf uit op zijn label Scarface Records en verkocht er ruim 480.000 van.

Immortal Technique – Bin Laden
In 2004 bracht de MC en politieke activist Immortal Technique het nummer Bin Laden uit. Op dit nummer plaatst hij serieuze vraagtekens bij de betrokkenheid van de Amerikaanse overheid bij 9/11. Bin Laden had immers nog bij de CIA gewerkt en Al-Qaeda is met miljarden dollars aan Amerikaans overheidsgeld gesubsidieerd, betoogt IT. Immortal Technique heeft niet dezelfde statuur als Ice Cube en Public Enemy dat hadden in de vroege jaren 90, maar weet zeker de gemoederen regelmatig te beroeren, zoals met Bin Laden. In de niet bijster politiek georiënteerde 21e-eeuwse hiphopwereld valt zijn stem, naast die van mensen als Mos Def en Lupe Fiasco, zeker op.

Geplaatst door bowie op 19 februari 2013