Sage Francis – The Best of Times (verse 1)
It’s been a long and lonely trip but I’m glad that I took it because it was well worth it.
I got to read a couple books and do some research before I reached my verdict.
Never thought that I was perfect. Always thought that I had a purpose.
I Used to wonder if I’d live to see my first kiss.

The most difficult thing that I did was recite my own words at a service
Realizing the person I was addressing probably wasn’t looking down from heaven.
Or cooking up something in hell’s kitchen, trying to listen in or eaves drop from some another dimension.
It was self serving just like this is.

Conveniently religious on Easter Sunday and on Christmas.
The television went from being a babysitter to a mistress.
Technology made it easy for us to stay in touch while keeping a distance,
’til we just stayed distant and never touched. Now all we do is text too much.

I don’t remember much from my youth. Maybe my memory is repressed.
Or I just spent too much time wondering if I’d live to have sex.
Fell in love for the first time in 4th grade but I didn’t have the courage to talk to her.
In 8th grade I wrote her the note but I slipped it in someone else’s locker.

Considered killing myself ’cause of that.
It was a big deal. It was a blown cover.
It was over for me. My goose was cooked.
Stick a fork in me. The jig is up.
I blew my chances, the rest is history, our future was torn asunder.
It became abundantly clear that I was only brought here to suffer.

At least I didn’t include my name.
Thankfully I wrote the whole note in code
And it had 10 layers of scotch tape safety seal making it impossible to open.
Plus, it was set to self destruct.
Whoever read it probably died…laughing.
I wonder if they lived long enough to realize what happened.

A year later, I came to understand that wasn’t love that I was feeling for her.
I had someone else to obsess over.
I was older. I was very mature.
I forged my time signature while practicing my parents autograph ’cause I was failing math.
Disconnected the phone when I thought the teacher would call my home.

I checked the mailbox twice a day at the end of a long dirt road.
Steamed open a couple envelopes like I was in private detective mode.
If you snoop around long enough for something in particular you’re guaranteed to find it.
For better or worse that’s how I learned that it’s best to just keep some things private.

The Best Of Times is afkomstig van het Sage Francis album Li(f)e dat in 2010 verschenen is bij Anti Records. Op de track werkt hij samen met de Franse componist Yann Tiersen.

“Door Atmosphere en Sage Francis kwam ik in aanraking met de andere kant van hiphop. Hiphop die naar poëzie neigt met een alternatief geluid. Moeilijk te doorgronden teksten. Dat vind ik tot op de dag van vandaag heel interessant en gaaf. Het zijn poëtische teksten waarin stilistisch wat meer dingen worden gedaan dan gewoon wat punchlines, wat ik overigens ook erg tof vind. De belangrijkste reden waarom ik deze track van Sage Francis gekozen heb, is de perspectiefwisseling in dit nummer. Dat was voor mij doorslaggevend.”

 

“Ik heb gekozen voor de eerste verse maar eigenlijk kun je de verses in deze track niet los van elkaar zien. Het is namelijk een compleet verhaal. In deze track vertelt hij een aantal situaties van hemzelf die heel herkenbaar zijn. Bijvoorbeeld hoe hij een liefdesbriefje in een verkeerde kluis heeft geduwd en zichzelf wel van kant kan maken daarom. Ik heb nooit een liefdesbriefje in iemands kluisje geduwd maar dat gevoel herken je wel, die kinderliefde.

Daarna relativeert hij dat ook weer meteen omdat het in codetaal was geschreven met plakband eromheen zodat niemand het toch had kunnen lezen. Het gevoel dat hij concreet probeert te maken is dat hij zich afvraagt of hij ook een keer verliefd zal worden en door de actie met dat kluisje wordt het moment waar hij naar uitkeek één groot drama. Maar later zegt hij dat je daar toch wel overheen groeit. Er komen altijd dingen in de plek voor een gevoel dat je nu hebt. Of je het nu wel of niet waarmaakt. In de clip zie je hem op zijn eigen begrafenis waar hij terugkijkt of zijn leven klaar is. Maar het is veel meer dan een trip down memorylane door de constante perspectiefwisseling. Het is gewoon poëzie.”

 

“Toen ik net begon met rappen, had ik drie grote dromen. Spelen op Lowlands, een track maken met Def P en een track maken met Marco Roelofs van de Heideroosjes. Dat was mijn wereld op dat moment, dat wilde ik doen. Nu ik alle drie heb gedaan ben ik blij dat mijn perspectief in de loop der jaren ook veranderd is en dat het daar niet bij blijft. Zo van, nu kan ik stoppen. Juist niet, want er zijn zoveel dingen voor teruggekomen. Een paar jaar geleden had ik bijvoorbeeld een heel concreet doel: ik wou leven van muziek. Dan krijg je een kunstenaarsuitkering en ben je alleen maar met muziek bezig. Maar de wereld werd al snel te smal voor mij. Ik wou weer maatschappelijk bezig zijn en ben toen een lerarenopleiding gaan doen. Juist doordat je de weg inzet naar dat ene punt kom je op dat andere punt waar je anders niet was gekomen. Ook vond ik het soms moeilijk om ouder te worden, maar dat perspectief is nu ook weer veranderd. Ouder worden heeft ook zijn voordelen. Een aantal onzekerheden die ik op mijn 25ste had, zijn op mijn 30ste niet meer van toepassing. Sommige mogelijkheden raken afgesloten, maar er komen altijd weer nieuwe mogelijkheden voor terug. Het leven blijft een constante verandering van perspectief.”