In Tussen de Regels waardeert een rapper het werk van collega’s door zijn/haar favoriete verse van een ander te bespreken. In deze editie praat Diggy Dex over het nummer Ahonetwo, Ahonetwo van Del tha Funkee Homosapien dat hem aanzette om zich te verdiepen in hiphop.
Del tha Funkee Homosapien – Ahonetwo, Ahonetwo (verse 1)
I’m chocolate like a bar but my name is not Roseanne
My skin has a pigment, reminiscent of a tan
I plan to grow dreads but first a nappy fro
The longer the hair, the easier to scare a foe
It grows from my head until it covers up my face
People look and stare when I walk into the place
This is just a taste from the Funky Human Being
Ain’t no misbehavin’, ain’t no use for ravin’
Surrounded by the people who would stab me in the back
My skin is really brown even though it’s labeled black
Sometimes I wear a cap, and sometimes I wear bandanas
Forbidden in L.A. but I wore one in Atlanta
I chiseled up a sculpture to complement my culture
Thoughts of silly Nubians is prone to give me ulcers
Hangin’ with the brothers who are tribal in their ways
For this is how I like to spend my days, and it pays
To steal a groovy sample form the archives
Use my mental staff to eliminate apartheid
Still gather papes like my man Malcom Forbes
Ponderin’ my life as I look into my orbs
De Amerikaanse rapper Del tha Funkee Homosapien bracht in 1991 zijn debuutalbum I Wish My Brother George Was Here uit, dat mede geproduceerd werd door zijn neef Ice Cube. De zevende track op het album luistert naar de naam Ahonetwo, Ahonetwo. Later bracht Del tha Funkee Homosapien nog vier soloalbums uit
Waarom?
“Dit nummer heeft melancholische waarde voor me, omdat dit het beginpunt was van de tijd dat ik me ging verdiepen in rap. Ik hoorde het nummer voor het eerst met mijn broer op de bank. Ik was een jaar of 13 en in die tijd veel bezig met skateboarden. Ik zat een beetje in de Punk hoek. We keken in de woonkamer in Amersfoort naar skatevideo’s om inspiratie op te doen voor het skaten. Onder een van die filmpjes stond dit nummer. Het was super funky en de raps kwamen heel natuurlijk op me over, alsof hij gewoon aan het vertellen is. Het was iets dat ik voor mijn gevoel nog nooit gehoord had.
Ik heb stad en land afgereisd om een cd te kopen en die ligt nog altijd in mijn studio in het rijtje van classics. Samen met bijvoorbeeld If I Had van Eminem, dat voor mij ook een speciaal nummer is, omdat hij zo persoonlijk rapt. Hij begint pratend en gaat over in rappen over zijn twijfels en wat hij zou doen als hij veel geld had. Ik laat deze twee nummers wel eens horen aan rappers tijdens de lessen die ik geef op de Rockacademie in Tilburg. Het is een onderdeel van de les waar ik nummers laat horen die mij hebben geïnspireerd om muziek te maken. Ik heb een voorliefde voor chanson-rap en chansons in het algemeen: Stef Bos, Herman van Veen, Boudewijn de Groot, maar ook Charles Aznavour en Michel Sardou.
“Die funky sound en de inhoud in de tekst probeer ik ook in mijn raps te verwerken.”
In dit nummer van Del tha Funkee Homosapien (wat een goede naam ook hè) sprak de flow mij in het begin vooral aan. Dat was het startschot waarbij ik dacht: ik moet deze plaat hebben en ik moet dit ook doen. Mijn Engels was iets minder goed en ik luisterde misschien ook wat minder goed naar de tekst, dus het was vooral de sound die me betoverde. Die funky sound en de inhoud in de tekst probeer ik ook in mijn raps te verwerken. Ik houd van toegankelijke raps en ik heb een voorliefde voor melodie en zang, het liefst met een boodschap. Of in ieder geval een verhaal. In dit nummer doet hij dat niet overdreven, maar hij maakt wel statements. Op het moment dat ik beter naar de tekst ging luisteren, sprak de de line My skin is really brown, although it’s labeled black mij heel erg aan. Dat zou zo in een protestnummer passen, wat dit ook wel een beetje is. Dat soort lines vind ik ook terug in teksten van Boudewijn de Groot. Ze verwoorden het soms zo anders, maar toch zo direct. Dat spreekt me aan.
Vlak na dit nummer kwam het Osdorp Posse tijdperk, wat mij aanzette om in het Nederlands te rappen. Het was nog directer, omdat het in je eigen taal was. In het Engels krijg je soms niet alles mee. In het Nederlands komt alles keihard binnen. Het nummer Moordenaar was directheid ten top. Het zijn vrij eenzijdige teksten, redelijk zwart-wit, maar ze hebben wel inhoud.
Ik ben altijd erg bezig met perceptie en hoe mensen reageren of hoe ze tegen zaken aankijken. Dat vind ik vanuit sociologisch oogpunt interessant. Ik heb ook in die richting gestudeerd. Het fenomeen cultuur en ras houdt me bezig. Dat sluit aan bij de hiphopcultuur. Kijk maar naar de laatste track van Fresku (Zo Doe Je Dat, red.). In dat soort nummers zit een enorme kern van waarheid. We leven tenslotte in een ‘witte-mans’ wereld. Wat ik tof vind aan Ahonetwo, Ahonetwo is dat Funkee Homosapien duidelijk zegt hoe het wordt gezien, zonder bruut te klinken. Hij merkt het op en kijkt verder dan alleen zijn woede. Hij zou ook kunnen zeggen: ‘Ik haat blanken’, maar hij gaat voorbij de oppervlakte. Dat vind ik het mooie aan rap. Het is begonnen als spreekbuis van de straat, maar het gaat in essentie over de gevoelens die mensen hebben. In mijn nummer Ideale Schoonzoon speel ik ook met vooroordelen. Ik heb dat nummer geschreven vanuit mijn point of view, maar het gaat over hoe anderen naar mij kijken. Hoe mensen rappen en blank zijn beoordelen.”
Diggy Dex is bezig met zijn nieuwe album dat in 2016 uitkomt. In de herfst van volgend jaar zal hij ook het theater ingaan met een show die vooral leunt op door hem geschreven teksten en waarin de muzikale ondersteuning minimaal zal zijn.
