Graffiti-schrijver Stoog: “Ik moet minimaal één piece per week zetten!”

De harde lockdown is een feit, en het is geen geheim meer dat de cultuursector keihard is geraakt in de coronacrisis. De maatregelen zorgden ervoor dat een hele hoop werk stil kwam te liggen. Tóch zitten kunstenaars niet graag stil. Mindy Masselman spreekt verschillende kunstenaars over hun werk en wat zij nu doen in deze ogenschijnlijke komkommertijd.  De eerste in de serie is Stoog. Het avontuur dat Mindy en fotograaf Sam met hem beleefden lees je hieronder.

Vandaag spreken we Joost, bekend op Instagram onder de naam StoogvdLastplak. Joost is een graffiti-painter, en onderdeel van het populaire Rotterdamse collectief Lastplak. Hij zit al in de scene sinds zijn vijftiende. We zijn inmiddels 26 jaar verder en hij spuit onverminderd door.

Ik ontmoet Joost op Rotterdam CS, waarna we per fiets richting Rotterdam Noord gaan. Niet naar een atelier, maar naar een gave spot in de buurt bij het spoor. We zetten de fietsen iets verderop neer en gaan te voet verder. Witte gympen aantrekken bleek niet mijn meest verstandige keuze van vandaag. We dalen naast de berm een modderig heuveltje af, klimmen over een gammel hek en lopen vervolgens naar een klein vervallen schuurtje onderaan de heuvel. 

Joost pakt z´n spray cans en z´n roller, en begint aan een nieuw werk op de gevel van het kleine schuurtje.  Hij laat ons zien wat rauwe graffiti is. “Ik ben al mijn hele leven bezig met kunst. In mijn eerste herinnering was ik al aan het tekenen, en op mijn twaalfde ging ik bij een kunstklas. Later, toen ik vijftien was, begon ik ook met graffiti painten.” 

“Ik moet van mezelf minimaal één piece per week zetten.”

Nog steeds staat z´n leven in het teken van kunst, hij geeft workshops en verkoopt diverse stukken kunst. Daarnaast werkt Joost s ´ochtends op de veiling. Hij heeft van alles wat geproefd, hij studeerde Sociaal Cultureel Werk in Rotterdam, maar dit was voor hem “de verkeerde plek, op de verkeerde tijd.”  Zijn school was gelegen aan het spoor. “Ik kon mijn concentratie er maar niet bijhouden en keek urenlang naar de treinen buiten. Ik maakte school niet af. In plaats van een nieuwe opleiding te starten ging ik werken in de podiumbouw voor evenementen. Dat liep op rolletjes tot de coronacrisis toesloeg. Dat werk hield helaas grotendeels op door de crisis.”

Ondanks dat de crisis tegenslagen gaf heeft het ook positieve dingen voor Joost meegebracht. Zijn schetsboek stond binnen no time vol. “Samen met mijn vriendin, die ook kunstenares is, in quarantaine zitten met een beetje tekenen en schilderen is nog niet zo verkeerd”, stelt hij. Ook is er iets meer tijd voor zijn grote liefde, graffiti. “Het is wel heel dwangmatig bij mij. Ik moet van mezelf eigenlijk minimaal iedere week één piece zetten”, zegt Joost. “Maar de laatste maanden is het wel meer dan dat ik normaal doe. Ik werk ’s ochtends vroeg op de veiling, daardoor ben ik dan ook vroeg klaar. Dan ga ik er wel graag op uit.” 

Ondertussen is Joost al ruim over de helft van zijn werk. Hij start met het outlinen en de highlights op zijn piece. Stoog laat weer een spoor achter in de graffiti-wereld van Rotterdam.

Geplaatst door bowie op 15 december 2020