Opnieuw een dikke Skin Deep editie met ditmaal de volksheld BEF van de hiphopformatie Pikkatrillaz. Het resultaat mag er wezen en de uitleg achter de tats lees je natuurlijk ook.
De schedel en hotrod tattoo design (half zichtbaar) op mijn rechter bovenarm zijn een design van Karp, die gitarist was van de NYHC band Yuppicide. De tats zijn gezet door Alan Jones, toentertijd van Inkspot Maastricht, nu Blue Pearl Tattoo (Smeermaas, België). Ik ben opgegroeid in de M-Town Rebels hardcore scene, die floreerde in Maastricht, mid jaren negentig. Ik kwam met Yuppicide in aanraking doordat de Maastrichtse hardcore band Right Direction met ze op tour was. De liefde voor deze band was vrijwel meteen een feit. De originele stijl van RD werd gekenmerkt door de vocalen die veelal haast gesproken, met een Iers accent, over de muziek lagen en het artwork dat van fenomenale kwaliteit was. Live maakte de band er een unieke show van, die mede dankzij frontman Jesse Jones, nog het meeste overeenkwam met een maskerade. De band had een uitgesproken mening en schuwde obscure onderwerpen als bijvoorbeeld zelfdoding, seriemoordenaars en anorexia niet.
De schedel wordt omgeven door vlammen die afkomstig zijn van de Chinese draak die volledig, met de kop naar onder, over de rechterarm heen kronkelt. Veel ontwerpen op mijn lichaam bevatten Chinese draken en vlammen, die symbool staan voor mijn Chinees sterrenbeeld: vuurdraak. Achter de hotrod design (half zichtbaar) laait Chinese bliksem op, die onderdeel uitmaakt van de background van de draak.
Op deze foto zijn de Chinese draken op mijn arm duidelijk zichtbaar. Mijn eerste tatoeage heb ik in 2000 laten zetten op mijn rechter onderarm en was een tribalachtige Chinese draak, bewerkt door REX (Pikkatrillaz) en BEF (Pikkatrillaz) naar een ontwerp van de Zwitserse tatoeëerder Filip Leu. Ze is gezet door Alan Jones die toen nog werkte bij Inkspot, Maastricht. De draak die om de volledige rechterarm heen kronkelt is ontworpen en gezet door Alan Jones. De draak die om de linker onderarm kronkelt is een design van Greg Orie van Dragon Tattoo Eindhoven en ook door hem gezet.
De draak wordt ‘getemd’ door het silhouet van Thanos The Mad Titan, een Marvel Super Villain. Het ontwerp komt uit een comic van The Infinity War, die mid jaren 90 uitkwam, de periode waarin ik intensief comics verzamelde. The Infinity Gauntlet en Infinity War, waren destijds twee van mijn favoriete crossover wars. Thanos speelt hierin een hoofdrol. Als dienaar van Mistress Death poogde hij een nieuwe balans tussen leven en dood te creëren door de totale populatie van het universum te halveren. Thanos draagt een handschoen met de Infinity Gems, de eeuwigheidsstenen die hem voorzien van goddelijke krachten. Zijn beeltenis is een ode aan mijn comicverleden maar staat ook symbool voor het feit dat veel, zo niet alles, mogelijk is in dit leven, mits de juiste middelen aangewend worden. Bovenal staat het geheel voor het feit dat wij allen onderworpen zijn aan leven en dood. De draak is een geboren krachtig leider die dan ook symbool staat voor leven maar uiteindelijk toch vergankelijk is.
Drie schedels prijken op mijn linker bovenarm en zijn het eindproduct van Dutch Tattoos, Maastricht. Deze tattooshop bevond zich ooit in de Rechtstraat maar bestaat niet meer, omdat de eigenaar een celstraf uitzit. De schedels zijn verbonden met de Thanos figuur die als nihilist aanhanger was van Mistress Death. Onder de schedels is een Crumbsucker te zien die slurpt aan een bone spiral. De Crumbsucker is een design van Sean Taggart en prijkt op de achterzijde van de Life Of Dreams LP van de gelijknamige NYHC band, Crumbsuckers. De tattoo is gezet door Heiko, een voormalig Oost-Duitse tatoeëerder die met zijn band op tour was in Maastricht en toevallig zijn naald en inkt bij zich had. De bone spiral, die om de linker elleboog loopt, is een eigen ontwerp (BEF) en is gezet door Alan Jones te Inkspot Maastricht (nu Blue Pearl Tattoo, Smeermaas).
De draak die om mijn linker onderarm heen kronkelt is een design van Greg Orie van Dragon Tattoo Eindhoven en is door hem gezet. De draak reikt met zijn klauw naar de binnen handbereik zijnde, wishing pearl, die symbool staat voor al mijn onvervulde dromen en wensen. Onze wensen in dit leven liggen veelal binnen handbereik maar door onze veelal beperkte visie, zien wij dit niet altijd. De kunst is echter om de focus te verleggen, te verruimen zo men wil, en het geheel te overzien. De wishing pearl symboliseert dit en de draak, die de parel voor het graaien heeft, dat ben ik zelf.
Op mijn borst prijkt de fallen angel boven de ster van Maastricht. Het stadswapen van Maastricht bevat een witte, vijfpuntige ster op een rood veld met een engel als schilddrager. Afhankelijk van de invalshoek ligt het accent op de ster. In mijn geval ligt dit duidelijk op de engel. Wij staan als Pikkatrillaz voor de stad Maastricht en wat is nou een betere manier om dit uit te dragen dan het stadswapen op de borstkast te hebben prijken? De gevallen engel staat niet enkel voor Maastricht maar ook voor de ondergang van de man: de vrouw. Dit valt terug te lezen in de Bijbel. Ik ben echter overtuigd atheïst. Desondanks ben ik de mening toegedaan dat geen wapen op deze planeet dodelijker kan zijn voor een man (let wel, een heteroseksuele man), dan een mooie, intelligente vrouw.
Deze skeletal saint is een ontwerp van Karp en is gezet door Alan Jones (Blue Pearl Tattoo). De saint staat symbool voor al het verderfelijke binnen deze maatschappij: religie en kapitalisme (televisie en oorlog als doelbereikend middel). Het is min of meer een vrije vertaling van de falende werking van de trias politica, de scheiding der machten binnen een staat: de wetgevende macht (Eerste en Tweede Kamer), de uitvoerende macht (de regering: koningin en ministers) en de rechterlijke macht (rechters). In vroegere tijden was dit religieuze macht (kerk), de staat (monarchie) en de rechterlijke macht. De saint heeft in de ene hand een staf met dollarteken (kapitalisme) en televisie (hersenspoelend werktuig van het kapitalisme en religie) en in de andere hand een M-16 (wederom een wilopleggend werktuig van het kapitalisme en religie).
Op de binnenkant van mijn lip prijkt de naam BEF. BEF is de bijnaam die ik overgehouden heb aan mijn middelbare schoolperiode en die ik, toen ik mij ging interesseren voor graffiti en muziek, onmiddellijk heb geadopteerd als mijn artiestennaam. Ik hoef niet te vertellen dat de seksuele handeling, waar vrijwel een ieder ogenblikkelijk aan denkt, met de mond geschiedt en dat dit dus de enige juiste plek is voor een dergelijke tatoeage!
