Run The Trap: een korte historie van een gecompliceerd genre

Voordat ik in de game kwam, had je Lil Jon, Outkast en Goodie Mob, dus je had Crunk en je had Organized Noize. Er was niet zoiets als trap-muziek.” Dit vertelde T.I. vorig jaar nog in een interview met de New Yorkse radiozender Hot 97. “Ik kwam met de term trap op mijn tweede album Trap Muzik, uitgekomen in 2003. Daarna was er een compleet nieuw genre gecreëerd, een open niche voor iedereen om te doen wat hij doet.”

Hoewel het wat veel eer is om het ontstaan van een compleet subgenre in de hiphop aan een enkele rapper toe te schrijven, is de invloed van T.I. zeker een katalysator voor de explosieve groei geweest. De Roland TR-808 drumcomputer was al sinds zijn lancering in de vroege jaren 80 een populair instrument in de hiphop. Rond de eeuwwisseling ervoer het apparaat echter een grote opleving in populariteit in de regio die door Outkast en Goodie Mob ooit als ‘the dirty south’ aangeduid werd. De hiphop die daar vandaan kwam, had over het algemeen altijd al een melodischer geluid dan de boombap van de oostkust. Hoewel het meer raakvlakken had met het westkust-geluid miste het echter weer de diepe bassen en p-funk samples om daarmee op één hoop gegooid te worden. De combinatie van catchy synthesizer deunen, vaak opklimmend in toonsoort, met de onmiskenbare 808-ratel vormde echter een geluid dat de regio zou gaan definiëren. Het uit New Orleans afkomstige Cash Money label van Bryan ‘Birdman’ Williams zat er bovenop en had aan de hand van huisproducer Mannie Fresh een formule gevonden die de ene na de andere hit opleverde. Ook de uit Tennessee afkomstige producer Drumma Boy sleet in die vroege jaren tijdens zijn lessen aan de universiteit van Memphis al beats aan diverse lokale helden en grootheden als Scarface en UGK. In Atlanta timmerde ondertussen DJ Toomp samen met de daar al zeer populaire T.I. aan de weg. Het geluid van trap werd dus al snel gemeengoed in diverse zuidelijke staten, maar een naam had het genre nog niet. Dat veranderde inderdaad toen T.I. in 2003 het album Trap Muzik uitbracht.

 

Oké, er kwam dus muziek vandaan, maar wat is die ‘trap’ eigenlijk? Trap is tegelijkertijd een locatie en een werkwoord. ‘The trap’ is in het zuidelijk slang de naam die aan een locatie voor veelvuldige drugdeals gegeven wordt en/of de keuken waar de crack gekookt wordt. Liefst niet te dicht bij je eigen huis en uiteraard niet in de gegoede wijken. Ook is er weinig perspectief op een vruchtbare toekomst; het wordt tenslotte niet voor niets ‘the trap’ genoemd. Daar handelen is vervolgens ‘trapping’, niet in de zin van een val voor anderen zetten, maar er mogelijk zelf inlopen. De zogenaamde ‘dopeboys’ die daar hun dagelijkse werk van hebben gemaakt, hebben vaak weinig keus. Voor hen is het ‘trap or die’. T.I. rapte daarover, in eerste instantie voor mensen die daar herkenning in vonden. Het waren weliswaar geen nieuwe onderwerpen voor rap en ook niet voor die uit het zuiden, maar hij koppelde de lokale terminologie aan een herkenbare lokale sound. Trap als genre was daarmee geboren.

 

 

In de jaren daarna ging trap als een lopend vuurtje door de rapwereld heen. Young Jeezy kwam al snel op in het kielzog van T.I. en kreeg een deal op het grote Def Jam uit New York. DJ Drama bracht de ene na de andere Gangsta Grillz tape uit waarop in bijna alle gevallen de term je om de oren vloog. Jay-Z onderbrak zelfs zijn ‘pensioen’ om een verse op de remix van Rick Ross zijn hit Hustlin te spitten. Toen Kanye West trap-invloeden ging verwerken op het door DJ Toomp mede geproduceerde Can’t Tell My Nothing, een goed ontvangen single van zijn derde album Graduation, was het subgenre al lang geen lokale variant meer. De Jeugd van Tegenwoordig maakte met Flap Flap in 2008 zelfs een onvervalst Nederlandstalig trapnummer en het ooit gemarginaliseerde subgenre ging meer en meer op de dominante stroming binnen het genre lijken.

 

 

Tegen de tijd dat de jaren 10 van deze eeuw begonnen, bleek de opmars van trap zo onstuitbaar dat het subgenre zelfs buiten het ‘moedergenre’ brak. In een wereld waarin onder invloed van het internet en andere technologieën de afbakeningen van genres steeds minder betekenen, verbleekten deze volledig waar het om trap ging. Toen de Canadese b-boy Lunice hoorde hoe Little Brother’s 9th Wonder zijn beats maakte op een laptop met het relatief eenvoudige programma Fruity Loops, besloot hij zich er ook eens aan te wagen. Enkele jaren later had hij er al dermate handigheid in ontwikkeld dat Diplo, muzikale veelvraat en de motor achter Major Lazer, hem benaderde voor remixes op zijn Mad Decent label. Terwijl hij een prestigieuze gastmix verzorgde voor de BBC was ook in Groot- Brittannië de jonge Schot Hudson Mohawke druk bezig door trap geïnspireerde instrumentale muziek te maken. Het zou niet lang duren voor zij samen internationaal furore zouden maken als het duo TNGHT. De mysterieuze ƱZ timmerde al snel aan de weg met zijn serie genummerde beats die allemaal simpelweg Trap Shit getiteld zijn en in Philadelphia sleutelde Harry Bauer Rodrigues, beter bekend als Baauer, aan een opzwepende discografie die niet meer als hiphop te betitelen viel, maar er toch duidelijk raakvlakken mee had. Hoe het wel genoemd moest worden, was onduidelijk: ‘trap rave’, ‘trapstep’ en ‘EDM trap’ zijn termen die langskomen, maar meestal blijft het toch simpelweg bij het kort en bondige ‘trap’.

 

Toen Baauer’s Harlem Shake de soundtrack vormde bij een internethype waarbij mensen in een dansende massa uitbarstten na de ‘drop’ in het nummer, deed de dansbare, elektronische variant van trap definitief zijn intrede in de internationale popcultuur. Tijdens zijn dj-sets was Baauer het al snel beu om dat nummer te draaien en startte na de drop vrolijk Gangnam Style, een plagerige knipoog naar het publiek die aangaf dat de man achter de track zelf al een rigoreuze streep door de hype had getrokken. Dat lijkt exemplarisch voor de algehele beweging rond trap; het is inmiddels over zijn top heen en de onomwonden triomftocht lijkt uiteindelijk toch gestuit te zijn. Opgebrand door algemene acceptatie, de doodsteek voor elke subcultuur. Toch is het trapgeluid niet meer weg te denken uit de recente muziekhistorie en blijft de connectie van de jongere, dance-gerichte generatie met hiphop onverminderd sterk. Baauer draaide tijdens Lowlands 2013 liever ODB dan Harlem Shake in zijn set en werkt tegenwoordig samen met gevierd hiphopproducer Just Blaze, terwijl Hudson Mohawke een deal als producer op Kanye West’s G.O.O.D. Music tekende en in die hoedanigheid een stevige hand in hitsingle Mercy had.

 

 

Trap is wereldwijd. Wat begon als subgenre binnen hiphop, werd een stroming in de elektronische muziek, die uiteindelijk op zijn beurt rap weer beïnvloedde. In het spanningsveld dat daardoor ontstaat, gebeuren interessante dingen, zelfs na de explosieve groei tot popfenomeen in 2013 en de bijna onvermijdelijk daarop volgende implosie. Vanuit A$AP Mob, een crew uit Harlem die desalniettemin volledig het trapgeluid omarmde als iets waar zij zich mee identificeerde, kwam eerder dit jaar het soloalbum Trap Lord van groepslid A$AP Ferg. “Ik bedoelde niet het genre muziek, meer de mentaliteit erachter. Het hosselen en de ambitie in een persoon.” verklaarde hij over die albumtitel. “Mensen veranderden de context van zuidelijke drugshandel naar EDM, naar muziek maken en creatief zijn. Dat is het beste wat wat mij betreft uit de term gekomen is.”

Geplaatst door bowie op 8 januari 2014