Aanraking met hiphop
“Deels via de tv en deels via m’n broer ben ik in aanraking gekomen met hiphop. Ik heb geen verhalen van dat ik vroeger radioshows opnam, m’n zakgeld uitgaf aan cd’s of wat dan ook. Ik was nooit echt vol met muziek bezig. Ik luisterde het veel, maar daar bleef het bij. Geen releases bijhouden, interviews lezen, laatste nieuws volgen. Langzaam kwam er steeds meer hiphop langs in m’n leven en Napster was een goede provider voor me. M’n broer downloadde wat tracks en ik downloadde vervolgens alle tracks van de artiesten die ik tof vond. Maar ik voelde bij de eerste aanraking met hiphop gelijk een band met de muziek. Over het hoe en waarom verwonder ik me nog steeds wel eens, aangezien ik als white boy uit een niet al te slecht milieu vrij weinig gelijkenis vertoon met de rappers uit mijn jeugd.
Niet geheel zeker, maar ik denk dat mijn eerste live hiphopervaring in Zwolle was, bij Beestenboel in Hedon. Het heeft best lang geduurd voordat ik naar een optreden ging. Ooit had ik een kaartje in de pocket voor een legendarische avond met (volgens mij) onder anderen Eminem en 50 Cent in Amsterdam, maar toen raakte Eminem hooked on sleeping pills. Maar Beestenboel (terugkerende hiphopavond georganiseerd door Sticks & Rico met altijd meerdere surprise-acts, red.) in Hedon heeft me goede tijden bezorgd. Er hing sowieso toen een hele goede sfeer in Zwolle vanwege de opleving destijds. Draaide de dj een track van Jawat! als de zaal nog half leeg was, ging dat deel toch keihard kapot erop.”
Hoogtepunten
“De beste liveact van Nederland is met stip op 1 Opgezwolle, maar dat is ook omdat ik met die hele Zwolle scene ben opgegroeid. Hun shows staan in mijn geheugen gegriefd, van Hedon tot aan Mysteryland. Qua parties vind ik Utreg Centraal nog altijd een heel tof concept, dat erg goed uitgevoerd werd. Wat buitenlandse acts betreft staan P.O.S., Atmosphere en CunninLynguists hoog op de lijst. Het optreden van P.O.S. in de kleine zaal van de Melkweg was een legendarische avond voor mij. Voor ongeveer vijftig man optreden, halverwege je mic weggooien en tussen het publiek staan. Vervolgens een keiharde show rocken en daarna gewoon blijven hangen om met wat mensen te connecten. De passie en liefde voor hiphop voelde je toen echt, geen gezeik over een te kleine opkomst, gewoon je ding doen.
Sticks en Jiggy Djé heb ik het vaakst gezien. Sticks omdat die gast een levende legende is die blijft verbazen. En natuurlijk vanwege mijn eeuwige liefde voor het Zwolle kamp. En bij Jiggy kom ik gewoon altijd wel weer terecht. Op festivals, of ik ben toevallig in de buurt. En ik vind het nooit erg om naar zijn shows te gaan. Maar ik weiger een ark op te gooien, tenzij er genoeg drank is.”
“De poster van Alledaagse Waanzin is door Sticks getekend tijdens de exclusieve luistersessie van die plaat. De track Eeuwigheid raakte me destijds heel erg, en hij had het refrein ervan opgeschreven voor mij. In 2009 zou ik tijdens een Zwols hiphop avondje nieuwe nummers horen van Fakkelbrigade, echter werd ik die ochtend gewekt met het nieuws dat m’n vader plotseling was overleden. Vrienden van me zijn uiteindelijk nog wel gegaan en hebben Sticks destijds enkele toffe woorden op een bierviltje laten schrijven voor mij. Tijdens de luistersessie raakte eeuwigheid me daarom juist extra. En om de cirkel rond te maken heb ik de poster laten signeren.”
Dieptepunten
“Onderaan de lijst belandt toch wel Slaughterhouse, was niet om aan te zien en horen destijds in Melkweg. Wel moest ik halverwege weg, dus ik heb niet het einde kunnen zien. Maar het begin was in elk geval niet om over naar huis te schrijven.
Bij 5 jaar Noah’s Ark in Paradiso was ik best teleurgesteld in Jiggy Djé’s nieuwe werk. Het begon een beetje op een meezingfeest te lijken, terwijl ik wel hoge verwachtingen had van zijn nieuwe dingen. Misschien had hij dit zelf ook door, vandaar dat het wat langer duurt voordat z’n album dropt ofzo? Jiggy, als je dit leest: alleen maar liefde, ondanks dat ik geen arken opgooi.”
Zalen en factoren
“Het beste podium is, puur uit eigen sentiment, Hedon in Zwolle. Zoveel goede feestjes gehad daar, altijd een goede vibe, aardig personeel en goed geluid. Precies het tegenovergestelde had ik in 013. Ik stond +1 op de gastenlijst voor Definitie van Dopeheid. Eenmaal aangekomen kon de chick achter de kassa mijn naam niet vinden. Toen ik vervolgens vroeg of ze nog een keer de (best lange) gastenlijst wilde doorspitten, kreeg ik een grote bek. Toen heb ik uiteindelijk van m’n laatste geld toch maar twee kaartjes gekocht. Vervolgens alleen maar slecht behandeld door personeel daar, alleen maar boze mannetjes tegengekomen en de meeste shows vond ik ook weinig bezieling hebben. Maar dat kan natuurlijk ook aan mij gelegen hebben.
Passie vind ik bij een show echt het belangrijkst. Als het geluid goed is, visueel alles perfect en alle classics komen voorbij maar er geen passie is, kan ik echt weinig van een show genieten. Hoe moet ik van die muziek genieten als de artiest er zelf niet eens van kan genieten? En iets extra’s als visuals vind ik ook altijd wel een enorme meerwaarde. Maar het kan ook verkeerd uitpakken; zo vond ik het 3D-gedoe bij Rico’s DMT release maar matig. Tof geprobeerd, maar het was niet sfeer bevorderend.
Er zijn tijden geweest dat ik wekelijks een show probeerde te bezoeken, maar het is steeds minder geworden. Hiphop in Nederland is me steeds minder gaan aanspreken en de feestjes waar ik vroeger vooraan in het publiek stond, woonde ik de laatste jaren chagrijnig achter in de zaal bij. Afvragend: wat doe ik hier?, terwijl een jonge versie van mij vooraan helemaal kapot gaat en mij vervolgens met dezelfde vraag aankijkt. Nu bezoek ik alleen nog maar shows die ik echt tof vind, of wanneer ik gewoon benieuwd ben naar de act zelf. Maar ik sta minimaal een keer per maand nog met mijn vuist in de lucht bij optredens. Ondanks dat de passie wat bekoeld is over de jaren, is de liefde nog volop aanwezig.
Vroeger deed ik altijd moeite om met een groep mensen te gaan, maar die shit kostte me alleen maar tijd, geld en onnodig energieverbruik. Nu haal ik vaak een of twee kaartjes en zie ik wel wie mee wil. Als niemand gaat, verkoop ik last minute dat kaartje of geef ik het weg. Maar bij de meeste shows kom ik toch wel bekenden tegen die ik in de loop der jaren heb ontmoet. Doe ik dat niet, sta ik in m’n eentje gewoon in de zaal. Uiteindelijk sta je toch naar de muziek te luisteren en heb je weinig tijd voor sociale interactie. Bij dezen een big-up Rob, Rappartaan, Puud, Madina en anderen die ik vaak tegen kom en kwam bij shows.”
Anekdotes
“Artiesten die een hele show met een mensus-sticker op hun borst rocken tot artiesten die opeens op je af komen en over het shirt beginnen dat ik dan draag. Of dat iemand met me op de foto wilde omdat ik een Blocnotes shirt aan had. Bleek het later een van die gasten zelf te zijn (hee, soms luister je alleen muziek en ken je gasten gewoon niet). Meest legendarisch was wel per ongeluk kaartjes winnen voor Rick Ross in Melkweg, toen hij nog vrij onbekend was, en als enige white boy in het publiek staan. Was wel makkelijk mezelf vinden op de foto’s de volgende dag. Die show zelf was trouwens geniaal, een roadie heeft de halve avond toppen wiet van het podium geraapt die Rick Ross steeds liet vallen.
Laatst stond Kanye in de HMH en er stonden mensen bij mij in de buurt die luidkeels gingen praten over hoe hun week was. What the fuck is er mis met je? Je hebt bijna 90 euro betaald voor een ticket en je gaat staan te kletsen tijdens de show? Ga lekker pretentieus bij de Starbucks zitten met je hipsteroutfit en ga daar met overdreven stemgeluid interessant lopen doen. Mensen die praten door de shows heen verpesten sowieso voor mij hele avonden. Zet thuis lekker een cd’tje op en ga daar je beklag doen over je werk of je kutleven.
Bij Engel, Diggy Dex en Def P in Iduna Drachten ging ik laatst nog eens echt los. Sowieso is Engel een van de hardste mc’s van Nederland, die man heeft een passie waar menig rapper jaloers op mag zijn. En Diggy Dex is gewoon een tight motherfucker. Speelt een toffe show, heeft echt classics op z’n naam staan en is achteraf niet te beroerd om gewoon even te komen hangen. En dan natuurlijk pionier Def P wiens leven in het teken van hiphop staat en die mij op school in de problemen heeft gebracht omdat ik Moordenaar luidkeels meerapte. De show was de laatste van de Kleine Jongen tour, maar het ging er keihard aan toe. Na afloop kwamen ze gewoon weer het podium op voor een open mic / freestyle ding met locale acts en dj’s. Die avond typeerde voor mij ‘echte hiphop’. Blijkbaar is het er nog.”
Festivals
“Smoelwerk is toch wel het tofste festival waar ik ben geweest, wat een sfeer hing er daar. Er waren zoveel mensen aanwezig die de scene hebben gemaakt tot wat het nu is. En natuurlijk Fresku die in de kelder van Watt zijn track Twijfel tot een klassieker maakte. Nog steeds kippenvel als ik daaraan terug denk. Er kon niemand meer bij, de basement stond echt stampvol. Ik stond midden in de zaal, die overigens één grote pit was. Iedereen gooide zijn frustraties en woede eruit en het voelde als een scene uit Fight Club. Elke elleboog, elke beuk en alle klappen die je daar ontving, werkten helend op de frustraties van het dagelijks leven.
Ik prefereer een indoorshow of concert. Er heerst een veel intiemere sfeer en vaak heb je bij festivals ook volk dat incidenteel aanwezig is, wat meestal niet bevordelijk voor de sfeer en beleving is. En het geluid in een zaal is vaak gewoon beter, harder en zuiverder.”
Merch en muziek
“Mijn kasten liggen vol met shirts van artiesten. Ik ben all day every day op de shirt grind. En ik ben ook een man met voorliefde voor stickers. Jammer genoeg hebben veel artiesten geen stickers. Stickers zijn underrated, man. Step your sticker game up, mensen!
Ik koop zoveel originele releases als ik kan. Vaak check ik eerst de muziek en koop ik het daarna. Tenzij ik de artiest hoog heb zitten, dan koop ik het gewoon blind. Ik hou niet van mp3’s, iTunes maakt de muziek zielloos. Doe mij maar gewoon iets fysieks voor in de kast, voor in m’n hand. Van lp’s tot cd’s. Goed artwork en toffe boekjes zijn voor mij echt een meerwaarde bij de muziek. Sommige artiesten snappen dat heel goed, anderen komen echt fucking weak on their fysieke exemplaar-game.
Ik heb Spuugdingen op de Mic origineel. Die heb ik inmiddels drie keer in mijn bezit gehad; één keer de cd kwijtgeraakt, één keer ‘kwijtgeraakt’ aan een ‘vriend’, maar gelukkig nu voor de derde keer in de collectie. Voor mij is met Spuugdingen best veel begonnen.”
Verlanglijstje
“A Tribe Called Quest. Wat hebben die gasten een groot deel gehad in de soundtrack van m’n leven. Heerlijke sound en ik kan er alleen maar goed over praten. Dus ik ben heel benieuwd naar hoe hun liveshow is.
Voor dit jaar heb ik niet zoveel op de planning. Een ding is zeker: North Sea Jazz, daar hoop ik The Roots en Kendrick Lamar te zien, naast Charles Bradley. En Sziget staat ook op de planning, maar geen idee welke hiphopartiesten daar staan. Heb daar ooit een geniale show van Die Antwoord gezien. Ik bedoel, stagediven in een Pikachu-pak als toegift, mijn aandacht heb je dan wel.”
