Het Splash! Festival viert dit jaar haar 16e editie en is uitgegroeid tot een van de belangrijkste hiphopfestivals van Europa. Inmiddels weten talloze Nederlanders het festival te vinden en nemen de bezoekers uit ons land nog jaarlijks toe. Dat was precies tien jaar geleden wel anders, toen er voor de eerste keer een Nederlandse bus richting voormalig Oost-Duitsland vertrok. De hiphop line-up was vooral een mix tussen Duitse, Franse en Amerikaanse acts waaronder 45 Scientific, ASD, Brand Nubian, Busta Flex, Curse, De La Soul, Die Sekte, DJ Honda & PMD & K-Solo, Gang Starr en Redman ft. Erick Sermon. De ‘cypher’ bus werd geregeld door Vincent ‘Venz’ Reinders en was grotendeels gevuld met HIJS-redactieleden en forummembers. In 2002 hoorde ik enkele dagen voor het hiphop- & reggaefestival van het bestaan ervan, wat een bezoek in dat jaar onmogelijk maakte. De drang om in 2003 wel aanwezig te zijn, was enorm en de organisatie van de busreis maakte het een stuk realistischer. In de Nederlandse media was geen aandacht aan het festival geschonken en daar wilde ik met HIJS graag verandering in brengen. Met vier redactieleden sterk gingen we die kant op met als doel een zo’n uitgebreid mogelijk verslag te doen en Nederland kennis te laten maken met Splash!
Naast sfeerverslagen en veel foto’s wilde ik het festival in de vorm van video vastleggen om zo goed mogelijk de sfeer weer te geven. Er was geen scenario en eigenlijk niet eens een plan, gewoon vastleggen wat we tegenkomen was het motto. Aangekomen op het geweldige terrein dat naast diverse podia een meer bevatte, bleek het backstage een paradijs voor media. Alle optredende artiesten liepen in het wild rond en waren makkelijk benaderbaar voor interviews. Na een paar uur festival hadden we al een aantal tapes volgeschoten, een plan was misschien toch best handig geweest. Laat ik vooropstellen dat de videoapparatuur huis-tuin-en-keukenmateriaal was. Geen externe microfoon, licht of wat dan ook. Op het einde van de eerste festivaldag hadden we o.a. Promoe (Looptroop), DJ Honda, PMD, Die Sekte en weet ik veel wie voor de camera gehad. Laatstgenoemde act is uit het Berlijnse Kreuzberg afkomstig en wegens hun agressieve reputatie (wisten wij niets van) waren er weinig media die Die Sekte durfden te interviewen. Wij waren totaal niet bekend met de act, maar omdat we tientallen mensen tegenkwamen in ‘Alles ist Die Sekte’ t-shirts was dat reden genoeg voor een interview. Een paar momenten later zaten we met de act in een perstent en tijdens het interview dat volgde, waarin zij hun gal spuwden over het gebrek aan aandacht in Duitsland, schoven er diverse media aan om ons interview voor eigen doeleinden vast te leggen. De setting had ineens veel weg van een belangrijke persconferentie, een erg komisch gezicht. Een andere leuke anekdote was het interview met Promoe die in al zijn haast eigenlijk geen tijd had voor een interview. Door onze vastberadenheid lukte het ons om zelfs een primeur te ontlokken, de albumtitel (Long Distance Runner) van het soloalbum dat eraan ging komen. Of wat dacht je van de spontane ontmoeting met Jiggy Djé en Spacekees die er een dikke sessie uitgooiden waardoor we bijna geen tape meer overhielden voor andere dingen.
Niet alles verliep vlekkeloos bij de vastlegging van Splash! De security op het festival had een uiterst onvriendelijke Oost-Duitse uitstraling en dit kwam echt tot uiting bij het optreden van Redman. Bij alle optredens tot dat moment was media welkom om frontstage beelden te schieten, maar bij Redman veranderde dit drastisch. Zonder waarschuwing werd de verzamelde media hardhandig weggeduwd bij het podium en mensen die probeerden vanaf de zijkant een glimp op te vangen, werden achtervolgd door de security. Een vreemde situatie die gelukkig tijdens de rest van het weekend niet meer voorkwam.
Het Splash! Festival was echt een paradijs voor zowel bezoeker als media. Goede muziek, prachtig zomerweer, veel eten, drank en een hele relaxte sfeer. Ik moet er wel bij zeggen dat het voor de HIJS-redactie een stuk minder relaxt was, want we wilden alles vastleggen en iedereen spreken. Op de laatste dag waren we helemaal gesloopt en waren we blij dat we de bus in konden rollen voor de terugreis. Na het opmaken van de balans aan materiaal hadden we een berg aan audio, foto en video. Terug in Nederland werd er een uitgebreide Splash! Special online geknald en toen ontstond het idee om een docu / sfeerreportage te maken omdat er meer dan acht uur materiaal was. Ik weet niet hoeveel uren het heeft gekost, maar zonder scenario en door ons gebrek aan ervaring duurde het flink wat nachten om uiteindelijk tot een film te komen die de sfeer recht deed. Het eindresultaat bestond maar liefst uit 80 minuten materiaal en kreeg de titel: HIJS is Splashing! (2003). Na het verschijnen van de trailer, is de docu gestuurd naar diverse filmfestivals en tot mijn verrassing waren er diverse partijen geïnteresseerd. Persoonlijk hoogtepunt was toch wel de vertoning tijdens het Black Soil festival in Amsterdam (2004). Nu tien jaar na dato is het de hoogste tijd om HIJS is Splashing! (2003) online te droppen. Ik hoop dat jullie ondanks de lange duur er net zoveel plezier aan beleven dan dat ik er tijdens het werken aan heb beleefd.
