De onverwoestbare Beastie Boys zijn terug van nooit weggeweest

De Beastie Boys zijn al zo’n 25 jaar een begrip in de hiphopwereld. Door medeartiesten, fans en critici worden de mannen vrijwel unaniem onafgebroken bejubeld. Het interessante is dat de mannen het niet moeten hebben van een geweldige flow of diepe lyrics. Wat maakt de Beasties dan toch zo geliefd? De release van hun nieuwe album Hot Sauce Committee Part 2 is een mooie gelegenheid om dat eens te analyseren.

1. Authenticiteit

De Beastie Boys begonnen ooit in de vroege jaren 80 als punkgroep The Young And The Useless. De drie zonen van bovenmodaal verdienende joodse ouders uit Manhattan en Brooklyn waren daarnaast grote fans van de opkomende nieuwe muziekstroming hiphop. Adam Horovitz (Ad Rock), Adam Yauch (MCA) en Michael Diamond (Mike D) waren regelmatig te vinden op hiphopfeestjes in de eerste helft van de jaren 80. Hoewel de mannen geen latino’s of zwarte Amerikanen uit slechte buurten waren, is hun oprechte liefde voor hiphop nooit een punt van discussie geweest in de hiphopwereld.

Dat had veel te maken met het feit dat de Beasties, om maar een cliché te gebruiken, altijd dicht bij zichzelf zijn gebleven. Ze waren gewoon drie jewish kids die van punk, funk, hiphop en lol trappen hielden. Door die oprechte liefde hadden de New Yorkers al vanaf het begin goede smaak in beats en wisten ze met gevoel voor de old school traditie ieder couplet als een drietal te rappen. Hun karakteristieke stemmen zijn talloze malen gesampled door collega’s en vrijwel de hele hiphopgemeenschap is dol op de Beasties. De samenwerkingen met grootheden als Q-Tip, Biz Markie en recentelijk Nas bevestigen dit.

2. Originaliteit

Puur hun afkomst maakte de mannen in 1986 al origineel. De Beastie Boys klonken in geen velden of wegen als LL Cool J en waren niet ‘stoer’ maar eerder rebels met een knipoog. Op een volledig natuurlijke wijze combineerde de crew op hun debuut Licensed To Ill rock (Fight For Your Right, No Sleep Till Brooklyn) met rauwe hiphop (Hold It Now, Hit It, Paul Revere). Die formule lieten ze op hun tweede plaat alweer varen. De Beasties waren inmiddels verhuisd naar Los Angeles en maakten daar met producersduo The Dust Brothers een baanbrekende plaat op het gebied van samplegebruik. Van disco tot funk tot rock en dusty breakbeats: Paul’s Boutique was een prachtig sample-mozaïek. In datzelfde jaar (1989) kwam De La Soul’s eerste album uit dat ook vol stond met de meest bizarre samples. Niet veel later werd het een kostbare aangelegenheid om samples te gebruiken. Geen probleem voor de Beasties: ze speelden immers zelf ook gitaar, bas en drums. Op Check Your Head kozen de mannen dus alweer voor een nieuwe aanpak: veel live instrumentatie. Van keiharde hiphop als So Watcha Want tot funky instrumentaaltjes en punktracks: alle invloeden passeerden de revue. Deze combinatie van stijlen met een incidentele sample is eigenlijk vanaf de vroege jaren 90 de winnende combinatie voor de Beasties.

3. Brede doelgroep

Met hun eclectische muziek en hippe imago spreken de Beastie Boys al vanaf de jaren 80 een brede en diverse doelgroep aan. Hiphopfans, punkfans, skaters (die vaak van beide muziekstijlen houden) en de wat intelligentere muziekliefhebber met geen duidelijke voorkeur: de New Yorkers hebben ze allemaal in hun publiek. Met zo’n brede doelgroep hou je het natuurlijk langer vol dan wanneer je muziek maakt die duidelijk tijd- en leeftijdsgebonden is. De grijze haren van MCA verraden de leeftijd van de New Yorkers (mid-veertigers) maar op de een of andere manier blijft de groep altijd jong van geest en interessant voor steeds weer nieuwe, jonge luisteraars.

4. Humor

In de vaak serieuze hiphop (en algemene muziek) wereld is het verfrissend om een act te zien die zichzelf niet altijd te serieus neemt. Humor is altijd een belangrijk ingrediënt geweest van de Beastie-aanpak. Of het nou party crashen en taartjes gooien, verkleed als jaren 70 pimps dansjes doen, een blaxploitation actiefilm naspelen of aliens afstoppen betreft: er valt altijd wat te lachen met de twee Adams en Mike. De nieuwe clip Make Some Noise met twee fake Beastie Boys-formaties bestaande uit bekende acteurs is ook weer een humoristische voltreffer.

De sleet zit er om bovenstaande redenen nog steeds niet op bij de Beasties. Eerder deze maand kwam hun laatste album Hot Sauce Committee Part 2 uit. Weer een klassieker?

Beastie Boys – Hot Sauce Committee Part 2

Hot Sauce Committee Pt. 1 had eigenlijk in 2009 moeten uitkomen, maar de mannen besloten hiervan af te zien. Voornaamste reden was dat er keelkanker bij MCA was geconstateerd. Gelukkig is hij inmiddels zo goed als genezen. Een kleine twee jaar later, na het nodige gesleutel en met nieuwe tracks, vonden de New Yorkers het eigenlijk een andere plaat en besloten er dus maar ‘part 2’ van te maken. Met opener Make Some Noise, is de toon gezet voor een levenslustig en minimalistisch album. De funky disco met flinke delay op de vocalen van Nonstop Disco Powerpack zet het feestje voort. Op het supersmerige Say It werken de gedempte power chords geweldig, terwijl het reggae-achtige Don’t Play No Game That I Can’t Win met Santigold weer behoorlijk clean klinkt. Zou zomaar een zomerhit kunnen worden.

Over de vocalen zit op het gros van de tracks een soort megafoon/distortion-effect, waar de Beasties hun hele carrière al bekend om staan. Dat zorgt voor een rauwe feel, waarbij je als luisteraar soms je best moet doen om de teksten te volgen. Harde, kale beats met vervormde synths lopen als een rode draad door het album. Flow-grootmeester Nas klinkt volledig natuurlijk naast de basaal flowende Beasties op de banger Too Many Rappers, een van de hoogtepunten van het album. Het funky, dub-achtige instrumentaaltje Multilateral Nuclear Disarmament bewijst dat het drietal zonder rhymes ook nog steeds heerlijk voor de dag kan komen.

Hot Sauce Committee Part 2 toont aan dat de Beastie Boys nog jaren meekunnen. Op de een of andere manier hebben ze een sound (die weer uit verschillende stijlen bestaat) gecreëerd die altijd en overal up to date is. Met hun old school, begin jaren 80 rhyme routines waar Cold Crush Brothers trots op zouden zijn, klinken de Beasties op miraculeuze wijze toch niet gedateerd. Hot Sauce Committee Part 2 is gewoon weer een heerlijke rauwe Beastie Boys-plaat. Dat er nog maar veel mogen volgen.

Geplaatst door bowie op 12 mei 2011