Bij Billboard’s uitroeping van Cardi B tot ‘Woman Of The Year’ zetten velen hun vraagtekens. De populaire rapper bracht dit jaar na tien maanden rust slechts één track uit, maar ging er met de titel vandoor. Je kunt je indenken dat mét open clubs en festivals die wél door waren gegaan, haar pikante nummer WAP alleen nog maar groter was geworden. We kunnen ons voorstellen dat de jury het moeilijk heeft gehad bij het kiezen tussen Cardi en de dame die ze uitnodigde om ook een deel van het nummer voor haar rekening te nemen; Megan Thee Stallion. Het is december, dus laten we terugblikken op de grootste track van het jaar.
Vrouwen hebben het naar eigen zeggen nog altijd moeilijk in de hiphopindustrie, ook al willen ze daar niet altijd mee pronken. In Nederland doken dit jaar beelden op van diverse dames die op hun Instagram-story vertellen dat hen wordt verteld niet samen te werken met andere vrouwelijke hiphopartiesten. In tegendeel; ze worden aangespoord en zó gekneed om elkaar te haten.
Dat onderstreept de vrouw van het jaar, Cardi B, in het slotinterview met Billboard na de verkiezing ook. “Ik wil niet dat het altijd gaat over hoe moeilijk we het hebben als vrouwelijke artiesten. Maar we hebben het fucking moeilijk! Ik kan vandaag op muziek stuiten van een chick, en morgen vertellen mensen elkaar ‘Oh, deze dame is beter dan Cardi, zij gaat Cardi’s carrière beëindigen.’ Ik haat het dat mensen dat doen. Waarom willen jullie dat ik het er niet mee eens ben en waarom mag ik haar niet gewoon leuk vinden?”
“Waarom mogen mannen wél een hit scoren met hun seksuele verlangens en vrouwen niet?”
Die competitie wordt hen ingepeperd, en dan zijn er ook nog de hoge verwachtingen van de buitenwacht. Het vergrootglas dat op dames als Cardi ligt, is gigantisch. Van iedere mug die ze doodslaat via social media wordt een olifant gemaakt. “Mannen kunnen de meest disrespectvolle shit doen, maar ik werd weer bejegend omdat ik het R-woord had gebruikt. Ik bedoel, hoe ga je me cancellen omdat ik mezelf retarded noem? Iedereen wil dat je Moeder Theresa bent, ze willen dat ik muziek uitbreng, ze willen dat ik me op een bepaalde manier kleed… Maar jullie moeten gewoon chillen. Ik ben gewoon een regular-degular bitch.”
Ze had dan wel maar één liedje, maar dat was wel dát liedje, zei ze via haar Instagram-account na de backlash over de Woman Of The Year-verkiezing. Ze heeft gelijk. Of je het nou wilt of niet; WAP heeft alles waardoor je van tevoren kon weten dat het een megahit zou worden. Teksten zo expliciet dat het totale nonsens zou zijn om er een cleane radioversie van te maken, een minimalistische beat en een kunstwerk van een video. Waarom de titel dan ook verbasterd wordt in de video-versie, is ons dan ook een raadsel. WAP is de ideale combinatie van seks, kunst, platte humor en emancipatie.
In het nummer en de bijbehorende videoclip nemen Cardi B en Megan Thee Stallion zichzelf nooit serieus. De overdrijvingen en uitvergrotingen worden speels aan elkaar gerijgd. Maar daarnaast is het een grondig en gedetailleerd verslag van hoe seksueel genot eruitziet en aanvoelt. Dat is iets wat we al decennia zien van mannelijke hiphopartiesten. Maar we zien het nog altijd te weinig van vrouwen, getuige de vele reacties die het opleverde.
Republikeins congreslid James Bradley noemde het liedje “wat er gebeurt als kinderen worden opgevoed zonder God en zonder een sterk vaderfiguur.” Een voormalig collega van hem, een vrouw nota bene, ging nog een stapje verder. DeAnna Lorraine: “Dit zet het hele vrouwelijke geslacht met honderd jaar terug in de tijd. De wereld heeft méér vrouwen nodig als Melania Trump en minder als Cardi B.” Natuurlijk vlamden de dames daarop terug, met foto’s van de huidige first lady uit haar modellentijd.
“Dit nummer is zoveel meer dan lyrics die op het randje zitten…”
Uiteindelijk is het vooral het een ongemakkelijk gevoel, vinden de dames zelf. “Soms zijn mensen niet comfortabel met zichzelf”, vertelt Megan daarover. “En dan willen ze niet naar anderen kijken die wél comfortabel met zichzelf zijn. Ze willen gewoon niet iemand zien die anderen leert om zichzelf goed te voelen. Zowel Cardi als Megan strijden voor onafhankelijkheid, seksualiteit en dominantie. En dat in een door mannen gedomineerd genre, dat vaak wordt bekritiseerd voor de misogynistische teksten over vrouwen. Cardi en Megan schuwen niet om hiphop de vrouwelijkheid te bieden die het genre nodig heeft.
Want al decennia lang zijn er mannen die in hun nummers vrouwen commanderen hoe seksueel te moeten handelen. Waar waren de criticasters toen Lil Wayne zich wilde laten likken als een ‘Lollipop’ en 50 Cent vrouwen ongegeneerd meenam naar de snoepwinkel? En ooit al eens iemand horen klagen over Tupac die op een Easy Mo Bee-productie rapte: “Open the gates to your waterfall up in heaven / And don’t worry, I let myself in, all I heard was...” Nee, hè? Te hiphop zeker. De ultieme vraag die dat oplevert is natuurlijk; waarom mogen mannen wél een hit scoren met hun seksuele verlangens en vrouwen niet?
WAP laat vrouwen weten dat het ook voor hen oké is om te vragen om wat ze willen. Dat het normaal is om trots te zijn op hun lichaam. Dit nummer is zoveel meer dan lyrics die op het randje zitten over een catchy sample die zegt: “There’s some whores in this house.” Het is een vriendelijke reminder dat vrouwen alle kracht van de wereld hebben, maar dat ze het nog wel even collectief moeten erkennen. Misschien dat WAP grotere vragen oproept over genderverwachting, dubbele standaarden en inhoudelijke matiging. Maar zulke debatten zijn echter niet aan Cardi en Megan. Die twee dames, in hun twintigerjaren middenin de bloei van hun leven, hebben toevallig samen een liedje geschreven over vrouwen die graag seks hebben.
