De 10 platen waar wij het meest naar uitkijken in 2018

Het jaar is inmiddels al een paar weken onderweg en dat betekent dat er genoeg terug is geblikt. Tijd om de ogen op de toekomst te richten! De komende 365 dagen beloven namelijk nu al veel moois op muzikaal gebied, dat wij graag voor je op een rijtje zetten. Sommige platen hebben al een officiële releasedatum, aan anderen wordt de laatste hand gelegd, en enkelen zijn nog slechts geruchten, maar ze hebben allemaal gemeen dat wij er reikhalzend naar uitkijken!

10. Chance The Rapper – NNB (Nog Niet Bekend)
Hoewel het officieel nog niet is aangekondigd moet het toch wel heel vreemd lopen wil Lil Chano From 79th in 2018 geen album uit gaan brengen. Na zijn definitieve doorbraak met het briljante Coloring Book in 2016, een succesvolle tour en een gedreven gastperformance op Kanye’s The Life of Pablo bleef het relatief rustig rond Chance, maar in een interview met Complex schroomde hij er niet voor de hooggespannen verwachtingen verder op te voeren: “Het wordt minder gecentreerd. Acid Rap, 10 Day en Coloring Book was bijna een trilogie op zichzelf. Één esthetiek. Één doel. Wat mijn nieuwe project ook wordt, het wordt een stukje grootser.”

9. DOOM – NNB
Afgelopen jaar zou DOOM gedurende vijftien weken via Adult Swim vijftien tracks uitbrengen. Die zouden dan The Missing Notebook Rhymes gaan vormen. “Het zijn tracks waar hij niet echt een plek voor heeft, of die op andere projecten staan die nog niet helemaal klaar zijn, maar die hij wel al kan teasen”, vertelde Jason DeMarco, Adult Swim’s creative director. “Het is een kijkje op alles waar hij op dit moment mee bezig is.” En toen werd het project na een paar weken onder mysterieuze omstandigheden afgeblazen en verdween de bijbehorende website. Dat de metalface villain op een berg nieuw materiaal zit mag echter duidelijk zijn, en hoewel The Missing Notebook voorlopig dus missing blijft, hopen we een deel ervan dit jaar in andere vorm te mogen gaan horen.

8. Roc Marciano – Rosebud’s Revenge II
Begin vorig jaar bracht de altijd betrouwbare Roc Marciano het album Rosebud’s Revenge uit. De plaat bleef helaas, wellicht omdat het in de eerste weken exclusief via zijn website verkrijgbaar was, behoorlijk onder de radar. Onverdiend, weten de fans van de man die altijd met zijn bedrieglijk lijzige maar messcherpe flow opnieuw subliem geformuleerde misdaadverhalen over soul loops uit zijn mouw schudt. Op Twitter kondigde hij met de woorden “RR2 dropping in feb” kort en bondig aan aan dat Rosebud’s Revenge II zo goed als af is, om er een paar uur later “I don’t just make beats I produce entire projects” aan toe te voegen. Wij zitten klaar hoor!

7. Phife Dawg – Forever
Het tweede en laatste soloalbum van Tribe’s Phife Dawg werd in 2014 door de man zelf al aangekondigd toen hij single Dear Dilla uitbracht, een heerlijk jazzy en opgewekt eerbetoon aan overleden kameraad J.Dilla. Die track opende hij door te vertellen over een droom waarin samen met Dilla in het ziekenhuis lag en inspiratie uit zijn houding putte. Twee jaar later overleed Phife Dawg zelf ook, en kort daarna verscheen Nutshell, een nieuwe single van het album dat inmiddels postuum uitgebracht zou worden. Daar kwam echter geheel onverwacht een gloednieuw album van een herenigd A Tribe Called Quest tussen, dat grotendeels in de maanden voor zijn dood opgenomen was. Een mooier eerbetoon was op dat moment niet denkbaar, maar een jaar later zijn we toch nog steeds benieuwd naar die soloplaat. Dat moet er dit jaar toch zeker wel van gaan komen?

6. Wiley – Godfather 2
Godfather is misschien wel het beste en meest complete album uit Wiley’s bewogen carrière. Afgaande op wat hij in zijn autobiografie Eskiboy vertelt denkt hij er zelf ook zo over, en veel van zijn familieleden en vrienden met hem. Voor de godfather van de grime is dat echter absoluut geen reden om stil te gaan zitten, maar om juist met diezelfde energie verder te gaan. En waarom ook niet? Grime heeft een prominentere plek in het muzikale landschap dan het ooit gedaan heeft, en het is alleen maar goed om te zien dat de grondlegger van het genre daarvan mee kan genieten door een plek in de voorhoede op te eisen. Godfather II komt in maart al uit en belooft met de eerder verschenen tracks I Call The Shots (met JME) en Bar (met Scratchy en D Double E) veel goeds.

5. Pietju Bell – Als ’t Maar Lukt
Blacka Brakka Jacka was straatanthem van het jaar, Als Je Wist Dan Je Weet heeft zich bij hen die weten al ontpopt tot een nieuw gezegde in het Nederlands en Pastos knalde door de speakers als een ramkraak. Tel daarbij op dat Pietju in het afgelopen festivalseizoen bewees een enthousiast live performer te zijn, over een flow als een mitrailleur beschikt en een aantal al even getalenteerde vrienden in Eindhoven heeft zitten, en je weet dat de W van Woensel veel opgegooid gaat worden wanneer zijn debuut Als ’t Maar Lukt eindelijk uitkomt. Die twijfel die uit de titel spreekt hebben wij al lang niet meer; Pietju is op zijn shit en niemand stopt dit.

4. Freddie Gibbs & Madlib – Bandana
De samenwerking tussen Gangsta Gibbs en Madlib was een bijzonder geslaagde, zo bleek op hun in 2014 verschenen album Piñata. “Ik verveel me snel, en dan moet ik iets anders gaan doen”, vertelde de veelzijdige Californische producer ooit in een interview, verklarend waarom hij aan zoveel projecten tegelijk werkt. Gelukkig verveeld de samenwerking met de compromisloos rauwe rap van Gibbs hem nog steeds niet, want opvolger Bandana is zo goed als af. “We zitten nu weer middenin het mixen ervan, maar het komt zeker snel uit” vertelde de rapper in de radioshow van Zane Lowe. “Ik kan je niet zeggen wanneer we het droppen, we gaan je er vanuit het niets mee raken.”

3. Cardi B – NNB
Al jaren wordt er in New York gehoopt op die ene rapper die “New York back” brengt als hoofdplaats van de hiphop. Puristen hebben met pijn in het hart toe moeten kijken hoe hun Yankee-fitted jaar na jaar meer uit de mode raakte, en hun onvervalste accent keer op keer het onderspit moest delven tegenover stemmen uit vervolgens Los Angeles, Houston en Atlanta. En toen was daar ineens Bodak Yellow, de monsterhit van Cardi B. Een dame die bij elke lettergreep die uit haar mond komt geen seconde twijfel overlaat over waar ze vandaan komt. Een dame die rapt alsof elk woord een belofte en een waarschuwing is. Een dame die niks dan ongebreideld zelfvertrouwen uitstraalt in woord en flow. Kortom, een persoonlijkheid. Zelfs een tamelijk formulematige Bruno Mars-single wordt ineens een aanstekelijke throwback jam met een verse van Cardi erop. New York is terug. We hebben haar meer gemist dan we ons realiseerden.

2. Evidence – Weather Or Not
De originele Mr. Slow Flow (sorry Kevin) is al meer dan twintig jaar een vaste waarde als het aankomt op het levend houden van kwaliteits-boombap, en dat terwijl hij toch echt uit het zonnige Los Angeles, geboorteplaats van de g-funk, komt. In 2014 bracht hij samen met Alchemist als de Step Brothers het heerlijk pretentieloze Lord Steppington uit, maar daarna bleef het relatief rustig. Hier en daar dook hij nog op als producer en verraste hij WOO HAH! met een gastoptreden in de set van Action Bronson maar met muziek was hij, op een Dilated Peoples-plaat uit 2014 na, niet meer te horen. Op 28 januari komt daar met Weather Or Not eindelijk weer verandering in, en wij zijn zeer benieuwd naar waar hij de afgelopen jaren aan gesleuteld heeft.

1. Jorja Smith – NNB
Nee, Jorja Smith is inderdaad geen rapper. Maar de zangeres die zo’n prachtige soulstem met dat rauwe randje eraan heeft, put graag en meer dan eens uit de rijke geschiedenis van grime. De Britse was vorig jaar te horen op Drake’s More Life, wat haar ongetwijfeld veel nieuwe luisteraars heeft opgeleverd, maar het was haar single Blue Lights die een jaar eerder ons de oren deed spitsen. De pijnlijk mooie aanklacht tegen politiegeweld, gebouwd rondom een Dizzee Rascal-sample, bewees toen al dat ze over een even krachtige stem als pen beschikt. De UK garage revival die ze met Preditah op On My Mind liet horen dat ze de dansvloer ook aankan en haar onlangs verschenen single Let Me Down met Stormzy levert bij de eerste keer draaien direct kippenvel op. Wat Mary J. Blige is voor hiphop, kan Jorja Smith worden voor grime, en wij kunnen niet wachten totdat het zover is.

Zelf horen waarom wij zo naar deze platen uitkijken in 2018? Check de onderstaande playlist met voorproefjes en eerder uitgebrachte gems!

Geplaatst door Jaap van der Doelen op 17 januari 2018