Een nieuw item op HIJS waarin we opzoek gaan naar de kunst van het diggin. INF neemt jullie mee en dropt ook bijbehorende audio.
Cratediggin’ het meest onderschatte onderdeel van de hiphopcultuur. Om maar meteen met een mening deze eerste cratedig column in te stormen. Om het diggen nu meteen tot 5e of 6e element te bombarderen gaat mij iets te ver, maar een belangrijk onderdeel is het zeker.
Toen HIJS mij vroeg om een maandelijkse cratedig column te schrijven, heb ik lang lopen wikken en wegen. Hoe ga ik dit aanpakken? Wat wil ik vertellen? En bovenal wat wil ik niet vertellen. Cratediggers hebben namelijk een natuurlijke angst dat andere diggers ook vinden wat zij vinden. De truuk is om anderen een stap voor te zijn en net met die ene lp te vinden die anderen nog niet te pakken hebben gekregen. Ik zal mijn diepste geheimen niet prijsgeven in dit maandelijkse avontuur door de wereld van stoffige lp’s. De lol zou er voor jullie anders ook af zijn. Wat ik wel ga doen is jullie iedere maand meenemen op de tochten langs rommelmarkten, kringloopwinkels, platenbeurzen en de betere platenwinkels. Kortom: verhalen over cratediggin’ aangelengd met tips, feitjes en andere hulpvolle zaken die andere diggers en muziekliefhebbers weer een stapje verder helpen.
Verder drop ik onder de naam ‘Voor een grijpstuiver…’ iedere maand een foto (en wellicht een snippet) van een lp die makkelijk te vinden is en waar een dope track of drumbreak op staat. Deze lp’s zijn over het algemeen makkelijk te vinden in kringloopwinkels en op rommelmarkten.
En onder de naam ‘Curiosa’ is hier iedere maand lp te vinden waarvan de muziek of de hoes (of beide) hilarisch grappig of hillarisch slecht is. Maar net hoe je het ziet.
Mijn eerste lp, van de Snorkels (yeah baby!), won ik op 7 jarige leeftijd met een kleurwedstrijd. Maar dat telt niet echt. De eerste lp die ik ooit kocht als ‘digger’ was de lp van The Dells (Cadet, 1973). Tot op de dag vandaag heb ik nog niets met deze lp gedaan, afgezien van luisteren dan. De meeste tracks zijn vrij zoete soul nummers, op I Hear Voices na. Een meesterlijke track over ‘police brutality’ in de Amerikaanse ghetto’s en de loze woorden van politici om een eind aan de oorlog in Vietnam te maken. Slepende drums, lekkere fluitjes, roffelende trommels en wah wah gitaartjes. Heerlijk.
Dit was het, wat introductie betreft. Volgende maand verslag van het cratediggin’ zelf. Als jullie vragen of suggesties hebben drop een”PM” bericht of laat iets achter op het forum dat bij deze pagina zit.
Voor een grijpstuiver…
‘Meer dan alleen ’n leuk smoeltje’. Een vreselijke titel waar een compilatie achter schuil gaat gevuld met vrij saaie en brave muziek. Maar… het eerste nummer is die ene euro meer dan waard. John Gregory Orchestra met een big band versie van de track Cannon compleet met knallende drumbreak.
Het zesde nummer op kant A is ook nice, Jimmy Smith – The Organ Grinder’s Swing. Een fijne vibe met, zoals gewoonlijk, dope orgel werk van meneer Smith.
Curiosa
Tijdens het diggen op een rommelmarkt kwam ik Dracula And Co tegen. Een lp vol sleasy discostampers ala Barry White die doordrenkt zijn met bizar slechte teksten. Op nummer Sex Me kreunen en zuchten Dracula en zijn vrouwlijke slachtoffer de woorden, hoe kan het ook anders, Sex Me Sex Me Give Me Satisfaction. Daarbij mag vermeld worden dat Dracula praat, want zingen kan je dit niet noemen, met een heel slecht nep Oosteuropees accent. Luisterend naar een lp als deze kun je alleen maar hopen dat de makers het met een dikke knipoog gemaakt hebben.
Audio01 Satisfaction ft Trunks by Hiphop In Je Smoel1Draculaandco by Hiphop In Je Smoel
