Inf neemt jullie mee naar India en daar hoort natuurlijk ook audio bij. Mocht je een keer naar India gaan dan heeft Inf de nodige tips voor je op een rijtje gezet. Let the adventure begin!
Door alle voorbereidingen die men standaard voor een land als India moet treffen was ik bijna vergeten mij te verdiepen in Indiase muziek. Gelukkig kreeg ik op de valreep een bijzonder goede Bollywood compilatie van twee Nederlandse platenverzamelaars toegereikt (waarvoor dank Simon!). Deze compilatie, genaamd The Bombay Connection – Vol.1 Funk From Bollywood Action Thrillers 1977-1984, bevat naast super funky tracks ook een 30 pagina’s tellend booklet vol informatie en foto’s over de films en de muzikanten.
Bombay
Bombay was eerste stad waar wij, mijn eega en ik, verbleven. Er bestaan werkelijk geen woorden om deze heksenketel met een pen te beschrijven. Alle beelden die je in je hoofd hebt als je denkt aan chaos, verbleken als je in Bombay over straat loopt. Auto’s rijden bumper aan bumper en claxonneren enthousiast om de drie seconden. Koks van mobiele eettentjes bereiden snacks een meter boven openriool. Bedelaars, al dan niet verminkt of gehandicapt, klampen zich vast aan iedere toerist die passeert. Bij iedere stap die je zet prijzen tenminste twee straatventers hun waar aan (very cheap my friend, special price for you etc, etc). Na de eerste dag vroeg ik mijzelf af hoe ik ik in hemelsnaam 30 dagen in India kan verblijven zonder krankzinnig te worden.
Platen vinden
Na de eerste dagen, toen de drukte vreemd genoeg begon te wennen, probeerde ik gerichter opzoek te gaan naar platen. Probeerde ja, want ik kwam er achter dat het vinden van lp’s in India een professie op zich is. Cd- en dvd-winkels (veelal illegaal spul) kom je om de haverklap tegen, in tegenstelling tot vinyl. Gelukkig was ik in het bezit van een klein boekje met foto’s van ‘dingen’ zodat ik makkelijker kon duidelijk maken wat ik zocht. Heel handig in een vreemd land, waar niet iedereen de Engelse taal master is.
Bingo!
Na eindeloos slenteren door de straten van Bombay vond ik een straatventer met twee kratten vol lp’s. Een krat met westerse lp’s en een met Bollywood lp’s. De westerse lp’s waren standaard meuk die je in Nederland links laat liggen. De Bollywood sectie was vele malen interessanter. Met de namen van producers uit The Bombay Connection booklet in mijn hoofd flipte ik mij een weg door de krat heen. Vijf lp’s rijker en 750 rupees lichter nam ik afscheid van de venter die zijn dagomzet in vijf minuten haalde. Hoewel ik tevreden was met de vangst zat mij een ding niet lekker. Teneerste was ik in al mijn enthousiasme vergeten te vragen aan de venter of hij aan meer lp’s kon komen en ten tweede had ik een lp laten liggen die heel dope bleek te zijn (Hum Kisise Kum Naheen, met muziek van R.D. Burman)
Bij twijfel kopen!
Wij de volgende dag weer de hele route lopen naar de straatventer, maar de beste man was nergens te vinden met zijn kraam. Balen als een malle! Mijn motto met diggen is: bij twijfel KOPEN! Hou ik mij een keer niet aan mijn motto…word ik meteen gestraft. Twee dagen na de vondst kwamen wij enigszins langs de plek waar de man stond met zijn kraam. Na lang wikken en wegen toch de gok genomen… En ja hoor de man stond er weer! En de desbetreffende lp zat nog op precies dezelfde plaats in de krat! Snel papiertje met album titels en mijn mobiele telefoonnummer achtergelaten met de belofte voor ons vertek uit Bombay nog even langs te droppen.
Jammer genoeg had de venter niet genoeg tijd om uitgebreid te gaan snuffelen met mijn lijstje, maar hij vond nog wel een tweede kopie van de lp die ik in eerste instantie liet liggen. Hoe ironisch.
Geen binnenlandse fonk
De eerst volgende steden en dorpen die wij na Bombay bezochten hadden geen platen in de aanbieding. En dus was Delhi de laatste kans op vinyl alvorens wij huiswaarts zouden keren.
Delhi
De hoofdstad van India verschilt in veel opzichten van Bombay. Er is veel meer open ruimte, de lucht lijkt schoner en het verkeer is minder chaotisch (mede door de bredere straten). Na enkele verwarrende routebeschrijvingen naar winkels die mogelijk nog platen verkochten, vond ik in Delhi een platenwinkel bij Connaughts Place. Dit is hét centrum van Delhi op het gebied van winkelen. Naast winkels van bekende westerse merken vind je hier ook de PizzaHut en de Mc D’s. Kortom de westerse kant van India, ten top. Maar tussen al die hippe kleding- en accessoirewinkels vond ik twee winkeltjes met platen, waarvan een de moeite waard was. Op de tweede etage van een cdwinkel had de eigenaar nog vier flinke stapels lp’s liggen. Na een kwartiertje stof te hebben gehapt (letterlijk!) was de vangst beduidend beter dan in Bombay. De platen waren in betere staat, vrijwel geen krassen en ook de hoezen waren gaaf. De eigenaar vroeg het absurde bedrag van 300 rupees per plaat (ongeveer zes euro!!!!). Na wat afdingen gingen ze voor 200 per stuk mee. Nog steeds te duur. Maar na bijna dertig dagen India was afgezet worden ons niet meer vreemd.
Terug in Nederland…
Bij thuiskomst kom de echte pret beginnen: de lp’s luisteren! Van de circa twaalf lp’s was maar een een miskoop. Verder allemaal fijne lp’s. Zowel voor luister als sample doeleinden. Als producer kan ik niet alles van de lp’s laten horen. Maar een paar snippets kan geen kwaad, dus piep die audio! Tips voor diggen in India zijn: neem namen van artiesten en namen van albums op een papiertje mee. Stop een afbeelding van een lp (of een foto) standaard mee in je rugzak of broekzak. En ding af! In India is de vraagprijs meestal de werkelijke prijs maal twee. Uiteraard is diggen met een portable helemaal handig. Maar uren door steden als Bombay en Delhi slenteren met extra bagage, daar zit je met die hitte niet bepaald op te wachten. Een andere tip, waar ik helaas weinig aan heb gehad, is opzoek gaan naar tweedehands boekwinkels. Het schijn dat de kans om platen te vinden daar betrekkelijk groot is.
Praatjes over plaatjes
Niemand minder dan Edo Bouman wist tijd vrij te maken om de ‘praatjes over plaatjes’ vragen te beantwoorden. Hij is een van de twee collectors achter The Bombay Connection Records, een label dat nu twee zeer solide releases met Bollywood funk, jazz en exotica heeft uitgebracht. Een must voor iedere liefhebber van exotische muziek en diggers die hun spectrum willen verbreden. Meer info vind je op http://www.bombay-connection.com
Wanneer ben je begonnen met diggen en wat was je eerste lp?
Mijn eerste LP kreeg ik denk ik op m’n achtste: Science Fiction Themes gespeeld door Geoff Love, in 1977. Tijdje geleden weer gevonden die plaat. Goeie smaak had ik! Dr Who, Barbarella, etc.
Daarna kwam de 60’s punk periode, eerste plaat misschien de eerste Pebbles verzamelaar. Daarna m’n funk periode, eerste plaat misschien iets Meters achtigs? Toen kwam de Indiase soundtrack koorts, eerste platen Shaan en Hare Rama Hare Krishna met Dum maro dum (‘geef me nog een haal’).
Hoeveel lp’s is je collectie ‘diep’?
Stuk of 3000 denk ik
Hoe vaak trek je er op uit om te diggen?
Niet meer zo vaak, platenwinkels vind ik beetje te saai onderhand in Amsterdam. In India is het niet zo saai om te graven. Ook België is leuker. En Zweden!
Heb je spijt dat je een lp ooit gekocht of laten liggen hebt, en zo ja welke?
Vast wel, maar dat is al zolang geleden. Tegenwoordig eerder spijt dat ik iets wel gekocht heb.
Op welk genre focus je het meest tijdens het diggen?
Soundtrack (Westers, Indiaas), funk & soul, easy listening en vreemde, onverwachte zooi. Dat is toch wel ’t leukst!
Lp’s of 45’s?
Allebei
Welke lp is de trots van je collectie?
Mmmm, de Indiase lp The Killers uit 1698 en de Duitse Science Fiction Party 1969.
Welke programma’s/apparatuur gebruik je om beats te maken?
Maak ik niet, geef mij maar het onversneden origineel!
Loop of chop?
Chop sticks!
Welke tip geef je beginnende diggers?
Rare platen checken, die zijn het leukst.
Tot slot. Een cratedig anekdote?
Ik liep een keer een Zweedse kringloopwinkel binnen. Stond alles voor 5 kronen. The Counts, The JB’s, Meters, etc. Origineel! Dat was verdomd handig. Voor de rest vaak winkels binnenlopen en met lege handen eruit komen.
Audio
