Cratediggin: de kringloop

Kringloopwinkels
Goede herinneringen koester ik aan de vele kringloopwinkels die ons kleine landje rijk is. Iedere week bezoek ik minstens één kringloopwinkel en eens in de zoveel tijd plan ik samen met mijn neef een rondje langs meerdere kringloopwinkels. Omgeving Utrecht, Hilversum, Arnhem, Nijmegen etc. Je merkt dat de lp’s per regio echt verschillen. Zo vind je bijvoorbeeld in de omgeving van Utrecht (Hilversum, Zeist, etc.) veel jazz en lp’s van Thijs van Leer, Rogier van Otterloo en Chris Hinze (en dan niet die suffe Introspectie lp’s).

In kringloopwinkels is het meerendeel van de lp’s rotzooi. Het is de kunst om net die ene dope lp er tussen uit te halen en dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Met het aantal crappy lp’s die ik gekocht heb in kringloopwinkels kun je een heel huis behangen, maar het voordeel daarvan is dat ik nu wel weet welke lp’s ik in het vervolg kan laten liggen.
Naast bekende namen van artiesten en producenten, let ik veel op covers, jaartallen, tracklists, gastartiesten en labels. Eigenlijk de gebruikelijke dingen waar je tijdens het diggen naar kijkt. Wat de tracklist betreft kan ik het volgende zeggen. Als je weet dat een bepaald nummer een dope vibe heeft, of begint met een nice intro dan kun je de gok nemen dat de versie van een onbekend orkest/artiest dat ook heeft en dat deze net iets anders is dan het origineel. Op die manier heb ik van een nummer wel eens drie beats gemaakt dankzij drie totaal verschillende versies met wel diezelfde vibe. Namen ga ik niet noemen, maar laten we zeggen dat er vooral veel verschillende versies zijn van filmmuziek.
Ook het proberen waard zijn de reli-lp’s. Lees: christelijke bandjes die de Heer prijzen middels vlotte muziek. Ook hier geldt dat het leeuwendeel rommel is. Maar, veel (blanke) reli-bandjes wilden in de jaren ‘70 klinken als gospel- en soulbands en dus is het soms een snuifje wah-wah hier en drumbreakje daar. De gospel lp’s kun je over het algemeen links laten liggen omdat deze muziek vaak crappy is opgenomen, in de kerk of in een andere grote ruimte, en dus simpel weg niet de moeite waard is. Een van de bekendere reli-groepjes heet Les Humpries en vind je in vrijwel iedere kringloop. De groep heeft niet hele dope muziek gemaakt, om het maar eens zacht uit te drukken, maar als je op zoek bent naar kale drums is dit een goede optie. Vaak staat er wel een kale break op hun lp’s. Er zijn nog veel meer van deze reli-groepjes, dus zoekt en gij zult vinden.
Twee tips als je digt in kringloopwinkels: check of er krassen op de lp zitten én check of de juiste lp in de hoes zit. Ik kwam thuis een keer tot de ontdekking dat er in de hoes van James Last – Voodoo Party een een of andere crappy James Last lp zat.

Library muziek
Eigenlijk wilde ik het fenomeen ‘library’ muziek nog even links laten liggen. Je leest immers ook niet eerst de laatste pagina’s van een boek en dan de rest (weirde Pulp Fiction plots daargelaten). Maar door de vangst van een paar weken terug licht ik alvast een klein tipje van de sluier op.
Voor wie nog nooit gehoord heeft van ‘library’ muziek een hele korte uitleg. Al sinds het begin van de vorige eeuw zijn productiebedrijven en maatschapijen bezig om muziek te produceren speciaal voor films. Deze bedrijven maakten vele composities en legden deze vast in hun ‘library’ en daar konden de klanten, de filmmaatschapijen, dan weer sfeer- themamuziek uitkiezen die bij de film past. Library muziek wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gemaakt door vele productiebedrijven en maatschappijen.
Nu vind je deze muziek niet in de freerecordshop. De lp’s circuleren wel op het internet (ebay), op platenbeurzen en sommige platenwinkels. Dit zijn de plekken waar ik de lp’s normaal, voor veel geld, scoor. De prijzen verschillen enorm en dat heeft ook vaak te maken met het feit of een nummer van de lp al gesampled is of op een compilatie staat. Zo kocht ik vorig jaar een library lp voor 35 euro en nadat een van de nummers op een compilatie met ‘obscure’ muziek verscheen kost deze lp het dubbele.
De kans dat je een partij van deze lp’s tegenkomt in de kringloopwinkel of op een rommelmarkt is héél klein, vrijwel nihil eigenlijk. Toch gebeurde het dat mijn neef en ik aan het diggen waren in een kringloopwinkel en mijn neef op 30 van deze lp’s stuitte, voor het luttele bedrag van twee euro per stuk! Op een van de lp’s staat het magische nummer van Michel Gonet, genaamd ‘Flower Dance’. Bekend van een van de eerste Promoe tracks, ‘Off the record’. Je kunt je voorstellen dat we beiden met stomheid geslagen waren. De hele rit naar huis vulden kreten als ‘DAMN’ ‘SHIIIIIT’ ‘DAT GELOOF JE TOCH NIET!’ de auto. En uiteraard was ik al druk in de weer om de lp’s, in de auto, af te spelen op mijn portable platenspeler.
Hoewel ik in het begin lichtelijk ontzet was dat mijn neef dit keer alle platen vond en ik geen enkele, ben ik toch tevreden. Waarom? Wel, omdat mijn neef zo aardig was om de lp’s hier te stallen en ik ze naar hartenlust mag uitpluizen 🙂 Waarvoor dank!
Twee weken later vond ik bij diezelfde kringloop winkel nog twee van deze lp’s en nog een week later liep ik een hele partij in Nijmegen tegen het lijf. De library lp’s in Nijmegen waren niet zo bijster dope, maar wederom een leuke vondst.
Je zal je nu afvragen waar de namen blijven. Wel, omdat het niet een kwestie van namen is en er meer bij komt kijken (het grootste gedeelte van library muziek is ook crappy) ga ik daar een volgende keer wat dieper op in. Het moet immers wel spannend blijven 🙂

Voor een grijpstuiver…
Een van de meest gesamplede tracks in de geschiedenis van hiphop is het nummer ‘Funky worm’ van The Ohio Players. De originele lp vind je niet in de kringloop, althans ik ben hem daar nog niet tegengekomen. Maar laat het nummer nu ook op een verzamel lp van ‘Ronco Records’ uit 1974 staan en deze lp kom je wel tegen bij de krinloopwinkel.
Er staan nog een paar andere tracks op deze lp die aardig zijn. Deodato’s Also Sprach Zarathustra. Four Tops’ Ain’t No Woman ( Like The One I’ve Got), beter bekend als Jay-z’ ’Ain’t No Nigga’ samen met Foxy Brown. Barry White’s ’I’m Gonna Love You Just A Little Bit More, Baby’, bekend om de drumbreak waar het nummer mee begint. En het nummer ‘Yes We Can Can’ van The Pointer Sisters, met ook een drumbreak, gebruikt door onder andere NWA, Pete Rock & CL Smooth en De la Soul.
De rest van de nummers op de verzamel lp zijn crappy tot zeer crappy. Maar ‘Funky worm’ en het handje vol andere tracks is die ene euro dubbel en dwars waard. Ook dope voor DJ’s, omdat je dan geen super dure Ohio Players lp kapot krast.

Curiosa
Dit keer geen funky breaks in de curiosa sectie, maar lesbische liederen met een folkorisch tintje. In 1981 maakte een groep lesbische, vrouwen een lp onder de naam ‘Haarband’. De liederen gaan stuk voor stuk over de issue’s waar ‘vrouwen die van vrouwen houden’ in die tijd tegen aan liepen. Een nummer steekt er qua tekst met kop en schouders bovenuit: ‘Ik ben zo blij, blij, blij dat ik met vrouwen vrij’.
Na wat research kwam ik er achter dat er ook een markt voor dergelijke lp’s is en dat deze ongeveer 60-70 euro waard is. Het is nu wachten op een koper

Audio
Haarband
Ronco

Geplaatst door bowie op 13 april 2006