Rap Or Go To The League: 2 Chainz en LeBron James vormen een team

“The CEO of your label is a basketball player, that means your shit is never coming out!”, rapte wijlen Sean Price in Pyrex, een nummer uit 2013. De inmiddels overleden rapper voorzag toen dat het geen goed idee is om atleten zich te laten bemoeien met de rapbusiness. Toch zijn de twee werelden inmiddels zo verweven met elkaar, dat er nu een hele grote basketbalster opstaat als A&R. LeBron James kroop namelijk in die rol voor het nieuwe, vijfde soloalbum van 2 Chainz, Rap Or Go To The League.

De raakvlakken zijn er natuurlijk zeker; de boomlange rapper -vroeger bekend onder de naam Tity Boi- stond naar eigen zeggen voor een dilemma. Toen hij het straatleven achter zich had gelaten had hij twee vluchtroutes; de muziek of basketbal, dat hij op high school op hoog niveau speelde. Het werd uiteindelijk hiphop. Inmiddels mag hij tot de rapveteranen uit Atlanta gerekend worden. Hij was de helft van het duo Playaz Circle, dat met Lil Wayne-collabo Duffle Bag Boy in 2007 nog een bescheiden hit uitbracht onder het Disturbing Tha Peace-label van Ludacris.

Toen hij zijn naam veranderde in 2 Chainz groeide het succes. Hij tekende bij Def Jam en begon daar in 2012 met de release van zijn debuutalbum Based On A T.R.U. Story. Ondanks gemengde kritieken, scoorde hij er een aantal dikke hits mee; No Lie, Birthday Song en I’m Different bijvoorbeeld. Met alle drie een andere sound, werd meteen duidelijk dat 2 Chainz niet op één paard zou gaan wedden wat beats betreft. Hij kon overweg met bombastische zuidelijke trap, maar net zo goed met catchy raps overtuigen op een kale pianoloop en zijn stem de hoofdrol laten spelen.

Opvolger B.O.A.T.S. 2: Me Time bevatte bijdragen van onder meer Drake, Pharrell Williams, Lil Wayne, Pusha T, Diplo en Mike WiLL Made-It én 2 Chainz scoorde een bijdrage op een van de grootste possecuts van dit decennium; Fuckin’ Problems, een samenwerking met Kendrick Lamar, Drake en A$AP Rocky. De rapper is, ondanks zijn positie in het zuiden van Amerika, een spin in het web en kan met iedereen overweg. Def Jam steekt grote budgetten in zijn projecten en heeft het vertrouwen in hem nooit verloren, ook al wist hij met een noodgedwongen verkapte samenwerkingsplaat met Lil Wayne (ColleGrove, 2016) en Pretty Girls Make Trap Music (2017) de aandacht in hitlijsten niet vast te houden. Dat gegeven nodigde hem uit om vrijer muziek te gaan maken.

Laatstgenoemde plaat had bijvoorbeeld geen megagrote klappers, maar werd door AllMusic bestempeld als zijn meest plezierige werk. Hij maakte het op dezelfde leeftijd als dat JAY-Z was toen hij The Blueprint 3 maakte. Maar waar Jigga uitgeblust klonk en even een creatieve dip leek te hebben, wist 2 Chainz zich te manifesteren tot koning van het Zuiden, met onder meer Migos, Gucci Mane en Travis Scott als onderdanen. Ondertussen bracht hij zelfs muziek uit in samenwerking met boombapproducer Statik Selektah uit New York, puur om de wereld te laten zien dat hij ook lekker kon klinken op de meest traditionele instrumentaties. Statik Selektah gooide trouwens op de releasedatum van Rap Or Go To The League wat olie op het vuur door te tweeten dat er een heel album van de twee aankomt.

Al snel na de release van Pretty Girls Like Trap Music maakte hij bekend te werken aan de opvolger; Rap Or Go To The League. Het eindresultaat van ruim veertien maanden in de studio is nu te beluisteren en mag er zijn. Of het de hand van ‘King James’ is, is niet duidelijk, maar feit is dat 2 Chainz alle voorgenoemde fijne elementen bij elkaar brengt op zijn nieuwe langspeler. Niet alleen de grote gastartiesten, maar ook zijn ietwat lome rapstijl en een top notch productie. Parel Threat 2 Society bijvoorbeeld, waarvoor 9th Wonder een engelengeluid lijkt te samplen. Zo mooi vallen de drums en de zangvocalen samen. Ondertussen bragt 2 Chainz erop los: “I’m so famous, I can’t even cough in peace” en “My lifestyle big enough to hate on it / This beat hard enough to put Jay on it”, klinkt het. En inderdaad, een remix met JAY-Z (en vooruit: Rick Ross!) horen wij al gebeuren.

De daarop volgende track is het aan Buddha Bless om 2 Chainz te voorzien van soul. Dit keer met een heftige bounce. Daarna is de voet definitief van de rem en nemen de smerige bassen van Statute Of Limitations je bij de lurven om je tweeënhalve minuut niet meer los te laten. Ook tof: Travis Scott neemt je even mee terug naar Astroworld met een uitstekende hook en de chemie tussen Kendrick Lamar en 2 Chainz is niet te ontkennen. Momma I Hit A Lick is vanwege de onorthodoxe instrumentatie (door Pharrell!) misschien een buitenbeentje maar K.Dot en 2 Chainz maken er een feestje van door zoveel te wisselen van flow, stemgebruik en zelfs back-and-forth te gaan dat je wel gespitst móet blijven.

De featuring van Ariana Grande lijkt alleen op het album geplaatst te zijn om een grote single mee te scoren. In het album past het r&b-gevoel eigenlijk totaal niet en komt na de wilde drumpatronen van Pharrell een beetje uit de lucht vallen, maar als single gaat deze hoe dan ook hoge ogen gooien. Maar 2 Chainz gaat verder op de r&b-tip; ook de nummers met Ty Dolla $ign en Chance The Rapper en Kodak Black zijn met die invalshoek gemaakt. I’m Not Crazy, Life Is, met uitstekende gastrollen voor de twee laatstgenoemde, heeft meer replaywaarde door de lines dan door het tergend trage tempo. Maar hey; ook dit genre heeft 2 Chainz meer dan onder de knie.

2 Chainz wisselt meer van flow en stemgebruik dan ooit en heeft geen ultieme clubbangers meer nodig. Het is dan ook jammer dat de aandacht iets te vaak verschuift naar een gastartiest. Met maar liefst tien featurings op veertien nummers is het zonde dat hij zelf niet meer vertelt, want dat heeft hij wel degelijk. En hoewel de contrasten die het oplevert (de omhoog gepitchte vocals van Travis Scott met de diepe stem van de gastheer werken prima samen en Kendrick’s chemie met hem is er onbetwist) soms bijzonder goed uitpakken, hadden er wat featurings geschrapt mogen worden. LeBron en 2 Chainz stellen de winst al veilig in de eerste helft van de wedstrijd, maar weten ‘m maar met moeite uit te spelen. Rap Or Go The League is hoe dan ook groots, maar had een memorabele mijlpaal voor hem kunnen zijn. Nu is het dat, ondanks onbekend is hoe groot zijn rol echt is, alleen voor LeBron.

Stream het album hieronder.

Geplaatst door bowie op 4 maart 2019