7th Octave is het geesteskindje van Professor Griff. Voor diegene die de zogenaamde golden era hebben meegemaakt zal die naam toch wel wat belletjes laten rinkelen. Professor Griff was na Chuck D, Flavor Flav en Terminator X (“he only speaks with his hands”) de vierde man van één van de belangrijkste hiphop groepen uit de historie: Public Enemy. Als Minista of Information was hij op de PE-albums slechts met een enkele rhyme te horen. Op het podium was hij één van de eerste der hype-men en gaf hij leiding aan de S1W’s (een kruizing tussen een danser en een black panther). ‘Pawns in the Game’ (1990) was zijn eerste solo-single (op Luke Skywalker records!) en die plaat was eigenlijk beter dan ik had verwacht. Van het debuut van 7th Octave had ik nog veel minder verwacht en de totstandkoming van deze recensie was inderdaad nogal een straf. Waarom? (in zeven stappen)
Ten eerste is 7th Octave een metalband. Ten tweede dacht ik dat we sinds de Judgement Night compilatie (1993) van die gekunstelde crossovers af waren. Ten derde zijn de twee rappers (Professor Griff en Power Born) geen echte meesters van de mic en vallen ze constant terug op meer van dezelfde flow (Nee, niet weer die Bone-Thugs steez!). Ten vierde is het geheel opgenomen in de Island Gruve te Atlanta. Die locatie zou door moeten gaan als studio, maar er ontbreekt een aparte vocal-booth en er wordt achter de rug van de engineer gerapt. Dit amateurisme is terug te horen. Ten vijfde zijn daar de heren Erroll Moore en Earle Holder die wij verantwoordelijk mogen achten voor het schandalig slechte afmixen van het album. Als je zoals de 7th Octave een plaat wilt maken waarbij je rap-fans naar metal kunt laten luisteren dan is een dove engineer echt de doodsteek. Ten zesde word ik niet goed van de vele referenties naar Public Enemy. ‘Insane’ verkracht op brute wijze PE’s ‘By the Time I Get To Arizona’ en rapper Power Born gebruikt o.a. deze quote’s van klassiek PE-werk; “We lost our religion, our culture our god” en “I got so much trouble on my mind”. Voor straf gooi ik er dan ook maar een Chuck D quote tegenaan; “Radiooooo – suckers never play me” en voor 7th Octave is dat meer dan terecht. Ten laatste, dus zevende, zit er achter de cd ook nog een dvd in het hoesje verstopt. Die is mogelijk nog klungeliger in elkaar gezet dan de cd. De live-beelden uit Australië en Brazilië worden afgewisseld met via Google verkregen korrelige illustraties van zwarte helden uit de muziekgeschiedenis. De clip van ‘Psychodelix Holyghost’ speelt zich grotendeels af in een veels te klein kamertje met veels te grote PE-logo’s en Che Guevara posters op de wanden. Hoe kansloos. Meest vermakelijk om te zien zijn de 20 seconden dat we een geconcentreerde Flavor Flav de snaren van de bas tijdens een 7th Octave show zien beroeren.
7th Octave is een act met een (politieke) mening en daar hebben we er echt te weinig van, maar hun boodschap zal niet aankomen zolang de muziek zo blijft klinken als dat bandje waar je buurjongen 10 jaar geleden mee is gestopt. Het cijfer 7 een geluksgetal? Vergeet het maar!
Tracklist:
CD
01. Know Applause
02. Psychodelix Holyghost
03. Revenge
04. Pressure
05. Sabatage
06. Insane
07. Crash the Party
08. Elvis Killed Kennedy
09. Trail of Tearz
10. Voicez of the Fist
11. American Pie
12. Blind to the Fact
13. What Good Iz a Bomb?
DVD
Optic Conception (DVD)
What Good Iz a Bomb? (DVD) (Live)
Pressure (DVD) (Live)
Crash the Party (DVD)
Psychodelix Holyghost Music Video (DVD)
Photo Gallery (DVD)
Brief History of Slamjamz (DVD)
Slamjamz MP3z (DVD)
Meer info: http://www.slamjamz.com
http://www.redeyeusa.com
http://www.nocturne.fr
