50’s flow is nog altijd niet veranderd, die is nog altijd vrij simpel en smooth op het leeuwendeel van de tracks op Animal Ambition. Het verschil met de drie voorgaande platen is dat 50 weer hongerig klinkt, wat hem doet klinken als de 50 Cent die we in het begin van het vorige decennium hebben leren kennen.
De hoogtijdagen van 50 worden herleefd met bijvoorbeeld Chase The Paper, dat klinkt als een possecut van G-Unit maar waarop de originele leden worden vervangen door Prodigy, Kidd Kidd en Styles P. Heerlijk grimmig.
Van de overige leden van G-Unit ontbreekt overigens elk spoor. Wie wél een rol(letje) op het album speelt is Dr. Dre. De productie van Smoke (met een refrein van Trey Songz) komt namelijk van zijn hand en is een rake clubtrack. De ondertitel van de plaat verklapt al dat 50 op zoek is naar het succes van weleer en hij schroomt daarom ook niet terug te keren naar zijn roots. Ouderwets hongerig brag & boast-werk horen we op bijvoorbeeld opener Hold On (Open my eyes, no surprise I’m with a different bitch/ Different day, different ass, different tits) en Irregular Heartbeat, met een dope duistere productie van G Rocka en Medi waarop 50 losgaat: You know a dog sense fear, I can hear your heart beat/you bark while we bite around here, I can hear your heart beat…
En ook aan goede featurings geen gebrek op Animal Ambition. Waar hij zich op Interscope regelmatig (noodgedwongen?) richtte op het aanboren van nieuwe fans en het verkopen van platen (op zijn laatste twee albums stonden artiesten als Justin Timberlake, Nicole Scherzinger, Robin Thicke, Akon, Ne-Yo en R. Kelly), lijkt hij nu weer zijn eigen ding te doen. Mc’s als Kidd Kidd, Styles P en Jadakiss zouden de verkoopcijfers niet bevorderen als het album uitkwam via Interscope. Nu 50 weer op eigen benen staat, ligt daar ook niet de focus en nodigt hij zelfs Mr. Probz uit voor een goed uitgevoerd refrein op Twisted, het hoogtepunt van de plaat. Als er één misser aangewezen kan worden, is het dat Probz best nóg een chorus in had mogen zingen; het refrein (lees: gekrijs) van Guordan Banks op Winners Circle is te hard en overstemt daarmee de hele track.
Ondanks die kleine misstap is 50 Cent’s eerste album in vijf jaar tijd op zeker zijn beste werk sinds Get Rich Or Die Tryin’. De focus en agressie blijken ideale ingrediënten voor een album van 50 anno 2014. Daarbij klinkt hij net zo hongerig als het artwork je doet vermoeden. Geen radiosingles, geen tracks waarmee hij de jeugd in wil pakken, die onzin heeft hij achter zich gelaten. Dit is gewoon een scherpe 50 Cent die de wereld laat zien dat hij het nog steeds in zich heeft om hiphop te maken zoals het hoort. En dat G-Unit afgelopen weekend weer herenigd werd (Buck, Banks en Yayo sprongen on stage tijdens 50’s Summer Jam-show) en gisteren zelfs een remix van Grindin’ My Whole Life uitbracht, doet verlangen naar een waardige opvolger van Beg For Mercy uit 2004 (ja, laten we die tweede G-Unit-plaat gewoon vergeten). Fiddy back!
Tracklist:
01. Hold On
02. Don’t Worry ‘Bout It (ft. Yo Gotti)
03. Animal Ambition
04. Pilot
05. Smoke (ft. Trey Songz)
06. Everytime I Come Around (feat. Kidd Kidd)
07. Irregular Heartbeat (ft. Jadakiss & Kidd Kidd)
08. I’m a Hustler
09. Twisted (ft. Mr. Probz)
10. Winners Circle (ft. Guordan Banks)
11. Chase the Paper (ft. Prodigy, Kidd Kidd, & Styles P)
Bonustracks:
12. The Funeral
13. You Know
14. Flip On You (feat. ScHoolboy Q)
