Mc’s willen niet voor elkaar onder doen en dat haalt het beste bij ze naar boven. Dat kan gevaarlijk zijn voor degene die de gast uitnodigt. Volgens Nas, en velen met hem, was het namelijk Jay-Z die zijn betere moest erkennen op zijn eigen Renegade; “Eminem murdered you on ya own shit”. Dat Eminem niet nog meer slachtoffers heeft gemaakt kon alleen maar omdat hij de raps voor Dr. Dre schreef. Niet helemaal eerlijk maar daardoor flowen de dialogen op Guilty Conscience wel bizar lekker. Nas zelf is nadrukkelijk aanwezig in deze playlist. Het onbekendere Fast Life (Norfside Remix) met Kool G Rap is daarvan mijn favoriet. Lang was dit een moeilijk te verkrijgen nummer maar op Spotify is deze swingende productie zo af te spelen. Bijzonder is de tweetalige collabo Le Bien, Le Mal waarop Guru en de Franse MC Solaar elkaar afwisselen. De koningen van het samen schrijven zijn toch wel Redman en Method Man. Vanaf hun eerste samenwerking op How High was duidelijk te horen dat zij samen tracks bouwen en niet los van elkaar hun 16 regels pennen. Ghostface en Raekwon is dat andere duo dat sinds Criminology geen solo plaat kan maken zonder een samenwerking. Er staan zo veel klassiekers in deze lijst maar als laatste moet ik The Show (1985) van Doug E. Fresh en Slick Rick noemen. Een nummer waarop Doug E. Fresh rapt en beatboxt en samen met MC Ricky D de 6 minuten voor het optreden (The Show) vult door te rappen over fris zijn, meisjes in de metro en schoenlepels! Here we go, Here we go, C’mon, C’mon!
