Review: Dazzled Sticks – Dazzled Sticks

Laten we gelijk met de deur in huis vallen: 2015 is geen verkeerd jaar om een Stickert-fan te zijn. Zo voerde de Zwollenaar samen met Rico meerdere #OpgezwolleTotNu shows op. En jawel, een uitverkochte HMH en een complete tour liggen nog in het vooruitzicht. Ook, terwijl g-funk plaat Jemoeniemoelukdoenomnex eerst zijn opwachting leek te maken, werd er uit het niets nog een nieuwe plaat aangekondigd genaamd Dazzled Sticks. Dazzled? Tot de dag van vandaag was er nog niets van het project te horen, enkele liveshows van DS daargelaten.

DazzledSticksjaysuns2

DS, geen Citroën, is een coproductie tussen Sticks en Tjeerd Bomhof, ook bekend als voormalig frontman van rockband Voicst of als soloartiest onder de naam Dazzled Kid. De twee ontmoetten elkaar op een begrafenis om een ingetogen akoestische versie van Spaanse Vlieg te spelen. Dit intieme moment schept meteen een band en vormt de basis voor meerdere ontmoetingen. De stoffige kelder van Jam Studio’s in Amsterdam is hierbij al genoeg voor victorie, om wat onzin te melden of het laten voelen van historie, aldus Sticks op de fijne openingstrack Zegevieren. In Jam Studio’s komen de twee heren uit verschillende werelden tussen alle projecten door geregeld samen om zonder enige restricties of strakke richtlijnen muziek te maken. De sfeer is los, ze doen wat ze willen en laten veel aan het toeval over. Een vibe die je op de plaat terughoort.

En liet Sticks zich op Stick Bukowski al aardig van een andere kant zien, op Dazzled Sticks stapt de rapper helemaal uit zijn comfortzone door zich in een volledig nieuwe sound te begeven. Wat opvalt zijn vele zweverige en dromerige zanglijntjes, jaren tachtig-synths, snelle ritmische claps en beukende bas- en drumpartijen. De meeste beats beschikken over vaart, zijn hier en daar wat ratelend, spacey en chaotisch, maar soms klinken ze ook opbouwend, verreikend en melancholisch. Zo klinkt Blijven Lopen vooral rauw of zoals de lyrics omschrijven Knetterhard als Patty Brard wanneer ze dronken is (topline!), vibreert Body Rap aan één stuk door totdat het met Daft Punk-achtige taferelen afsluit, en stuitert Soeffies hypnotiserend door je oren. De laatstgenoemde track is even wennen. Toch haakt de enige gastbijdrage van de plaat, rapper Adje, met zijn lome raps met gemak in op deze duistere smokey vibe.

“Dit is zeker iets wat anderen nooit doen.”

In een andere omgeving of niet, Sticks lijkt zich volledig thuis te voelen en weet ook zijn weg te vinden. Hij rapt moeiteloos en associatief door niet teveel na te denken, maar gewoon te spitten wat er in hem opkomt. Hierdoor is de rode draad soms wat zoek, maar er zijn beslist rake flows. Sticks rapt over slechte lichaamshygiëne van een meid met bio-principes, een groep hooligans in Bloemendaal aan Zee of trammelant. Soms lijkt de manier van rappen wat tegen het nonchalante aan te liggen, maar daarin komt juist de kracht van de Zwollenaar naar voren: zorgeloos en flex rappen. De woordspeling Geniet of ga niet of graniet, marmersteen (Blijven Lopen) is daar een mooi voorbeeld van. Verder laat de mc zich ook zeker niet van zijn troon stoten: Ik ben een koning, ook al is de troon zoek. Mensen zijn al vlug zo van je moet gewoon doen. Maar we doen liever shit die anderen nooit doen (Wat je doet voor een ander). Iets wat anderen nooit doen, is het zeker.

Een van de hoogtepunten van de plaat is absoluut Dans. De boodschap doe eens niet zo moeilijk en dans lijkt wat corny, maar wordt gedragen door een beat die groovet als een malle. Een beat waar de rapper uiteraard mee uit de voeten kan en zijn flow treffend op aanpast. Ook hier weer een paar van die heerlijke losse Stickert lines. Leef scherp als een kappersschaar. En met zo min mogelijk had ik maars. En ook: Of ben je raketgeleerde? Kun je even kijken naar mijn raket die zeer doet? Tunnel vliegt daarentegen zowel productioneel als in het refrein iets uit de bocht en klinkt een tikkeltje te blij. Dit is de enige track die echt wat tegenvalt.

“Sticks blijft zichzelf vernieuwen zonder daarbij zoekende te lijken.”

Het is opvallend dat in een tijd waar veel Zwolse classics op het podium worden herleefd Sticks zijn meest afwijkende plaat dropt. Maar de vraag of hij zich in een te vreemd huis begeeft of niet, moet je gewoon schrappen. DS is los en verder moet je Helemaal Niks, zoals de rustgevende en meeslepende track beoogt (nog zo’n hoogtepunt). Het motto van vrijheid straalt van de plaat af en daar ligt zijn kracht. Toegegeven: het is geen plaat die je een volledig seizoen grijs draait, maar de korte langspeler van 12 tracks voelt ook zeker niet aan als een vluchtig tussendoortje. Duidelijk is dat Sticks nog steeds over flinke creatieve honger beschikt die nog niet gestild is. Hij blijft zichzelf vernieuwen zonder daarbij zoekende te lijken. Het is interessant om je af te vragen in welke aparte studio’s de rapper in de toekomst zich nog meer gaat begeven. Wordt de ‘reguliere rapgame’ misschien steeds minder interessant voor ST? Voor nu rapt hij nog graag in zijn blote bast achter het glas met een kogelgat. Neem kennis ervan op het scheurende Pitchfork Darling. Dus get Sticks or die tryin’!

Tracklist:

01. Zegevieren
02. Blijven Lopen
03. Wat Je Doet Voor Een Ander
04. Body Rap
05. Dans
06. Eind Decembertje
07. Soeffies (ft. Adje)
08. Hooligans In Bloomingdale
09. Trammelant
10. Tunnel
11. Helemaal Niks
12. Pitchfork Darling
13. Eind Decembertje (ft. Adje) (Bonus)

Dazzled Sticks is vanaf 4 november beschikbaar als stream op diverse kanalen. De plaat is al wel via WeTransfer te downloaden.

Geplaatst door bowie op 27 oktober 2015