Yelawolf is zo’n rapper die ik links heb laten liggen sinds de release van zijn in mijn ogen matige album Radioactive, dat met veel bombarie werd aangekondigd en werd uitgebracht door Eminem’s Shady Records. Met veel bangers die niet bij Yelawolf pasten, probeerde Eminem hem te lanceren bij het grote publiek, maar sloeg daarmee jammerlijk de plank finaal mis. Nu, vier jaar later, is de uit Gasden, Alabama afkomstige mc terug met het vervolg en ben ik tóch benieuwd wat hij in huis heeft.
Country, zo blijkt tijdens een luisterbeurt van Love Story. De zuidelijke gitaarrifjes druipen van de plaat, en dat is niet niet het enige dat dit album zo anders maakt dan zijn Shady debuut. Zo zijn er regelmatig popliedjes te horen waarin Yela niet rapt maar zingt, en die niet zouden misstaan in de hitlijsten. American You en Have A Great Flight klinken bijvoorbeeld als tracks waarop Kid Rock jaloers zou zijn. Yelawolf bewijst hierop niet alleen kundig rapper, maar ook begenadigd songwriter te zijn en zelfs daadwerkelijk te kunnen zingen.
Gelukkig is er voor de hiphopliefhebber ook wat te genieten, want op de dromerige beat van Johnny Cash (laat je niet misleiden, dat is de tracktitel) kan Yelawolf ook prima uit de weg, net als op de eerst verschenen single Box Chevy V, die zelfs wat Outkast-invloeden lijkt te hebben. De met dikke drums en piano gevulde productie van Heartbreak, door Eminem, Batson en Elizondo, geldt eveneens als hoogtepunt. Het nasale stemgeluid en de drukke flows van het Radioactive tijdperk hebben ruimte gemaakt voor een prettige cadans en een melodieuzer stemgeluid, wat ervoor zorgt dat dit project beter te behappen is dan zijn voorganger. Ondanks dat is Love Story echt een album voor de liefhebber, want de vele gitaren zullen door puristen niet worden gewaardeerd. Daar komt bij dat het aan de lange kant is, 18 tracks lang Yelawolf vergt een hoop energie en aandacht, en hij is niet een mc die qua stem écht de aandacht naar zich toe kan trekken. Als er vijf tracks, waaronder de titeltrack, van de tracklist geschrapt zouden worden, zou dat het album alleen maar beter maken.
Yelawolf heeft afscheid genomen van de snoeiharde southern-trap-en-rap-combinatie die hij liet horen op Radioactive, waarop zelfs een Diplo productie stond, en zelfs van dat van voor zijn Shady periode. Op eerdere projecten werkte hij samen met gasten als Bun B, Lil Jon, Killer Mike en Gucci Mane, terwijl je er nu niet aan zou moeten denken dat dergelijke uitgesproken southern mc’s een featuring zouden doen op Love Story, dat je gerust een pop/countryrap-album zou kunnen noemen. Wat Kendrick op zijn laatste album met jazz en funk heeft gedaan, doet Yelawolf op zijn beurt met country en rock, zonder hiphop uit het oog te verliezen. Love Story is een avontuurlijke en experimentele plaat en bovenal toont het zijn groei als muzikant. Dat het in deze recensie tot dit moment nog niet is gegaan over de featuring die Eminem bijna halverwege de plaat doet (waarin hij weer eens téveel syllables in één verse wil stoppen), kan dan ook geheel op zijn conto worden bijgeschreven. Hopelijk experimenteert Yelawolf in het vervolg door met de wat traditionelere beats, want zijn verse op 1 Train zijn we natuurlijk nog niet vergeten. En over vergeten gesproken: vergeet Radioactive en zet gewoon eens Love Story op.
Tracklist:
01. Outer Space
02. Change
03. American You
04. Whiskey In A Bottle
05. Ball And Chain (Interlude)
06. Till It’s Gone
07. Devil In My Veins
08. Best Friend (ft. Eminem)
09. Empty Bottles
10. Heartbreak
11. Tennessee Love
12. Box Chevy V
13. Love Story
14. Johnny Cash
15. Have A Great Flight
16. Sky’s The Limit
17. Disappear
18. Fiddle Me This
