Wu-Tang Clan – A Better Tomorrow

Net als de arend in het befaamde embleem spreidde het Wu-Tang Clan collectief in de jaren 90 fier zijn vleugels en bereikte ongekende hoogten. De jaren na de millenniumwisseling stonden echter in het teken van hevige turbulentie. Zo hebben zij afscheid moeten nemen van hun meest flamboyante lid Ol’ Dirty Bastard en hebben zij qua verkoopcijfers moeten inleveren. De plaat Iron Flag uit 2001 leverde hen nog een gouden plak op, maar het reüniealbum 8 Diagrams uit 2007 zorgde voor een flinke keldering van de opbrengsten. De nieuwe plaat A Better Tomorrow zou het welkome windje in de rug kunnen zijn, ook al kwamen er tijdens de productie dikwijls tegenstrijdige berichten uit het Wu-Tang klooster naar buiten. Dit gebrek aan eenduidigheid is wellicht een weerspiegeling van de ontbrekende saamhorigheid. Kunnen de leden ondanks de overduidelijke creatieve verschillen weer een stijgende lijn inzetten?

wu-tang-clan-share-new-song-ruckus-in-b-minor-album-tracklist

De openingswoorden van RZA brengen ons terug naar de vocaalsample die hun debuutplaat Enter The Wu-Tang: 36 Chambers aftrapte. Toentertijd volgde de track Bring The Ruckus, maar op deze plaat is het Ruckus In B Minor. Na wat ouderwetse trashtalk van O.D.B. zet Inspectah Deck traditiegetrouw als eerste zijn verse in om afgelost te worden door Method Man met het refrein. Zo levert elk lid een bijdrage en neemt RZA zelfs de ruimte om de conflicten die hij met Raekwon heeft gehad te benoemen: Rae, all those bad times is behind us. RZA verzorgde samen met Rick Rubin de productie voor Ruckus In B Minor en het resultaat is een degelijke, dynamische opening, tjokvol met verschillende muzikale thema’s. Deze aanpak neigt een tikkeltje naar overdaad, maar blijft gelukkig binnen de marge.

Met de track Felt proberen Masta Killa, Cappadonna, Ghost en Meth het oude Wu-gevoel te vatten. In het geval van Masta Killa zelfs letterlijk (los van of zijn laatste zin grammaticaal wel helemaal in orde is): Don’t forget the first time you heard me rhyme the way you…The first time you heard Protect Ya Neck, the way you felt. Like no other hip hop record ever made you felt. RZA weet met een ondersteunende gitaarloop en spannende pianonoten wel in de buurt te komen van ‘dat gevoel’, maar weet het niet daadwerkelijk op te wekken. Deze mislukte poging om nostalgische sentimenten uit te buiten, wordt gevolgd door het eerste officiële dieptepunt. In 40th Street Black/We Will Fight probeert producer Mathematics met een uptempo beat de boel op te zwepen, maar faalt daarin jammerlijk, om over het tenenkrommende refrein nog maar te zwijgen.

Hold The Heater kent een onpretentieuze RZA productie, die eigenlijk verraadt hoe graag hij op de eerdere tracks zijn muzikaliteit wil laten horen. Het is dan jammer dat GZA uitermate ongeconcentreerd en ronduit vermoeid klinkt. Het competitieve element lijkt hier volledig te ontbreken en daardoor is het ook voor het ongetrainde oor duidelijk dat alleen Method Man’s verse van niveau is. Curieus is ook Crushed Egos, want het is feitelijk een solotrack van Raekwon (met een hook van RZA) en dit roept enige vraagtekens op. Is dit niet toevallig een track uit Rae’s solorepertoire? Probeert hij hiermee zijn minieme aanwezigheid te camoufleren en/of te laten zien dat RZA en hij hun ego opzij hebben kunnen zetten? Zo ja, waarom zo dik er bovenop? Wat het ook mag zijn, The Chef toont op de filmische productie van Adrian Younge en RZA wel aan waarom hij een van de weinige Wu-leden is met een succesvolle solocarrière: Come and taste my seasonin’, Chef, the cooking that is marvelous. Back over a stove, makin’ your mouth water, you starve for this.

Keep Watch is een fijne hoofdknikker met opgewonden drums en een ontladende pianoloop van Mathematics. Helaas voelt de gezongen hook van Nathaniel misplaatst en klinkt GZA weer ongemotiveerd wanneer hij zegt: The love is paramount, the connect is brotherly. Respect for the intellect and broad discovery. De track Miracle heeft een bloedmooie intro en een klassiek-romantisch benaderde productie van 4th Disciple. Het is vervelend dat de intro ook als hook moet fungeren, want dit zorgt ervoor dat de track steeds opnieuw op gang moet komen. Dit voelt als een lichtstraal die telkens onderbroken wordt door passerende regenwolken. Desalniettemin leent dit effect zich wel voor een opbouw naar de storm die losbreekt tijdens de verse van Ghostface, die zich grote zorgen maakt: Sicknesses, beheadings in Syria. Ebola’s killin’ my people, it’s gettin’ scarier. Most foods ain’t even real, the chip is here. Deadly fluids bein’ released, contracted through air.

Sneu genoeg slaat RZA de plank wederom mis met Preacher’s Daughter, een adaptatie van Dusty Springfield’s Son of a Preacherman en een draak van een liefdestrack, om vervolgens met Pioneer The Frontier de luisteraar volledig te deprimeren. Het is niet onvoorstelbaar dat de prominentere Wu-leden ook niet vrolijk werden van deze luie, afgezaagde productie en om die reden bedankten voor een plekje op dit nummer. Mede door de subtiele, geniepige beat van 4th Disciple en het speelse optreden van Ghostface, behoort de track Necklace, die gewoon ordinair gaat over hoe extravagant hun kettingen zijn, tot de spaarzame pieken. Het is ook meteen de laatste memorabele track van een zeer tegenvallende plaat.

A Better Tomorrow is een deceptie en ruikt naar vergane glorie. Het lijkt erop dat deze plaat voornamelijk uit plichtsgevoel in elkaar is gezet. Van de honger van pakweg 20 jaar geleden is in elk geval niets meer over. Dit is niet geheel onlogisch, maar met die honger is ook de cohesie beduidend minder geworden en dit uit zich in een bepaalde middelmatigheid waar een hoop tracks mee te kampen hebben. De kracht van deze groep zat hem vooral in het rauwe, ongeregelde, maar het is duidelijk dat om deze plaat mogelijk te maken er juist een hoop geregeld moest worden. Het opnameproces is hoogstwaarschijnlijk geforceerd en vond op bepaalde punten misschien zelfs onder dwang plaats. De letterlijke verwijzingen naar het Wu-Tang erfgoed en naar de conflicten die opgelost zouden zijn, maken de luisterervaring nog schrijnender. “We zijn nog steeds een hecht team” lijken ze te roepen, maar wat kan een dergelijke boodschap beter overbrengen dan een dope album? Wu-Tang Clan liefhebbers zullen niet gelukkig zijn met deze plaat en de vraag is of de leden van Wu-Tang dat zelf wel oprecht zijn.

Tracklist:

01. Ruckus In B Minor
02. Felt
03. 40th Street Black/We Will Fight
04. Mistaken Identity (ft. Streetlife)
05. Hold the Heater
06. Crushed Egos
07. Keep Watch (ft. Nathaniel)
08. Miracle
09. Preacher’s Daughter
10. Pioneer the Frontier
11. Necklace
12. Ron O’Neal (ft. Nathaniel)
13. A Better Tomorrow (ft. Tekitha)
14. Never Let Go
15. Wu-Tang Reunion

Geplaatst door bowie op 17 december 2014