Shabazz Palaces – Lese Majesty

De plaat trapt af met de track Dawn in Luxor, waar eerst een dromerige onderwaterwereld wordt geschetst en iedereen vanuit het niets bij de les wordt geroepen met Lazaro’s kreet Focus!. Dit is het startsignaal voor diepe kickdrums en echoënde claps. Hij vervolgt zijn voordracht door te zeggen: The light hath names. Just like the heavens and the stars. Reclaim us. To further along the spaceways. Het is duidelijk dat dit een muzikale reis wordt naar ruimtes, waar maar weinigen hebben durven komen. Deze reis heeft bovendien een anarchistisch tintje. Lazaro schiet zich namelijk een weg door conventies en heeft geen hoge pet op van de gevestigde orde: Meet us there. We’re throwing cocktails at the Führer.

 

De melodie van Dawn in Luxor loopt over in een dikke baslijn die de basis vormt van het nummer Forerunner Foray. Tussen passerende bliepjes door brengt Lazaro zijn eigenzinnige vorm van brag ’n boast ten gehore: Black stallions pull my chariot. My heart’s broken. Swag. De rapper is over het algemeen zeer onnavolgbaar, maar wisselt dat af met heldere momenten en soms zelfs lukrake vergelijkingen als: I set the tone like Al Capone. I’m coming up like Donald Duck. I scream and yell like Samuel L. I’m often on like Chaka Khan in de track Solemn Swears.

 

Op Harem Aria lijkt het soms alsof twee verschillende tracks op hetzelfde moment worden afgespeeld, namelijk een soort downtempo, meditatie nummer met af en toe een house-achtige versnelling eroverheen. Om het effect nog krankzinniger te maken, horen we meerdere stemmen van Lazaro door elkaar heen praten, zoals dat bij mensen met een ernstige persoonlijkheidsstoornis kan plaatsvinden. Treiterend zegt de rapper herhaaldelijk: I’m not messing with your mind. I don’t have that kind of time.

 

Dat de rapper zijn hiphoproots niet is vergeten maakt hij duidelijk met Down 155th in the MCM Snorkel. Op een beat met zwaar en bevredigend slagwerk en een industrial-invloed denkt de nostalgische Lazaro terug: The type of MC you be, back then, is sucka. Nog een trekpleister is de track Motion Sickness, met zijn hypnotiserende loop, subtiele percussie, jaren ’80-effecten, verdwaalde xylofoon en de levensles: Life’s a bitch. Treat her good or she’ll get you back.

 

Een flink aantal nummers zijn niet zozeer volwaardige tracks, maar meer losse schetsen, vrijblijvende composities en soms zelfs Rorschach inktvlekken, waarbij het de bedoeling is dat het publiek zelf de vormen erin probeert te herkennen. Lese Majesty is daarmee niet bestemd voor degenen die niet graag uit hun comfort zone komen. Dit is futuristische hiphop, waarbij het geen zin heeft om naar het verleden te kijken en te vergelijken. Dit album is een blik in de toekomst en is amper met eerdere materiaal van Shabazz Palaces te vergelijken. Lese Majesty vereist een redelijk verfijnde smaak, maar vraagt vooral om geduld. Degenen die dat kunnen opbrengen zouden daarvoor weleens beloond kunnen worden.

 

Tracklist:

 

01. Dawn In Luxor

02. Forerunner Foray

03. They Come In Gold

04. Solemn Swears

05. Harem Aria

06. Noetic Noiromantics

07. The Ballad of Lt. Major Winnings

08. Soundview

09. Ishmael

10. Down 155th in the MCM Snorkel

11. Divine of Form

12. #Cake

13. Colluding Oligarchs

14. Suspicion of a Shape

15. Mind Glitch Keytar Theme

16. Motion Sickness

17. New Black Wave

18. Sonic Myth Map For the Trip Back

 

 

Geplaatst door bowie op 21 augustus 2014