Mick Jenkins heeft zijn debuutalbum uitgebracht en dit vinden we ervan

Mick Jenkins is een jonge mc uit Chicago die net als stadsgenoten Vic Mensa en Chance The Rapper een wat intellectueler tegengeluid biedt ten opzichte van de wat meer trap-geörienteerde mc’s uit de stad. Lil Reese, Lil Durk, G Herbo, Young Dolph, Lil Bibby; allemaal stonden ze afgelopen jaren maandelijks of soms zelfs wekelijks op de populaire blogs met een stortvloed aan nieuwe tracks, video’s en tapes. Mick Jenkins niet. Hij smeert zijn releases uit over de jaren en dropte slechts twee tapes. The Water[s], dat wordt gezien als subliem, en opvolger Wave[s], die zeker in vergelijking met zijn voorganger toch wat tegenviel. Nu is er dan eindelijk zijn langverwachte debuutalbum The Healing Component. Is Mick Jenkins een blijvertje?

mickjenkinsthcalbumcover

Jenkins kiest op zijn eerste album de weg van de liefde, het overkoepelende thema van de plaat. Bijna vanzelfsprekend in combinatie met water, waarvoor hij ook al koos op de twee vorige projecten. Samen vormen ze ‘The Healing Component’, de rode draad die door het album heen is gesponnen. Een combinatie van sfeervolle drumloops, jazzy samples en dikke live instrumentaties zorgen voor continue spanning. Wat te denken van de koperblazers in de titeltrack, het voortkabbelende Drowning waarvoor BADBADNOTGOOD de stoffige fundering legt (én waarvoor misschien wel een van de video’s van het jaar is verschenen) en Mick deze grotendeels zingend in plaats van rappend voorziet van vocalen, of van Kaytranada, die op Communicate doorkomt met een productie die perfect op zijn eigen meesterwerk 99.9% had kunnen staan. Nee, dan Soulection’s eigen IAMNOBODI, die een heerlijk smoothe ondertoon geeft aan Plugged, waarop Mick Jenkins wat meer met zijn stemgebruik en flows experimenteert. De losse sfeer doet denken aan een meer dan geslaagde jamsessie.

Qua thema’s houdt Mick Jenkins het beperkt tot de titel van de plaat. En misschien zit daar het enige kleine minpuntje. Het is enkel positiviteit en het kenbaar maken van zijn geloof wat de klok slaat, waar hij op zijn magnifieke debuutproject The Water[s] nog verschillende emoties liet zien. Dit keer is er geen spoortje agressiviteit of angst te vinden op het album, dat meer dan een uur duurt. En ondanks dat hij zijn ass er spreekwoordelijk écht af rapt, duurt een uur dan toch best wel lang. Neemt niet weg dat het zijn meest coherente project is en waar Wave[s] enorm verschilde van The Water[s], verschilt zijn debuutalbum weer meer dan genoeg met Wave[s]. Mick Jenkins bewijst een behoorlijk album af te kunnen leveren met The Healing Component, de beste crossover tussen jazz en hiphop sinds To Pimp A Butterfly.

Stream:

Mick Jenkins live zien? Hij overtuigde eerder al in de Theaterzaal van de Melkweg én op WOO HAH! en op 2 november is de Oude Zaal van de Melkweg aan de beurt. Tickets scoor je hier. Wij zijn presenting partner van de show en we geven binnenkort ook kaartjes weg!

Geplaatst door bowie op 4 oktober 2016