Toen ik zo’n tweeënhalf jaar geleden hoorde dat MED, Blu en Madlib samen gingen werken kon ik, en met mij vele andere liefhebbers van overzeese underground hiphop, alleen maar blij zijn. Twee EP’s van het trio later werd bekendgemaakt dat er ook een album uit zou komen. Op de valreep van oktober verscheen dan Bad Neighbor. Gaat dit de belofte, die het drietal al dan niet moedwillig met de EP’s schiep, inlossen?
Het antwoord is: jammer genoeg maar deels. Blu is, met zijn vrijwel kadansloze stemgebruik zoals altijd, goed voor veel degelijke raps en MED, die al eerder met Madlib werkte op The Unseen en cultclassic Madvillainy, heeft teksten die goed in elkaar steken maar vaak een oersaaie delivery. Samen doen ze de beats van The Beat Konducta vaker tekort dan dat ze ze naadloos opvullen. De raps missen frisse flows á la Freddie Gibbs op Piñata of fantasierijke verhalen zoals MF DOOM ze bracht op Madvillainy, waardoor Madlib-beats ook mét vocalen erop jarenlang houdbaar zijn. Blijft over: de geweldige producties van Madlib, die als enige op Bad Neighbor echt uitblinkt in zijn craft.
Maar ook hij morst wat puntjes. Zo is de beat van Serving een van de zwakkere schakels in het geheel en waar Domo Genesis op Piñata zijn A-game bracht als featuring kan er bij Odd Future-maatje Hodgy Beats misschien wel een F onder zijn puberaal getinte verse. De vocaal heftig gemanipuleerde chorus in Peroxide zit volgepropt met verschillende melodieën en is daarmee wat teveel van het goede. Pas bij Get Money (inclusief een uitstekende bijdrage van Frank Nitt) komt het album op gang.
Een muzikaal hoogtepunt is Knock Knock, waarop Madlib een heerlijke baslijn in een combo gooit met funky gitaargetokkel en jazzy keys. Jammer dat Blu en MED niet doorgaan op het door DOOM sterk geschetste verhaal in de openingsverse, maar lukraak wat spitten.
De tweede helft van Bad Neighbor is waar het zowaar een beetje begint te stralen. Zodra Anderson .Paak om de hoek komt op de claps en heerlijke vocal samples op The Strip weet je: dit is dé featuring van het album. Vervolgens bevat Finer Things MED’s beste verse van de plaat (vooral mooi hoe hij de woorden ‘beyond’, ‘we on’, ‘eon’ en ‘Neon’ op elkaar laat rijmen in een toffe flow) en Drive In is misschien wel Madlib’s meest speelse en catchy beat van het laatste decennium. Dan zijn er onder meer nog The Burgundy Whip, die het ook twee jaar na het uitbrengen ervan goed doet én de strijkers in The Buzz (ook al eerder op een EP van het trio te vinden), die het album alsnog een mooie afsluiter bieden.
Bad Neighbor zegeviert in de beats; een nieuwe collectie aan Madlib beats is natuurlijk sowieso welkom bij zijn fans, vaak maakt dat niet eens uit wie zijn of haar vocalen erop neerlegt. In dit geval is dat niet anders; Blu en MED zijn het grootste deel van de plaat inwisselbaar en halen tekstueel jammer genoeg niet het beste uit zichzelf. Maar geduld word beloond, want wie het stroeve begin tijdens een luisterbeurt van Bad Neighbor volhoudt wordt getrakteerd op een paar pareltjes van producties.
Tracklist:
01. Greetings
02. Serving (feat. Hodgy Beats)
03. Peroxide (feat. Dam-Funk & DJ Romes)
04. Get Money (feat. Frank Nitt)
05. Streets (feat. Oh No & DJ Romes)
06. The Stroll (feat. AMG)
07. Knock Knock (feat. MF Doom)
08. Mad Neighbor
09. The Strip (feat. Anderson .Paak)
10. Finer Things (feat. Likewise & Phonte)
11. Burgundy Whip (feat. Jimetta Rose)
12. Drive In (feat. Aloe Blacc)
13. Belly Full (feat. Black Spade)
14. Birds
15. The Buzz (feat. Mayer Hawthorne)
