Van die albums die aan vrijwel iedereen voorbijgaan en waar niemand over schrijft, maar die het verdienen om gehoord te worden. Finna Be Past Tense is zo’n plaat. The Koreatown Oddity is Dominique Purdy, een rapper en producer die geboren en getogen is in Koreatown, Los Angeles. Zijn eerste aanraking met hiphop kwam via zijn moeder die vroeger hing met Ice-T, Rhyme Syndicate en Grandmaster Caz. Dat zit dus wel snor als Derksen.
Finna Be Past Tense is Purdy’s debuutalbum op het gerenommeerde Stones Throw-label en werd op één track na geheel geproduceerd door labelgenoot Vex Ruffin. On stage en in clips rockt The Koreatown Oddity vaak een wolvenmasker, dus dan sta je ook zonder roedel al direct op voorsprong.
Vorige albums en singles van de rapper verschenen alleen op tape. De instrumentale hiphopplaat No Health Insurance kwam in 2013, een jaar later dropte 200 Tree Rings. Zijn nieuwe album verschijnt digitaal, op vinyl (release 24-2) en in gelimiteerde en uitverkochte oplage op cassette (150 stuks).
Die typische tapevibe is ook voortdurend present op Finna Be Past Tense, dat door de minimalistische streetwise punkattitude van producer Vex Ruffin als een heerlijk rommelig geheel klinkt zoals Madvillain bijvoorbeeld dertien jaar geleden klonk.
Hoogtepunt is het rauwe Fuck Dinosaurs waarin de rapper op een bangende beat met roffelende drums en gesamplede gitaarriff direct van wal steekt (“I spit the heat that extinct dinosaurs / Koreatown Oddity invent rhymes galore / What the fuck do you think I hold the title for? King of tapes, even if you don’t think that’s the case”). Check hieronder de slowmotion videoclip met wolvenmasker die een half jaar geleden verscheen.
Recensie gaat door onder de video.
Ook Yesterday’s News is voorzien van een clip, maar in plaats van een masker wordt de rapper ditmaal geblinddoekt onder schot gehouden door een blanke man, terwijl hijzelf op een doodkalme beat zijn serieuze boodschap verkondigt (“Get your paper, meet your maker / Before they take ya, hurry up and create somethin’ / Cause you could be the shit today / And yesterday’s news tomorrow”).
Recensie gaat door onder de video.
The Koreatown Oddity rapt telkens met lichte distortion op z’n stem zoals bijvoorbeeld Edan ook doet. Dat mag dan een betere mc zijn, The Koreatown Oddity weet met z’n nonchalance en prettige nasale en vaak monotone stemgeluid veel goed te maken. Dit is lekker laconiek maar on point spitten met een jonko in je hand.
Een hilarische song als A Break From The Drama Of Life Drunk At The Wet T-Shirt Contest klinkt net zo funky als het spacende Don’t Say 2 Or 1, waarbij de lone wolf zijn Tetris-rhymes als een wurgslang op een Beastie Boys-eske beat om de mic wikkelt. Met zijn achteloze flows rapt The Koreatown Oddity sowieso als een smooth operator op straathoeken en in praatboeken óf hij zingt en mompelt er af en toe wat bij, zoals in Meditative Thought, Depressed But Hopeful en Spinning Axis (met een frisse gastrol van Tron 7 Seize).
“Geen poespas. Gewoon klappen en stoïcijns, hard of lekker loom rappen op veelal droge sample-based beats.”
Bij veel producties heb je bovendien het gevoel dat als The Koreatown Oddity er niet overheen gerapt zou hebben, MF Doom het anders wel gedaan zou hebben. Het grimmige slotnummer Technology After Time feat. Joyce Wrice zet je tenslotte op het verkeerde been met serene vrouwenzang, avant-gardistische noise en geluidsflarden en spoken word (“I said put that fuckin’ phone down, I’m talkin to you!”).
Finna Be Past Tense neemt je gedurende twaalf tracks in 32 minuten mee op een experimentele stoner hiphoptrip voor liefhebbers van Madlib, J. Dilla, MF Doom, Jneiro Jarel en Edan. Geen poespas. Gewoon klappen en stoïcijns, hard of lekker loom rappen op veelal droge sample-based beats. Hiphop voor die eckte eckte eckte eckte heads.
