“Wie Ali zegt moet B zeggen, wie Z zegt moet W zeggen, wie rap zegt moet Rico en ST zeggen.” – Risico Van Het Vak met Rico
Een heuse persdag om de nieuwe plaat te promoten, de heren moeten toegeven dat het een beetje onwennig is. Sticks: “Het is best wel lastig omdat we van onszelf vrij ingetogen zijn en liever in de studio zitten. Maar als je samen met de platenmaatschappij een plan bedenkt omtrent een album, hoort dit er gewoon bij. Ik vind het vervelend te zien dat schreeuwen om aandacht de trend is weet je. In de muziek, in de politiek: je ziet het steeds vaker. Ergeren is een groot woord maar het valt me wel op. Logischerwijs zet ik daarom mijn vraagtekens bij dit soort dagen en wil ik niet zelf in die valkuil trappen.”
“Een natuurlijke samenloop van omstandigheden”, aldus A.R.T. over het laatste Top Notch product uit de stal van de Fakkelteitgroep (FTG). “We hadden grofweg 70 tracks liggen om uit te kiezen en het zijn er uiteindelijk 19 geworden. Bij het produceren van onze vorige plaat (Colucci Era red.) moesten we met veel meer mensen rekening houden en was het geluid als vanzelfsprekend gevarieerder.” Sticks: “Je hoorde house-shit, dubstep, reggae, een beetje bossa nova en natuurlijk hiphop. Het was een hele experimentele plaat en we merkten dat die hard hiphoppers moeite hadden met Colucci Era. Muziekliefhebbers en 3voor12-luisteraars gingen er weer heel hard op. Ali heeft me op Alledaagse Waanzin, een titel die is afgeleid van het boek Tales of Ordinary Madness van Charles Bukowski, enorm verbaasd. Kijk, bij Colucci Era moesten we met vijf man rekening houden en dat hoor je ook duidelijk terug. Alledaagse Waanzin is meer hiphop, meer onze persoonlijke smaak. We hebben ons verder van niemand wat aangetrokken met dit als resultaat.”
“Zo gefixeerd op het fixen van een fikse maaltijd, dat het voedsel voor je geest meestal staan blijft.” – Voeten Vegen met Nosa
De kans is groot dat na de eerdere soloalbums met Kubus (Microphone Colossus in 2004) en Delic (Fakkelteit in 2007), Alledaagse Waanzin ook bij een groot publiek in de smaak gaat vallen. Toch zal het succes voor de Zwollenaren nooit gewoontjes worden: “Vanzelfsprekend wordt het nooit, en de hele FTG is iedere keer nog enorm dankbaar, alhoewel ik denk dat Ali…” zegt Sticks met een knipoog over A.R.T., die de bescheidenheid zelve is. De sfeer is altijd erg ontspannen geweest onder de fakkelbrigadiers. Sticks: “In de kern maken wij nog steeds muziek voor ons zelf, maar dat er in de praktijk zoveel mensen zijn die het nice vinden, daar zijn wij alleen maar dankbaar voor. Als er goeie reacties zijn is het leuk, maar ik hou me er verder niet mee bezig. Het is zonde van je energie, je kan beter muziek maken. Waarom zou je eigenlijk willen weten wat mensen van je vinden? Het kleine groepje mensen die je echt snappen, dezelfde denkwijze hebben, inspireren me toch wel. Mensen als Hans Teeuwen of Herman Finkers hebben meer invloed op me dan willekeurige forum-pappies. Het is lekker om te merken dat mensen je shit tof vinden, maar de muziek valt of staat er niet bij.”
“Er is eigenlijk weinig veranderd behalve dat de schriftjes wat duurder zijn geworden,” zegt Sticks. "Ik werk wel nog steeds het liefst met pen en papier, hou nog steeds van het echte schrijven, lyrics krabbelen en puzzelen met teksten. Het is leuk om terug te kijken en te zien dat ik met verschillende producers verschillende fases heb doorgemaakt. Aan de hand van persoonlijke favoriete tracks uit het verleden zoals bij Delic Gekke Gerrit, met Kubus bijvoorbeeld Hamvraag en met A.R.T. Spaanse Vlieg heb ik zo mijn eigen plakboek. Van het album Alledaagse Waanzin zijn mijn favorieten 5 Minuten, Blokkades, Parels en de titeltrack. “Ik vind ze allemaal dope,” onderbreekt A.R.T. “Als producer heb ik alle nummers natuurlijk al duizend keer gehoord, maar ik ben nog steeds enorm tevreden.”
“Ik heb gegeten, verteerd en uitgescheten. Ik ben geslepen, geleerd en nooit uitgelezen. Fok rappers, schiet video’s met een cameo van mijn huismeester.” – Oeii
Een blik op de tracklist van Alledaagse Waanzin leert dat de cd meer tracks bevat dan willekeurig welk Zwols album ooit. A.R.T. over de selectie van tracks en het vormen van een tracklist: “De totstandkoming van het album is een natuurlijk proces geweest, een puzzel die zichzelf legt. De tracks hebben zichzelf als het ware opgevolgd. Je merkt op een gegeven moment dat een aantal tracks goed achter elkaar klinken en dat vormt dan je kapstok. De rest is dan nog een beetje zoeken, schuiven, branden en dat gaat eigenlijk door tot het masteren van de plaat.”
“Ik schreef deze voor degene die niet meer spreken, wind tegen en niet in het bezit van een Nike-windbreaker.” – Eeuwigheid
Een indrukwekkende track op het album is Eeuwigheid, een eerbetoon van Sticks aan enkele overleden vrienden. “Het was voor mij echt belangrijk een track te maken voor hen die er niet meer zijn. Je moet er altijd voor waken dat zo’n nummer geen vals sentiment wordt. Het is volgens mij goed gelukt om te zeggen wat ik wilde en voor Ali was het ook niet moeilijk daar een passend geluid bij te vinden. Het merendeel van de tracks hebben we on the spot in de studio gemaakt, ik zit graag op de grond te schrijven.” De Zwolse werkwijze is eigenlijk nooit anders geweest en waarom zou je ook anders met mensen als Delic, Rico en Typhoon als ijzersterk klankbord? Voor Alledaagse Waanzin gaat de ‘niet goed geld terug garantie’ weer op.
“Ga mijn eigen gang, geen grap, het is een mindstate en we laten je weten dat, we niks te maken met wat jij dacht, ik ga mijn eigen gang, risico van het vak.” – Risico Van Het Vak met Rico
Beeld door Joel Frijhoff (www.joelfrijhoff.com)
