Wat afgelopen zomer niet kon ontgaan was de terugkeer van Sage Francis. Na vier jaar werd zijn nieuwe album Copper Gone gedropt. Een intense plaat waar Sage al zijn heftige emoties volledig van zijn borst afspit. Met een tour in volle gang was het de hoogste tijd om met de oprichter van Strange Famous Records in zijn nieuwe release te duiken. HIJS sprak hem voor zijn show in de Melkweg. Een gesprek over het comfort van alleen zijn, de kracht van zijn muziek in zware tijden, de geboorte van de track Make Em Purr en toekomstplannen.
Toen je in 2010 je plotselinge break aankondigde, dachten sommige mensen dat je muziek had opgegeven. Nu ben je na een periode van vier jaar terug. Wat zeg je tegen diegenen die deze pauze verkeerd interpreteerden?
“Mijn aankondiging ging strikt over het stoppen met touren. Touren is niet hetzelfde als muziek maken. Touren is de noodzakelijke, kwaadaardige tweeling van muziek maken als je ervan wilt leven, maar het heeft niets te maken met het proces van singer/songwriter zijn, tenzij je voor het podium schrijft. Het komt zeer zelden voor dat ik met een stageperformance in het achterhoofd schrijf. Hoe dan ook, voor diegenen die verkeerd interpreteerden waar ik me van terugtrok, het maakt nu niet veel meer uit. Meerdere, bepalende factoren hebben mijn fijne reet terug in het zadel gebracht.”
Hoe voelt het om deze release te hebben afgerond en weer op tour te zijn?
“Het voelt op alle niveaus goed om uit te voeren, tegelijkertijd blijf ik gefocust en vastberaden. Ik ben blij dat ik de lessen kan implementeren die ik op de harde manier heb moeten leren tijdens het opkrabbelen. Het zou flink zonde zijn als ik daar op dit moment geen voordeel uithaal.”
Hoe is het voor jou om in Nederland op te treden?
“Ik weet nooit wat ik kan verwachten, maar de shows gaan altijd erg goed. Het helpt dat mensen in Nederland zo goed Engels spreken. Dat zorgt voor meer entertainment in de show. In landen als Frankrijk en Duitsland begrijpen de meeste mensen me niet, maar dat betekent gewoon dat ik harder moet dansen.”
Kort voor de release publiceerde je een opvallende video met een gespeelde persconferentie die een verrassende wending kreeg. Wat was de achterliggende gedachte?
“Ik krijg altijd hetzelfde type vragen van fans als ik een tour aankondig. Wanneer je niet in een bepaalde stad speelt, raken ze van streek en claimen ze dat je hun regio haat. Elke muzikant heeft deze vorm van fanwoede wel eens moeten ervaren. Het doel van deze video was om zoveel mogelijk vragen te beantwoorden terwijl het benadrukt hoe onnozel het is om te verwachten dat een muzikant overal tegelijkertijd kan zijn. Ik wilde er ook mee zeggen dat het als introvert persoon niet altijd makkelijk is om omringd te zijn door mensen. De angst bouwt zich door de video heen op, totdat ik uiteindelijk doorsla en mijn denkbeeldige caretaker vermoord.”
Copper Gone beschikt over een intense mix van zware emoties als woede, pijn, verdriet en depressie. Welke impact heeft de release op je gehad? Is alles van je borst?
“Ik kampte met veel woede, verdriet en depressie dus was het belangrijk voor me om dat op de best mogelijke manier te communiceren. Ik wilde niet dat deze gevoelens de toon van het album zouden overheersen, maar ze moesten er zijn. Ik heb inderdaad veel van mijn borst afgekregen.”
Denk je dat jouw muziek mensen kan ondersteunen wanneer ze een dieptepunt bereiken?
“Er is mij ontelbare keren verteld dat mijn muziek mensen tijdens hun donkerste momenten heeft geholpen. Bij bijna elke show zijn er mensen die me vertellen dat mijn songs hun leven heeft gered. Wellicht horen veel muzikanten dezelfde soort verhalen van fans, maar ik geloof ze op hun woord en laat ze weten dat ze nu bij me in het krijt staan. Dus soms laat ik ze hun telefoonnummer of adres aan me geven zodat ik ze kan bereiken als ik me ooit in een noodsituatie bevind.”
Je twijfelt niet om reflectief te zijn en de naakte waarheid onder ogen te zien. Welke waarde heeft dit voor jou als artiest?
“Oh, ik twijfel. Er zijn veel twijfelmomenten als het gaat om deze naakte manier van lyrics schrijven. Soms is het goed om jezelf te ontlasten van de druk om hartelijk te zijn, een masker op te zetten of met tricky mechanismen te communiceren. Wat maakt het uit als het anderen oncomfortabel maakt? Op een gegeven moment moet je het gewoon voor je eigen welzijn doen.”
Enkele jaren bleef je weggestopt in de bossen aan de rand van Rhode Islands. Kun je de invloed van deze persoonlijke isolatie op het album beschrijven?
“Nou, ik werd zeer comfortabel in mijn eenzaamheid. En ik heb de neiging om er de voorkeur aan te geven. Ik houd er echt van om alleen te zijn, begon zelfs een beetje bang te worden dat ik er teveel van genoot. Nu ik aan het optreden ben voor honderden mensen, denk ik bijna elke avond dat ik wat meer tijd voor mezelf heb verdiend in 2015 voordat ik mezelf in andere sociale verplichtingen begraaf.”
Make Em Purr is een van de meest besproken nummers op het album. De beat van Buck 65, die in eerste instantie was bedoeld voor Thank You, inspireerde je om dit nummer een dag voor de laatste opnamesessie te schrijven. Kun je zeggen dat door deze impulsiviteit het nummer meer uit het hart komt dan andere tracks?
“Nee, maar misschien gaat het wel meer over het hart. Ik vertelde mijn verhaal zo duidelijk mogelijk en toen ik klaar was, realiseerde ik me dat het album zonder het nummer waarschijnlijk veel minder zinvol was geweest. Mijn carrière stelt niet veel voor zonder gelukkige ongelukken als deze. Het is belangrijk om geduldig te zijn. Ik had bijna het album verpest door een deadline te eren, haha.”
Wat kunnen we van de toekomst verwachten? Zijn er nog onbetreden paden die je wilt bewandelen?
“Er is een hoop dat ik van plan ben te doen. Niet alleen muzikaal. Maar totdat ik erachter kom hoe ik alle andere dingen kan afronden, kun je zeker meer muziek op www.StrangeFamousRecords.com verwachten. Hopelijk heb ik de tijd om meer videowerk te doen, boeken te schrijven en misschien zelfs een à twee instrumenten te leren spelen. Bid voor mij.”
