Pink Oculus: “Ik ben mijn eigen concurrentie”

Onlangs bracht ze haar nieuwe single Overdue uit die te horen zal zijn op haar aankomende album. De getalenteerde duizendpoot Esperanza (zonder ‘h’), is o.a. bekend van haar plek in Re:Freshed Orchestra, maar ook solo timmert ze hard aan de weg. We spraken haar over deze weg, haar aankomende muziek en andere ambities.

VERSIE1-2.3jpg copy

Het begin
“Het begon eigenlijk helemaal niet met muziek. Mijn allereerste liefde was acteren. Ik was twee of drie en zag Hakim op Sesamstraat. Hij deed een mime-act en dat vond ik mooi. Ik weet niet meer precies wat het was, maar puur het feit dat iemand op de televisie was, vond ik zo fascinerend. Dat mensen sterren konden zijn en konden acteren in films, dat wilde ik ook. Dus daar begon het mee. Later kwam ik erachter dat ik ook kon zingen want dat wist ik eigenlijk niet van mezelf. Ik zong altijd wel voor de lol zoals iedereen, maar dat ik er echt talent voor had werd mij door anderen verteld. Daarbij kwam ook het rappen. Ik zag mijn neef teksten schrijven en raakte daardoor geïnspireerd. Als een soort transformer vond ik al mijn delen bij elkaar en zag ik mogelijkheden. Ik ontdekte in het maken van muziek een bepaalde vrijheid en sindsdien heeft dat ook een grote rol in mijn leven.”

“Ik vind het écht leuk om op te treden.”

“Op een podium voel ik me vrij”
Dat Pink Oculus een podiumbeest is, ontgaat natuurlijk niemand. Als zelfverzekerde powervrouw zien we haar over podia lopen, en ik was wel benieuwd waar die power vandaan komt.
“Dat komt omdat ik zo geniet van het optreden. Ik vind het écht leuk. Er waren tijden dat ik het eng vond, in het begin bijvoorbeeld. Maar dat heeft zich moeten ontwikkelen. Mijn plek in Refreshed Orchestra heeft echt een groot aandeel gehad in hoe ik nu op het podium sta. Als je met een orkest optreedt, kun je je niet verlegen opstellen, want dan verdwijn je gewoon. Tegenwoordig voel ik me thuis op het podium. Daar zelfs meer dan wanneer ik thuis op de bank zit. Wanneer ik op het podium sta, ben ik écht mezelf.
Of ik op het podium staan prefereer over studio-werk? Ik voel me vrij op ’t podium, maar die dingen gaan hand in hand. Je kunt niet alleen optreden. Het komt wel voor dat artiesten niet schrijven of produceren, maar ik ben overal bij betrokken, from scratch. Als je een nummer van mij hoort, weet je dat ik de productie of co-productie heb gedaan. Dus als ik echt een voorkeur moet geven… Nee, dat kan ik niet. Het ene is het resultaat van het andere. Als je in de studio bent, creëer je een wereld waarin dat liedje bestaat en als je dan op het podium staat, creëer je weer een hele nieuwe wereld en maak je weer een nieuwe ervaring van dat nummer.”

“Je hoeft niet per se één kleur verf te gebruiken”
Momenteel werkt Pink Oculus aan een album. Erg veel wil ze er nog niet over kwijt. Ze praat liever niet teveel over dingen die er nog niet zijn. Wel vertelde ze waar het album voor gaat staan.
“Het zal in ieder geval een goede introductie aan de wereld zijn van wie Pink Oculus nou eigenlijk is qua stijl en qua genre. Het is een totaalbeeld. Als ik terugkijk naar de periode toen ik mijn artiestennaam nog niet had veranderd en zelf nog dingen aan het uitproberen was qua stijl, werd er vaak gezegd dat het te gevarieerd was. Het kan verwarrend zijn voor mensen als ze je de ene keer zien zingen en dan weer zien rappen. Nu heb ik een compactere vorm gevonden om mijn eigen stijl in te leggen. Maar alsnog is het variërend omdat het kan. Dat mag best als muzikant. Je hoeft niet per se maar één kleur verf te gebruiken.
In de clip Overdue is er ook al wat te zien van die identiteit. Ik dans bijvoorbeeld in de clip, iets wat ik nog niet eerder heb gedaan, maar wel graag wilde laten zien omdat dansen ook iets is wat ik doe. Ook qua kledingstijl uit ik me duidelijk. Ik vind het leuk om met stijl te spelen. Vandaag zie ik er weer anders uit dan wanneer ik in het latex op het podium sta, maar het is allemaal mij. Ik hou van leer en sexiness, maar wel op een empowering en vrije manier. We zijn op aarde gezet om vrij te zijn dus pak die vrijheid ook. Anders gaan anderen je wereld voor jou schilderen.”

“Als Jay-Z morgen belt, ga ik natuurlijk wel nadenken”
“Of ik die vrijheid als artiest ook heb? Zeker, want ik bepaal alles zelf. Ik werk wel met een team, maar uiteindelijk volgen zij mij. Ik bepaal zelf hoe ik eruit zie, hoe ik klink en wat ik zeg. Ik denk dat dat ook te maken heeft met het feit dat ik een independent artist ben. Ik ben nog nergens getekend dus dan heb je die vrijheid ook. Zodra je met major labels gaat werken, denk ik wel dat je compromissen moet sluiten. Of het een doel is om uiteindelijk getekend te worden? Tja, als het een interessante deal is… Ik bedoel als Jay-Z morgen belt om te melden dat Roc Nation mij als artiest wil, ben ik natuurlijk gek als ik daar niet over na ga denken. Maar als ik kijk naar wat er tegenwoordig allemaal mogelijk is als independent artist, vind ik samenwerkingen heel interessant. Ik weet niet of het voor mij werkt dat alles voor je bepaald wordt zoals bij 360 deals, maar je kan ook niet alles in je eentje doen. Je hebt mensen nodig en ik vind dat ook interessant want uit die samenwerkingen komen mogelijk dingen voort waar je misschien zelf niet aan hebt gedacht.”

Pers_4080-2-p19h5gj6ei14i1s0nt92a8n4gr

“Ik geloof niet in grenzen, we zijn gewoon op aarde”
“Ik zou zeker nog buiten Nederland willen groeien. Het is niet eens zozeer dat Nederland niet groot genoeg is. Ik geloof niet in grenzen, je bent gewoon op aarde. Maar ik heb de droom om heel de wereld te bereiken met wat ik doe. Ik zou graag met iedereen in contact willen komen en een netwerk willen hebben dat zo groot is dat ik iedereen kan bereiken met één tweet. Dat ik wereldwijd geboekt word en overal kan optreden waar ik wil. Met het aankomende album hoop ik dat te kunnen doen. Ik heb de afgelopen tijd singles uitgebracht, Sweat en Overdue hebben voor een goede introductie gezorgd en de nieuwsgierigheid naar wie Pink Oculus is, is gewekt. De next step is dus het album.”

Inspiratie
“Kanye West. Sinds College Dropout ben ik fan van die man. Hij is een van de artiesten in de populaire cultuur die een heel belangrijke rol heeft gehad in hoe muziek zich heeft geëvolueerd. Met zulke mensen, de game changers, wil ik werken. Mensen die zichzelf pushen en constant iets nieuws proberen. Ik heb nog niet veel uitgebracht, maar ik zie mezelf ook als zo’n artiest. Je kan niet steeds hetzelfde kunstje opvoeren dus vernieuwing is erg belangrijk. Artiesten in Nederland vind ik zeker vernieuwend. Typhoon is bijvoorbeeld al jaren een artiest die voor een frisse wind zorgt. Maar ook de muzikanten waarmee ik optreed en speel. Er zijn toffe movements gaande hier die de Nederlandse muziekscene zullen veranderen als het gaat om livemuziek en producties.
Welke invloed ik denk te gaan hebben? Dat is iets wat zich nog moet tonen. Wat voor invloed ik in ieder geval zou willen hebben, is het zorgen voor minder beperkingen als het gaat over cross-overs in genres. Dat het niet vreemd wordt gevonden als iemand zingt én rapt. Dat het oké wordt dat je de ene keer house maakt en de andere keer R&B. Muzikanten denken niet in hokjes, dat zijn eerder de mensen die het labelen of recenseren. Die recensies zijn natuurlijk wel belangrijk want mensen zullen het lezen en hun mening vormen aan de hand van die recensies. Maar een recensent weet niet wie ik ben. Die baseert zijn oordeel misschien op de eerste twee nummers van mijn show en schrijft dan een stuk, maar zo werkt het niet. Mensen groeien en die groei is persoonlijk wat mij bindt aan een artiest. Dus ik hecht er niet al teveel waarde aan.”

“Ik ben blij dat ik een rolmodel kán zijn”
Bij het rondsnuffelen op de website van Pink Oculus viel me op dat erg veel bezoekers een reactie achterlaten. Dat Pink Oculus het belangrijk vindt om haar fans aandacht te geven, blijkt uit de persoonlijke reacties die elke bezoeker terugkrijgt.
“Ik vind dat heel belangrijk. Dat zijn de mensen die echt op je zitten te wachten en willen dat je muziek uitbrengt. Ze zijn een groot deel van je identiteit want zonder je publiek kun je niets. Ik merk ook dat de vragen die ik van fans krijg op mijn website vaak gaan over hun identiteit. Meisjes van 15 die bijvoorbeeld onzeker zijn over hun donkere huidskleur. Zulke mensen geef ik heel graag advies want het gaat niet om je huidskleur, maar om de liefde voor jezelf. Ik denk dat die meisjes naar mij komen omdat ik mezelf opstel als een waardig mens en zij dat ook willen doen. Je kunt je huidskleur niet veranderen en dat zou ik ook niet willen. Ik zet mezelf niet bewust neer als een black female rolmodel, ik ben gewoon wie ik ben. Ondanks dat ben ik wel blij dat ik dat voor ze kan zijn want dat was mijn moeder vroeger ook voor mij. Als je om je heen kijkt en mensen ziet die trots zijn op wie ze zijn, helpt dat je als meisje dat zich nog moet vormen.”

“Er wordt anders gekeken naar mannen omdat hiphop een mannenwereld is.”

Vrouwen in hiphop
“Wat ik vind van het feit dat er zo weinig vrouwen zijn in hiphop? Hmm, het is niet per ongeluk dat het zo is, zo wordt het ontworpen. Er wordt een beeld geschept dat er altijd maar plek is voor één vrouw. Als je naar Amerika kijkt, heb je Nicki Minaj en als er dan een andere vrouw opstaat die naast haar kan staan qua skills of wat dan ook wordt er altijd gezegd: ‘She’s the next Nicki Minaj.’ Het is echt een spelletje dat wordt gespeeld. Ondertussen zijn er mannelijke rappers in overvloed, en is er voor hen alle ruimte. Als er een nieuwe mannelijke rapper komt, wordt er niet meteen gezegd dat dat the next Drake is. Er wordt anders gekeken naar mannen omdat hiphop een mannenwereld is. Heel veel respect voor vrouwen op dezelfde manier als bij mannen, is er niet. In Nederland zijn er ook weinig vrouwen in hiphop. Het feit dat ik ze allemaal persoonlijk ken, zegt genoeg. Of ik het meer zou willen zien? Ik ben er momenteel niet zo mee bezig. Ik weet van mezelf dat ik goed ben en als iemand eenmaal goed is, kun je daar niet omheen, ongeacht het geslacht.”

Naast muziek
“Ik heb in het verleden geacteerd. Zo speelde ik bijvoorbeeld een half jaar in Onderweg Naar Morgen en deed ik verschillende dingen op acteervlak, maar voor nu houd ik me meer bezig met muziek. Het is een bekende weg die veel artiesten bewandelen: het acteren, het maken van muziek en het entertainen. Alles spreekt ons aan, maar wanneer je muziek en spel wilt combineren kom je het snelst uit bij het theater of musicals, en dat is niet echt mijn ding. Wanneer ik de juiste vorm heb gevonden waarin ik alles kan combineren, zal ik dat zeker doen.
Ik wil in ieder geval mijn eigen films en scripts schrijven en mijn producties zien op het grote scherm. Film is een van de belangrijkste vormen van communicatie die er is. Het is dan wel belangrijk dat je goed vertegenwoordigd wordt. Wat me in Nederland en eigenlijk wereldwijd opvalt, is dat je niet veel zwarte actrices ziet. Waar het volgens mij aan ligt dat ze zo onzichtbaar zijn? We kunnen het hebben over discriminatie, maar ik wil daar geen aandacht aan besteden. Ik weet dat dat invloed heeft op waarom je bepaalde mensen juist niet ziet en anderen wel, maar ik denk dat het ook te maken heeft met wat voor platform je voor jezelf creëert en hoe serieus je jezelf neemt. Je moet jezelf die zichtbaarheid ook gunnen. Het is een moeilijke kwestie want je bent afhankelijk van de mensen die jou de rollen geven, en als castingbureaus je alleen bellen voor rollen over soul sisters blijven er weinig rollen voor je over. Zulke dingen zou ik graag anders willen zien. Misschien zullen er een paar generaties overheen gaan voordat we ons vertegenwoordigd voelen op tv. Momenteel voel ik dat niet altijd als ik tv kijk want ik zie dan niet het Nederland dat ik ken. Als ik in Amsterdam om me heen kijk, zie ik zoveel kleuren en als ik dan naar de televisie kijk, zie ik dat niet altijd terug. Dus ik zou graag een bijdrage willen leveren aan het veranderen daarvan en het zichtbaar maken van zwarte vrouwen. Niet alleen zwarte vrouwen, maar mensen. We zijn er allemaal!”

“Ik neem hetgeen wat ik moet doen serieus.”

“Ik ben mijn eigen concurrentie”
“Ik ben het meest trots op dat ik trouw blijf aan wat ik zie als kwaliteitsmuziek. Ik heb mijn eigen maatstaf waaraan ik mijn muziek meet en daar houd ik me aan. Ik hoef mezelf niet te vergelijken met anderen en ben daar ook niet zo mee bezig. Er zullen vast artiesten zijn waarmee je me kunt vergelijken, maar of ik ze ook zie als concurrentie? Nee, want ik ben bezig met wat ik wil en hoe ik wil klinken. Ik ben mijn eigen concurrentie.
Ik heb vroeger tijden gehad dat ik onzeker was en niet eens durfde te zingen, maar als je je daar teveel mee bezighoudt, verdwijn je gewoon. Ik ben op aarde gekomen met een bepaalde gave en een pad dat ik moet bewandelen. Als ik dat pad wil bewandelen, kan ik me niet bezighouden met wat mensen rechts en links van dat pad doen. Ik neem hetgeen wat ik moet doen serieus. Hoe ouder je wordt, hoe meer je dichtbij je zelf komt.
Ik word ook heel erg gesteund door mijn moeder, zus en team. Mensen die in je geloven zorgen ervoor dat je stevig staat. Wanneer ik twijfelmomenten heb, zijn zij de mensen die me gefocust houden en me herinneren aan wat ik moet doen. Ik heb gewoon een heel goed support system, het beste!”

Over vijf jaar
“… Dan hoop ik een Grammy te hebben. Ik weet naast wie ik wil staan en wat ik kan. Die Grammy’s zijn er om mensen te belonen voor het maken van muziek die populair is. Het is niet makkelijk om een nummer te maken dat wereldwijd goed ontvangen wordt zoals Happy van Pharrell. Verder heb ik er nog niet veel over nagedacht. Ik wil een succesvolle artiest zijn die vasthoudt aan haar normen en waarden en d’r bucket list heeft afgevinkt. Ook niet onbelangrijk is dat ik een gezinnetje wil. Oh yeah, i want kids. Dat je me ziet aankomen met m’n clique aan kinderen. Als ik zwanger ben, ga ik sowieso muziek afspelen zo van ‘You better take notes baby’. Nee hoor, ik word niet zo’n pusherige moeder, maar het is wel een droom van mij dat mijn kinderen muziek zullen maken.”

Geplaatst door bowie op 26 maart 2015