De maandagavond. Niet bepaald een uitgaansavond. Dat het nog leeg is in het Patronaat in Haarlem heeft hier niks mee te maken. Een Amerikaanse geluidsman is nog druk bezig met de soundcheck voor een show die een paar uur later moet plaatsvinden. Recht voor hem zit een man. Getuige de wollen muts die hij draagt, kunnen de eerste lentedagen van het jaar waar wij als Nederlanders een half jaar op hebben zitten wachten, deze man niet echt bekoren. Wetende dat de man in kwestie Murs is, vergeven we het hem. In zijn huidige woonplaats Arizona is het momenteel namelijk zo’n 15 graden warmer.

Ditmaal is de eerste vraag niet voor maar door Murs. In zijn kleedkamer kijkt hij vragend naar zijn twee man tellende entourage. Of er hier gerookt mag worden. De artiestenbegeleider is net de hoek om dus de in Los Angeles geboren rapper besluit het risico maar te nemen. Nog voordat Murs zijn sigaret aansteekt, mompelt hij met een volle mond iets in de trant van ‘fuckisdis’. Zuur kijkend en al knagend op een droog toastje zonder iets er op kijkt hij verwijtend naar een vol pakje Melba toastjes. “That’s it for Melba toast. Fuck ‘m.”

19 mei komt het nieuwe album uit van Murs, genaamd Have A Nice Life. “Een post-G-funk era, West Coast, Pop Mobb Deep album. Van andere mensen hoorde ik dat ze veel G-funk invloeden in de plaat hoorden. Ikzelf vind dat er met de dood van Nate Dogg afscheid is genomen van de G-funk periode dus vandaar post-G-funk. Mobb Deep invloeden zijn bij mij denk ik altijd te horen, alleen is het iets meer pop bij mij. Post-G-funk era, West Coast, Pop Mobb Deep album. Klinkt best vet. Ja man, schrijf dat maar op.”

“Have A Nice Life is een Post-G-funk era, West Coast, Pop Mobb Deep album. Schrijf dat maar op”

Toch is er bij Murs zijn werk niet altijd iets van die Mobb Deep invloeden te bespeuren. Zo maakte hij vorig jaar een uitstapje naar trapmuziek en werkte hij samen met producer Curtiss King. Curtiss King werkt ook mee op Murs z’n nieuwe album, maar de rapper geeft aan dat zijn nieuwe album absoluut geen trapalbum is. “Ik houd echt van trap en vond het ook vet om te performen. Helaas houden de meeste mensen die naar mijn shows komen niet echt van die muziek. Maar als ik ergens kom optreden waar mensen mijn muziek toch niet echt kennen, vind ik het echt vet om helemaal los te gaan op een trap-track. Op Have A Nice Life zitten misschien alleen wat hihats die je vanuit dat genre terughoort. Ik wilde Curtiss op die ene track de kans geven om te laten zien dat hij meer kan dan alleen trapbeats maken.”

Wie meer dan drie woorden met Murs heeft uitgewisseld, heeft meteen door dat je niet met een doorsnee rapper aan het praten bent. Murs lijkt leergierig en staat open voor andere culturen. “Altijd al gehad. Toen ik hier zo’n 20 jaar geleden voor het eerst kwam, sliep ik in Groningen bij de mannen van Zombi Squad op de vloer. We waren gewoon een paar jonge Amerikaanse gasten zonder management die gingen chillen met Nederlandse gasten. Toen heb ik de kans gekregen om de cultuur meteen te absorberen. We zijn toen een paar dagen naar de kermis in Amsterdam geweest met ‘oilballs’ en ‘bumpercars’. In de meeste landen waar ik kom, ben ik al een keer geweest. Alle gekke dingen heb ik vroeger al gedaan. Ik ben nu 37, meestal chill ik gewoon. Naar het Leidseplein, stukje fietsen, dat soort dingen. Iedereen fietst hier man. Ik wil hier nog een keer met Snoop fietsen.”

Daags na zijn show in Haarlem vliegt Murs naar Parijs. Wanneer het gesprek aankomt bij het onderwerp terrorisme, gaat de tot nu toe stoïcijnse Murs even rechtop zitten. “Ja, ook in Amerika zijn we erg geschrokken van wat hier in Europa gebeurt. Het was een big deal. Wij kunnen ons daar natuurlijk goed mee identificeren na 9/11. We begrijpen het daarom heel goed en zijn er ons ook van bewust wat er zich hier afspeelt. Maar in Amerika worden we niet alleen geterroriseerd door mensen van buitenaf. Wij terroriseren onszelf. Schietpartijen op het werk, in bioscopen, op scholen… Dat zie je in landen als Nederland bijna niet. We’re a bunch of crazy assholes running around with guns in America.”

“We moeten de nieuwe generatie bijbrengen dat homofobie niet wordt getolereerd.”

Politiek is sowieso iets waar Murs zich mee bezighoudt. In 2012 bracht hij het nummer Animal Style uit. De track gaat over een jongen die een relatie heeft met een andere jongen, maar dit niet naar buiten durft te brengen. Wanneer hij uiteindelijk niet kan verkroppen dat hij niet samen kan zijn met de jongen van wie hij houdt, besluit hij hem neer te schieten en daarna zelfmoord te plegen. In de bijbehorende clip speelt Murs zelf de schietende jongen en op het einde van de clip is een zoenscène te zien tussen de twee mannen. Het zorgde, zoals verwacht, voor een hoop ophef in de hiphopwereld. “Mensen zeggen nooit iets in je gezicht. Ze praten altijd achter je rug om. Mijn vrienden waren bezorgd. Het gerucht ging natuurlijk ook dat ik op mannen zou vallen, maar ik sta op dat gebied sterk in mijn schoenen. Ik ben nu getrouwd, man. I’m still the same person who ate pornstars pussy on air, you know. Maar het is gewoon raar toch? Dat mensen iets tegen homo’s hebben. We moeten de nieuwe generatie bijbrengen dat homofobie niet wordt getolereerd. Zeker in de hiphopscene is het natuurlijk een issue, in die machocultuur. Gelukkig zie ik wel een positieve verschuiving. Nog voordat ik mijn nummer uitbracht, had Macklemore zijn nummer Same Love al af. We hebben elkaar laten weten dat we het cool vonden. Ik kreeg brieven van mensen die vertelden dat ze dankzij mijn track uit de kast durfden te komen. Dat was het doel. Één iemand helpen, dan was mijn doel al behaald.”

Vindt Murs het touren eigenlijk nog wel interessant? Eerder gaf hij aan de culturen al jaren terug geabsorbeerd te hebben. Is het dan nog wel leuk om op te treden? Nog eens te meer laat Murs merken nergens om heen te draaien. “Voor mij heeft rappen drie verschillende aspecten. Je hebt het schrijven, dat vind ik heerlijk. Ik ben altijd bezig met schrijven. Ik heb een begin en een eind en de kunst is om dat naar elkaar toe te rijmen. Dan heb je periodes dat je in de studio zit. Prima te doen, ben er altijd zo klaar. En dan dus het touren, het optreden. Hoe zeg ik dit netjes? Ik haat optreden, maar ik ben er gewoon goed in. Ik ben er goed in geworden omdat het moest. Op mijn eerste tour kwam ik hier dus in Nederland en in de trein naar Groningen werd ik gepakt op zwart rijden. Ik moest mijn laatste 27 dollar aan die conducteur geven. Ik had verder niks, alleen 100 tapes met mijn tracks. I had to rap my ass off to sell those tapes.”