In de rubriek Hoe is ut? neemt HIJS een kijkje bij rappers waarvan al een tijdlang niets meer is vernomen. Zijn ze nog actief binnen de scene of hebben ze een sabbatical for life ingelast? Deze episode een gesprek met Neo ofwel Joost van Kersbergen. Jarenlang stroopte hij met zijn broer zalen af, hongerig naar hun prooi. Ze hielden luisteraars in de greep. Met diepdoordachte, controversiële teksten, zich afzettend tegen het monster der consumptiemaatschappij, over onvoorspelbare, onorthodoxe, maar net zo goed integere klanken. Maar het werd stil rondom het tweetal. HIJS sprak Manu eind 2012 over zijn heden, verleden en toekomst maar van Neo vernamen we nog langer niks. Tijd om het gesprek aan te knopen met de andere helft van Gouda’s Glorie.
Je bent al een tijd verdwenen van de hiphopradar. Wat is hier de reden van?
“Ik heb een hele goede stealth modus. Nee, zonder jokes, ik denk dat ik een beetje onopgemerkt uit het radargebied gevlogen ben.”
Waar houd je je nu vooral mee bezig?
“Ik houd mij bezig met het leven. Vrouw/zoon/familie en een moestuin. Probeer af en toe de poëzie ervan vast te leggen en de verhalen hun plek te laten zoeken/vinden. Creatief gezien maak ik liedjes, en een beetje poëzie. Ik geef les en ik probeer op verschillende manieren laagdrempelige en volkse woordkunst te maken. Ik maak o.a. interactieve performances en installaties met poëtische invalshoeken. Vaak hangt het allemaal een beetje af van wat er op mijn pad komt, of wat ik op een onbewaakt moment plotseling bedenk. Dan denk ik: oh ja, dat zou tof zijn om te doen en om te maken, en dan probeer ik daarmee vervolgens, op de golven van wat het leven mij dan brengt, een beetje te surfen. Ik haal overigens vaak een nat pak!”
Vanwaar deze switch?
“Ik zou het zelf nooit omschrijven als switch, maar eerder als vanzelfsprekende ontwikkeling van mijn creatieve uitspattingen. Ook in mijn hiphopmuziek lag vaak een zoektocht besloten. Ik ben nog steeds zoekende gelukkig. Het zoekende is een van mijn drijfveren, het verlangen iets nieuws te doen dat ik nog niet eerder gedaan heb. Dat blijft toch een van de belangrijkste drijfveren van mijn creativiteit. Ook is het een gevolg van dingen die je overkomen. Ik moest gedwongen verhuizen (antikraak) en had in mijn nieuwe woning geen ruimte meer voor mijn studio set-up waarmee ik beats maakte en raps opnam. Ik had nog wel ruimte voor een gitaar en ik vond dat, rond 2012 volgens mij, eigenlijk wel prima. Ik heb daarna, in weer een andere woning, mijn set-up nog wel een keer geïnstalleerd, maar het was er (toen) niet meer. Ik heb overigens altijd naast het rappen andere dingen gedaan, in de tijd dat ik ‘actief was in de hiphopscene’ maakte ik ook gedichtjes en liedjes met gitaar, alleen deed ik er niet zoveel mee. Ik nam mezelf toen namelijk héééééél serieus als rapper. Maar soms schrijf ik nog steeds een rapje of betrap ik mezelf op een freestyle achter het stuur van de auto.”
“Soms betrap ik mezelf op een freestyle achter het stuur van de auto.”
Komen er andere emoties kijken bij het schrijven van een song of gedicht dan bij het schrijven van een rap?
“Andere emoties …, tja ik ben weer een paar jaar ouder, dus ik kijk tegen sommige dingen weer anders aan dan ik in het verleden deed. Ook blow ik niet meer, dat veranderde mijn schrijfproces ook, maar dat is inmiddels al weer ruim vijf jaar geleden. Maar om de vraag te beantwoorden: de kern van het schrijfproces blijft dat de schrijver het medium is voor de verhalen of woorden die op een of andere manier tot hem of haar komen. Het medium verandert echter constant. Dus elk schrijfproces is uniek, in elk stuk dat ik maak ben ik weer een andere schrijver.”
Tegenwoordig omschrijf je jezelf als woordkunstenaar. Is de passie voor het verkondigen van je woord, in welke vorm en op welke manier dan ook, voor jou essentiëler dan het maken van muziek?
“Nee, het een is onlosmakelijk verbonden met het ander. Ik ben ook nog steeds muzikant en muziekliefhebber, de laatste jaren voornamelijk jazz, en dan voornamelijk modale jazz en spirituele jazz uit de jaren 60 en 70. Ik verzamel ook met heel veel plezier lp’s, wat weer direct voortvloeit uit de tijd dat ik de kringloopwinkels in Gouda afstruinde op zoek naar lp’s om van te samplen. Muziek is een hogere taal, ook vol met verhalen en poëzie. Woordkunst en muziek, afzonderlijk zijn ze prachtig en samen ook.”
Hoe kijk je nu terug op je tijd binnen de hiphopscene?
“Als een prachtige en intense tijd. Ik heb met zoveel passie en liefde hiphopmuziek gemaakt en samen mogen werken met zoveel verschillende mensen die ook die passie en liefde op hun manier hadden. De ontmoeting van zielen was echt fenomenaal. Ik had het voor geen goud willen missen! Toen ik 17 of 18 was en mijn eerste minuscule (rap)optredens deed, had ik niet durven dromen van wat ik allemaal heb mogen doen en meemaken in de jaren daarna.”
Volg je de hedendaagse hiphop nog?
“Heel af en toe kijk ik eens op Puna en sporadisch op HIJS of 101Barz. Ik ben nog altijd fan van Andre 3000 en hoop dat hij snel weer wat van zich laat horen. Zelf luister ik vooral jazz en eigenlijk nauwelijks nog nieuwe hiphopmuziek. Wel vind ik het heel tof om te zien dat Nederlandstalige hiphop zo’n enorme vlucht heeft genomen de afgelopen tien jaar. Daar zijn heel veel goede (zowel bekende als underground) artiesten debet aan, bigup!”
Zul je ooit nog een hiphop gerelateerd iets uitbrengen solo of met je broer?
“Wie het weet mag het zeggen
kom het effe lekker uitleggen
Wie weet, wie weet…”
Benieuwd naar Neo zijn huidige repertoire? Check dan Joostvankersbergen.wordpress.com.
