In de rubriek Hoe is ut? neemt HIJS een kijkje bij rappers waarvan al een tijdlang niets meer is vernomen. Zijn ze nog actief binnen de scene of hebben ze een sabbatical for life ingelast? Deze episode een gesprek met Killian.
Zijn opkomst was hevig en veelbelovend. Zijn opkomst uitgespit en ingegeven door zijn persoonlijke neergang. Na het afsluiten van die donkere periode in de vorm van de door pijn doorspekte EP De geschiedenis herhaalt zich in 2010 werd Killian al snel binnengehaald door het label van Blaxtar: Raen Music. En daarna? Daarna werd het stil rond de geboren Bosschenaar. Reden genoeg voor HIJS om de in Rotterdam wonende Killian op te zoeken om uit te zoeken hoe of wat.
Het zag er allemaal zo goed uit. Je EP sloeg aan, je tekende bij het label van Blaxtar. En toen?
“Ik sloot me bij Raen aan omdat er een plan klaar lag. De EP zou opnieuw uitgebracht worden en er zou een nieuwe website gelanceerd worden. De EP zou een boost gaan krijgen via Raen. Die website is uiteindelijk ook gemaakt door vrienden van me, die een bedrijf daarin hebben en ingehuurd waren door Raen, maar ondanks al de tijd en het werk dat ze daarin hadden gestoken, gebeurde er niks mee.
Het bleef sowieso allemaal maar liggen. Uiteindelijk stelde heel dat platform helemaal niks voor. Er was 0,0 communicatie en er waren beloftes gedaan waar na een jaar nog niks van terecht was gekomen. Alles werd maar uitgesteld en uitgesteld en op een gegeven moment had ik zoiets van: geef me het geld van mijn optredens maar dan kappen we er gewoon mee. Ik had er helemaal niks aan. Van het een op het andere moment was ik gewoon weg daar. Heb ook niks meer van ze vernomen. Dat is allemaal heel raar gelopen.”
“Mijn hiphopcarrière is langzaam als een nachtkaars uitgegaan.”
Was je conclusie toen dan stop ik er maar helemaal mee?
“Het was een leuk jaar en ik heb er leuke optredens aan over gehouden, maar de drang en motivatie om zelf wat nieuws te starten was er daarna niet meer. Daarnaast kreeg ik vanuit mijn omgeving geluiden dat ik al zo’n zwaar ding had uitgebracht en dat ze niet nog zoiets wilden. Zelf wilde ik dat ook niet meer. Ik ben er wel trots op wat ik toen gemaakt heb met Sharif, maar het was echt een moment ding. Toen zat ik in een hele andere fase van mijn leven. Er kwam ook niks meer uit mijn pen, mijn inspiratie en de frustraties waren op. Ik teerde gewoon op de teksten die ik nog had. Eigenlijk is mijn hiphopcarrière langzaam als een nachtkaars uitgegaan.”
Heb je daar op dit moment geen spijt van?
“Nee, helemaal niet. Ik voelde me niet thuis in de scene. Ik vond het leuk om met sommige mensen om te gaan, maar ik was altijd op een eilandje bezig. In mezelf gekeerd. Het was vaak de attitude waar ik niet in mee kon gaan. Ik volg het nog wel en vind dat er best toffe dingen uitkomen, maar het is niet meer iets waar ik in mee wil gaan. Het inspireert me niet. Ik ga ook niet meer naar hiphopfeesten, bezoek tegenwoordig heel andere feestjes.”
“Tegenwoordig produceer ik happy tunes. Soms richting grime en af en toe garage.”
Waar houd je je vandaag de dag dan mee bezig?
“Ik produceer in mijn vrije tijd onder de naam USMNY. Ik maak hele happy tunes en dat is een contrast met de donkere tracks die ik heb uitgebracht. Het is een beetje future bass muziek, soms richting grime, wel hiphop georiënteerd. En af en toe wil ik nog wel eens een garage nummer maken. Ik maak soms ook remixes van nummers die ik kut vind en denk dan: dat kan ik beter! Ik ben echt de kant van produceren opgegaan. Daarnaast werk ik bij de stichting Music Matters. Die zet zich in voor jongeren in Rotterdam; ze organiseren allerlei projecten en workshops en ze hebben onder andere maandelijks een podium in Bird waar ze artiesten weg zetten. Ze werken heel nauw samen met andere instanties. Ik ondersteun de communicatie daar en ben verantwoordelijk voor de website. Verder ben ik bezig met de studie media en entertainment management. Ik moet aan mijn afstuderen beginnen, maar het loopt een beetje uit.”
Past in het kader van je studie dan ook het verhaal dat je het twitteraccount beheerde van Xander de Buisonjé?
“Een vriendin van mij, die dezelfde studie deed, werd operationeel manager en tourmanager van Xander. Hij opende een studio en een kantoorpand en had niemand om dat te beheren. Zij vroeg of ik dat wilde doen. Ik heb toen samen met hem, een vriend en zijn muzikanten zijn studio opgebouwd. Op een gegeven moment moest ik stage gaan lopen en toen ben ik bij zijn vrouw op kantoor gaan werken, heb daar deels het tourmanagement en productionele dingen gedaan. Ik werd ook verantwoordelijk voor zijn social media en ging plannen verzinnen voor zijn singels. Ik heb daar uiteindelijk toch wel een jaar gezeten. Dat was een unieke en leuke ervaring. Het is een andere industrie met heel andere mensen, dan heb je het echt over de muziekindustrie. Dat is ook de kant die ik op wil na het afronden van mijn studie.”
“Ik wil nog wel eens een rap uit mijn mond laten ontsnappen als ik onder de douche sta.”
Maar je neemt echt nooit meer de pen in de hand om wat op papier te laten groeien?
“Nee, echt nooit meer. Als ik er bij stil sta, is het wel apart dat de drang om te schrijven van de een op de andere dag is verdwenen na dat gedoe met Raen. En rappen doe ik ook nooit meer. Alhoewel … ik wil nog wel eens een rap uit mijn mond laten ontsnappen als ik onder de douche sta, haha. Maar het is goed zo, ik ben tevreden hoe het nu gaat.”
