Drummakid wil niet rappen tot zijn vijftigste

In een container gevuld met instrumenten en studio-apparatuur ontmoeten we Drummakid, vlak na de online release van zijn tweede soloproject, NEWK!D!NCLASS. Als drummer voor onder andere Trijntje Oosterhuis, Akwasi, Berget Lewis en Typhoon deed hij al veel ervaring op in de muziekwereld. Laatstgenoemde artiest gaf in de Lobi Da Basi-tour Drumma de kans om tijdens de drumsolo’s zijn Engelstalige raps te spitten, een unieke skill waarvan hij aanvankelijk zelf niet eens wist dat hij deze beschikte. De performances en zijn eerste EP werden ontvangen met groot enthousiasme. Na met zijn broer en bassist Gino te hebben gerepeteerd, is het tijd om even bij te komen. Terwijl hij een hasjjointje draait, spreekt de jonge muzikant met passie over zijn carrière.

We zitten nu in Equity Studios in Amsterdam-Noord. Werk je hier al lang?

“Nee man, dit is eigenlijk pas de eerste maand dat we hier werken. Dit zit er pas, daarom ziet er eigenlijk ook zo uit (verwijzend naar de rommelige achterkamer, red.). Deze tape heb ik sowieso op verschillende plekken opgenomen. Ik werk voornamelijk samen met een vriend van me, Marvin Escobar. Hij is veel bezig met engineering en omdat hij mijn sound zo goed kent, bepaalt hij meestal van: oké, dit is een ideale studio voor jouw sound. Maar als we het hebben over producties is eigenlijk het enige wat ik nodig heb boxen en een laptop, en ik ben cool.”

“Ik rapte al veel langer in het Nederlands, maar het voelde niet alsof ik daar echt wat mee kon zeggen.”

Je hebt nu al wat soloshows achter de rug. Hoe was het om van het drumstel wat meer naar de voorgrond te treden?

“Het voelde vooral als een opluchting, omdat ik altijd in dienst stond van andere mensen. Ik drumde al jaren voor anderen, maar ik had nog geen gevoel van voldoening ofzo. Ik kon nog niet echt op mijn eigen eilandje zitten. Als je heel creatief bent, moet er gewoon een uitlaatklep zijn om gewoon helemaal los te gaan met je eigen creativiteit. Typhoon was eigenlijk een van de eerste artiesten die mij een platform gunde om mezelf te laten zien. Drie jaar geleden begon ik tracks te maken in het Engels. Daarvoor rapte ik al lang in het Nederlands, maar het voelde niet alsof ik daar echt wat mee kon zeggen.”

drummakid_joelfrijhoff1

Tot nu toe zijn er vanuit de Nederlandse hiphopscène nog weinig artiesten succesvol geweest met Engelstalige tracks. Wat heeft Drummakid te bieden dat je voorgangers niet hebben?

“Ik ben een whole package, straight up. Ik kan produceren, ik kan in livebands spelen, ik kan arrangeren, dus ik ben niet slechts een rapper. Ik ben echt een muzikant. Daarom noem ik mezelf ook Drummakid. Ik kon ook voor een soort aliasnaam gaan, maar dat heb ik niet gedaan. Uiteindelijk heeft het allemaal met elkaar te maken, want rappen is ook drummen. Dat zijn ritmische dingen. De reden dat ik Engelstalige muziek ben gaan maken, is juist dat ik meer mensen wil bereiken dan Nederland alleen. Ik ben er al van overtuigd dat Nederland slaapt op Engelstalige Nederlandse rappers. Ik heb nu bijvoorbeeld de eerste single van de nieuwe EP, Zonin, uitgebracht en die heeft in twee maanden bijna 700.000 streams behaald en maar 5.000 daarvan komen uit Nederland. De rest komt uit Canada, Los Angeles, Zwitserland. Zelfs in Nieuw-Zeeland en Australië zijn er gewoon mensen die naar me luisteren en motiveren.”

Dus je richt je meer op de Engelstalige landen?

“Kijk, ik wil ook niet die guy zijn die klinkt als een Amerikaan. Ik heb zelf een term gegeven aan mijn muziek gegeven en dat is Afro Euro-American. Dus het is Amerikaans, maar wel gemixt met de Europese cultuur en misschien ook wel met een accent. Soms kun je ook wel horen dat ik een accent heb, maar bij mij zit de overtuiging er diep in dat je het niet hoort. Dat zou onzekerheid zijn.”

drummakid_joelfrijhoff_2

Ik denk niet echt dat je een accent hoort. Jouw muziek klinkt in de eerste instantie wel Amerikaans, maar je kunt het wat minder snel plaatsen en associëren met een precieze plek. Als je bijvoorbeeld een rapper uit Atlanta luistert, wordt dat al snel duidelijk.

“Precies, ook omdat je daar gelijk de cultuur herkent. In Nederland is er eigenlijk maar één cultuur die wordt nagejaagd en dat is wat Amerika heeft opgebouwd. Ik probeer juist ook die Europese cultuur erin te verwerken. Ik wil laten zien van hey, die Amerikanen, they’re shifting the culture, maar wij ook.”

Als je NEWK!D!NCLASS vergelijkt met de vorige EP, Out Of The Blacc, wat voor verhouding zie je dan tussen de twee?

Out Of The Blacc ging met best wel veel moeite, en het is gewoon een hele andere tape. Toen had ik nog niet echt mijn sound gevonden. Ik kon wel nummers maken, maar ik kon nog niet echt gefocust over bepaalde onderwerpen praten en ik merk dat ik qua sound gewoon improved ben. Er waren toen ook gewoon veel dingen gebeurd waar ik niet achter stond. Mijn computer was bijvoorbeeld één dag voordat ik de mixes moest leveren gecrasht, terwijl hij al voor 70% gemixt was. Bij deze EP zijn er ook wel wat dingen gebeurd, maar hier sta ik gewoon meer achter. Als muzikant is het ook gewoon belangrijk om te leren dat het nooit perfect is.”

drummakid_joelfrijhoff4

Hoe staan je ouders eigenlijk tegenover het feit dat je je op muziek bent gaan richten?

“In het begin was het wel lastig. Toen ik 18 was, woonde Marvin in een studentenflat in Diemen. Het begon met een weekendje daar logeren en beats maken, maar voordat ik het wist was ik gewoon een jaar niet meer thuis. En ik liet ook niks van me horen eigenlijk. Mijn moeder wist wel gewoon waar ik uithing, omdat mijn broer vaak over vloer kwam. Ze belde af en toe om te vragen of ik thuis kwam en ik kwam wel, maar ik bleef nooit lang. Terwijl ik kapot veel van haar houd. Nu pas ben ik in die stage in mijn leven dat ik haar vaak bel. Toen ik met Ty begon te spelen, was ik rond de 20. In die tijd begon ze een beetje te accepteren dat ik voor muziek leef. Ik kan wel iets anders doen, maar dat maakt me niet gelukkig. Mijn ouders zagen langzaamaan van: ‘ey, deze gast kan eigenlijk toch wel geld verdienen hiermee.’ En nu, vijf jaar later, heb ik een appartement en een eigen platenlabel waar niemand over praat. Of tenminste, waarvan ik wil dat er niemand over praat.”

“Ik ga liever dood dan dat ik mijn rechten voor 25 jaar uit handen geef.”

Waarom wil je dat niet?

“Ik ben niet zo’n gast die gaat zeggen: ‘ey, ik heb een label, check mij, check mij’. De enige reden dat ik een label heb, is dat ik niet met andere labels in zee wil gaan, omdat zij je gewoon keihard naaien. Ik doe het ook voor andere talenten natuurlijk, maar ik wil er eerst voor zorgen dat mijn carrière goed loopt, zodat er meer aantrekkingskracht is. Mensen zouden nooit bij Wiz Khalifa tekenen als hij niet famous was. Vandaar ben ik dat met mijn partner, Andrew Pinas, opgestart. Krugang, dat is de movement, het label en ’t staat eigenlijk vooral voor ownership. Tijdens de slavernij had je in Ivoorkust de Kru-stam. Zij waren een van de meest notorious stammen in die tijd, omdat zij gevangenschap gewoon niet accepteerden. Ze pleegden liever zelfmoord dan dat ze voor de blanke man gingen werken. Dat is de instelling van Krugang. De muziekindustrie heeft veel snakes. Ik ga liever dood dan dat ik mijn rechten voor 25 jaar uit handen geef. Ik ben nu 25, over 25 jaar ben ik 50! Denk je dat ik dan nog aan het rappen ben? En dan heb jij nog steeds de rechten van mijn muziek. No way.”

Beluister NEWK!D!INCLASS hieronder via Spotify.

Geplaatst door bowie op 28 december 2016