HIPHOP DON’T STOP! Hoofdstuk 2: de meest voorkomende algemene vooroordelen…

Sommige vooroordelen worden zo hardnekkig volgehouden door zoveel verschillende mensen, je zou er haast zelf in geloven als je neit beter wist. Lees hier de meest schrijnende voorbeelden.

Hoofdstuk 2: de meest voorkomende algemene vooroordelen in de geschreven pers en daarbuiten

In mijn onderzoek ben ik verschillende vooroordelen over hiphop tegengekomen. Zowel in kranten, bladen en tijdschriften als bij mensen die geen verstand van hiphop hebben. Als je dieper in de hiphopmaterie duikt en meer kennis en inzicht krijgt merk je dat er een negatieve beeldvorming is omtrent hiphop. Hieronder staan een aantal vooroordelen die ik probeer te weerleggen.

Hiphop gaat bij voorbaat over geweld, drugs en andere ellende.
Dit is een schoolvoorbeeld van een vooroordeel. Hiphop is ontstaan uit erbarmelijke omstandigheden, met een problematiek die ook gerelateerd is aan drugs en geweld. Daardoor bevatten hiphopteksten geregeld gewelddadige teksten waarin het criminele straatleven ter sprake komt. Toch zijn het voornamelijk de zogenaamde gangstarappers van Amerikaanse acts als N.W.A. en Ice-T die zich van gewelddadige teksten bedienen. In Nederland bestaat geen gangstarap, omdat de problematiek zoals die in Amerika heerst hier niet van toepassing is. Wel zijn er Nederlandse rappers die met gewelddadige teksten op de proppen komen, maar dat valt eerder te typeren als machogedrag. Hiphop is een beweging die iets positiefs bracht in uitzichtloze situaties. In principe is de intentie van hiphop creativiteit. Er wordt niet met de vuisten gevochten, maar gebattled met woorden. Uit dat idee is de hele hiphopcultuur ontsproten.

Een goede rapper komt minstens uit het getto. 
Een goede rapper kan natuurlijk uit het getto komen, maar het is in geen enkel opzicht een vereiste. Aangezien in Nederland helemaal geen getto’s zijn is dit vooroordeel ook niet van toepassing op ons land. Het gaat hier over Amerika waar de maatschappijstructuur heel anders is dan in ons land. Bovendien hebben goede rappers de meest uiteenlopende achtergronden van arm tot rijk en zijn er genoeg slechte rappers die uit het Amerikaanse getto komen.

Hiphop is zwart.
Muziek is er voor iedereen. Hiphop ook en geen enkel ras heeft daar het exclusief recht op. Hiphop is ontstaan bij het zwarte volk. Zij hebben ‘hun kindje’ opgevoed. Later raakten ook blanken erin geïnteresseerd. Hiphop is dus niet zwart. Voor meer info wil ik terugverwijzen naar voorbeeld 1 in het eerste hoofdstuk.

Rappers doen alleen maar aan braggin’ & boastin’ (opschepperij).
Het is nog steeds waar dat veel rappers het in hun teksten hebben over hoe echt ze wel niet zijn en hoe nep de rest is. Rappers doen dat omdat ze serieus genomen willen worden, aan geloofwaardigheid willen winnen en for real willen zijn. In hiphop draait het om eerlijkheid naar jezelf en anderen. Als je dan gaat opscheppen over hoe goed en eerlijk je wel niet bent, kan dat door de overdrijving juist in twijfel worden getrokken. Aan de ene kant willen veel rappers dus for real zijn, aan de andere kant scheppen ze op. Dat is tegenstrijdig, maar uiteindelijk komt het er op neer dat rappers het gewoon leuk vinden om door middel van opschepperij tegen elkaar te battlen en weten ze zelf donders goed dat je hun teksten met een korreltje zout moet nemen. Ze zien het zelf meer als een grap. Fictie in de vorm van bragging & boasting-raps wordt veel gehanteerd, maar er zijn zoals eerder genoemd genoeg rappers die ook over serieuze zaken rappen.

Hiphop is een simpele muziekstroming. Men neemt een rapper, gooit er een hiphopbeat onder en laat de dj wat samplen en scratchen. 
Hiphop is een muzieksoort die met een minimum aan apparatuur gemaakt wordt. Vaak komen er alleen een microfoon, een computerprogramma waarop beats gemaakt worden en twee draaitafels voor het scratchen, aan te pas. Het is dus eenvoudiger om hiphop te maken dan bijvoorbeeld jazz of metal. Neemt niet weg dat voor rappen geldt dat jarenlange oefening kunst baart. Het schrijven van scherpe teksten vol rhymes en vindingrijke metaforen is lang niet voor iedereen weggelegd. Ook het rappen zelf, het ritmisch praten op een beat en daarbij de juiste flow en techniek hanteren, leer je pas na veel oefenen. Het maken van een goede, pakkende beat is ook niet altijd even makkelijk. Het komt vaker voor dat een beat slap klinkt in plaats van strak en vet. Ook scratchen, samplen en beat juggling3 zijn draaitafeltechnieken die pas na veel ervaring op de juiste wijze toegepast kunnen worden.

In hiphopclips gaat het altijd om seks, roem en geld. Daarom poseren rappers met halfnaakte vrouwen in zwembaden, rijden ze in dure auto’s en showen ze hun status.
Sinds de opmars van de videoclip op muziekstations als MTV en TMF heeft hiphop een vermainstreaming ondergaan. Met name in het midden van de jaren negentig hebben succesvolle rappers als Dr. Dre, Puff Daddy, Snoop Doggy Dogg en Jay-Z hiphop verkocht aan het grote publiek en het commercieel gemaakt. Daardoor draaien hiphopvideo’s niet zelden om seks, roem en geld, en bevatten ze vrijwel nooit een realistisch beeld. Rappers willen in the picture staan en showen in clips hun bravoure. Ze willen duidelijk maken waar ze vandaan komen en hoe trots ze zijn op het feit dat ze voorheen arm waren en nu rijk. Dat ze zich geregeld laten omringen door halfnaakte vrouwen in hun clips is simpelweg omdat zoiets de aandacht trekt. Uiteraard gaat het in hiphopclips niet altijd om seks, roem en geld. In Nederland zijn rappers minder succesvol als hun Amerikaanse collega’s waardoor hier ook minder vaak over deze drie onderwerpen gerapt wordt. Zo gaat bijvoorbeeld de clip bij Je Moest Waarschijnlijk Gaan van Brainpower over de zelfmoord van een vriend en is Bubbelbad van Def P & The Beatbusters juist een parodie op de gemiddelde videoclip waarin seks, roem en geld hoogtij vieren.

Hiphoppers dragen wijde kleding, baseballcaps, sportschoenen en hebben kort haar. Als je je niet aan deze zogenaamde dresscode houdt word je niet serieus genomen.
Dat is niet waar. Hiphopper ben je gewoon, ongeacht welke kleding je draagt. Ik voel mezelf ook hiphopper, maar ik draag lang niet altijd hiphopkleding. Het gaat erom hoe je jezelf voelt, het maakt veel minder uit wat je aandoet. Een tijdje terug ging ik zelf naar een hiphopfestival waar een bekende tegen me zei: ‘Jij moet hiphopkleding gaan dragen man!’ Ik vond het wel grappig dat hij dat zei, maar kleed me gewoon zoals ik me wil kleden. Misschien ook wel om juist weer anders te zijn dan anderen.

Geplaatst door bowie op 14 november 2002