HIJSgedraaid: Opgezwolle – Vloeistof

In HIJSgedraaid duiken we in de platenkasten, cd-rekken en cassette-collecties van HIJS-ers. Aan welke plaat hebben zij dierbare herinneringen, welk album heeft veel voor hen betekend en draaien ze nu nog met enige regelmaat? In de tweede editie: Bowie over Vloeistof van Opgezwolle.

HIJSgedraaid-Vloeistof

In 2003, twee jaar na het in eigen beheer uitgebrachte Spuugdingen Op De Mic, brachten Phreako Rico, Sticky Steez en Dippie Delic (op die beats), bekend van hun harde shows en de harde kern Zwolse fanaten, hun tweede album uit. Het verschil met de voorganger? Het geluid (en daarmee de beats) klinkt dikker, de mc’s zijn nog beter op elkaar ingespeeld én ze hebben getekend bij Top Notch.

Ik weet nog goed hoe ik een tijdje voor de releasedatum van Vloeistof binnen kwam lopen bij Tommy, (tot 2005 dé platenzaak van mijn thuisstad Tilburg, zo een die de sfeer ademt van een donkerbruin café en waar ze moeiteloos Bob Dylan, The Dire Straits en Santana, maar net zo goed een track van Mobb Deep of Nas uit midden jaren 90 aan elkaar rijgen tijdens je bezoek) en stond te cratediggen in de ‘hiphopbakken’, toen Peter, de grijze en immer vrolijke eigenaar van de zaak, me aansprak: “Ik heb weer een zooitje voor je binnen, jongen.” Hij wees naar een stapeltje dat op de toonbank lag en maakte er zo’n ‘ga je gang-beweging’ bij. Wat er precies in het stapeltje te vinden was, weet ik niet meer (in elk geval een paar Gang Starr en Nas-albums), maar wat hij toen zei, kan ik me wel herinneren: “Nederlandstalig zit er niet bij deze keer, maar binnenkort komt er een album uit van Opgezwolle op Top Notch, Vloeistof gaat het heten. En er zit een cd’tje bij dat je zelf moet branden. Dus kom over twee weken weer langs.”

Zo gezegd, zo gedaan. Twee weken later fietste ik na een korte schooldag naar huis met het voor Tommy kenmerkende papieren zakje, met daarin de dubbelaar Vloeistof / Brandstof, gekocht van krantenwijk-geld. Eerder had ik de versterker van mijn vader (die doet ’t trouwens nog steeds) en twee boxen gekregen om mijn stereotoren op aan te sluiten, dus ik hoefde niet meer naar twee mietige speakertjes te luisteren. Toen ik op play had gedrukt, pakte ik schriften om huiswerk te gaan maken.

Schrijf m’n eigen geschiedenis!, opent Sticky Steez de plaat. Een beetje zoals wat ik in deze HIJSgedraaid heb gedaan, m’n eigen geschiedenis geschreven. De dikke beats vlogen me om m’n oren: het bangende Tijd Leert, de jazzy sax in Stop, de absolute tokkelende klapper (en recent tevens tot meest verdienstelijke hiphoptrack uit Nederland verkozen) Verre Oosten, het instrumentale, doch beukende Dip Saus (van drum ’n bass samples via een stoere gitaarrif naar reggae in krap vijf minuten), de mellowness van Rustug, de allesbepalende vocal-sample in Haters En Stokers. Delic bewijst definitief aan de top te horen wat producties betreft. Originele breaks en dikke drums zijn de kenmerken van zijn beats, die voller klinken dan op Spuugdingen het geval was.

En niet alleen de muziek is dik in orde, ook de mc’s (toen nog Sticky Steez & Phreako Rico, nu ‘gewoon’ Sticks & Rico) komen goed voor de dag; soepel flowend slaan ze zich door de plaat. Rappen over chickies, de coffeeshop, hun jeugd, hun buurt en een dagje rust en haters wisselen ze af met het nodige brag ’n boast-werk. Wat te denken van gruwelijke one-liners die over tien jaar (misschien door wat minder mensen dan dat nu het geval is) nóg op feestjes meegerapt worden:

Ik doe alsof er niets.. aan de hand is als Milosevic.. – Rico in Rustig

Het is te lezen op je voorhoofd, Opgezwolle maakt je shit nerveus dus je grijpt naar je pakkie Marlboro, ik vertegenwoordig Z zoals Zorro en zet overal een Z zoals Zorro, gek! – Sticks in Verre Oosten

Zo nu en dan kom ik een romantisch feestje verpesten, want ik ben één van de beste in standje 69.. – Rico in Tjappies & Mammies

Ik zal een Palm in je handpalm passen en kalm de allerlaatste rookwalm blazen.. – Sticks in Vraag & Antwoord

En niemand weet de weg, en elke weg heeft weer wat weg van de weg van daarnet.. – Rico in Tempel

En dan is er ook nog Brandstof, de lege bonusdisc die meegeleverd werd met het album, waarop je zelf je download van de website van Opgezwolle kon branden. Ik weet nog dat ik heel vaak als ik die cd in mijn stereo pompte meteen doorskipte naar track 4, want het beste zat en zit voor mij nog altijd aan het einde: Klap (met een te harde beat om op te headnodden), de parel Waarheid van het Uur en de Opgeduveld-reünie Praten (met een te gekke sample die pas halverwege de track de hoofdrol krijgt) deden het ’m voor mij. Al met al heb ik Vloeistof (en Brandstof) zó vaak gehoord, dat ik ’m bijna woord voor woord kan meerappen. Toch hoor ik elke keer weer frisse taaldingetjes en nieuwe boodschappen in de lyrics, waardoor het zelfs 11 jaar na dato nog leuk blijft om ’m eens in de zoveel tijd in de cd-speler te stoppen.

Mocht je de cd niet in huis hebben, druk dan op play in de Spotify stream:

Geplaatst door bowie op 10 december 2014