De Hardste: Opgezwolle vs Osdorp Posse & Nul7Negen vs 0118-Vier

De kwartfinales zijn los! Moeten we op dit punt echt nog wervende tekstjes in onze voorbeschouwing schrijven? Laten wel elkaar niet voor de gek houden; je komt hier voor de wedstrijd! Uiteraard nemen we nog wel op gepaste wijze afscheid van de laatste afvallers uit de achtste finales, maar eerst wordt er gestemd!

deHardste-kwartfinales1

Opgezwolle – Vloeistof
Osdorp Posse – Afslag Osdorp

Poll Maker

Nul7Negen – Kwaad Tegen Kwaad
0118-Vier – Flessepost

Poll Maker

Sticks & Delic – Fakkelteit
Waar Eigen Wereld glansrijk de kwartfinales bereikte, vliegt Fakkelteit, dat zo’n anderhalf jaar na het derde album van Opgezwolle verscheen, jammer genoeg al na de achtste finales uit het toernooi. Het album, door Sticks zelf niet voor niets geroemd als zijn beste werk, is in afwezigheid van Rico opgenomen tijdens de sessies voor Eigen Wereld en was al een paar keer ‘af’ maar werd net zo vaak geschrapt en gepolijst tot in september 2007 de uiteindelijke plaat in drie verschillende fysieke versies in de winkel verscheen. Sticks en Delic roepen alsnog 5 keer de hulp van Rico in en leveren met z’n drieën parels als het met ongeëvenaarde flows gevulde Weg Kwijt (met Shyrock), het heerlijk laidback en voortkabbelende Snelle Jongens en memorabele afsluiter Goeiendag Verder. Maar Sticks weet ook zonder zijn rappende broeder boeiend te blijven. Dat deed hij al op Microphone Colossus (2004, met Kubus), en dat is op Fakkelteit niet anders. Natuurlijk is het rondhangen in Zwolle een topic, maar tussen de regels schroomt hij niet om de luisteraar te voorzien van de nodige maatschappijkritiek in bijvoorbeeld Broodje Aap of bespreekt hij zijn verlangen naar volledige vrijheid in Vrij. De muziek is eveneens van torenhoog niveau; wat te denken van het jankende strijkersmelodietje in Water/Vuur (met een vlijmscherpe Jawat! erop), de accordion in Utopia, de flamencogitaar in het eerder genoemde Broodje Aap of de verrassende beatswitch in Snelle Jongens. Delic tovert zijn dopeste instrumentaties uit zijn apparatuur en de enige productie die niet van zijn hand komt, Spaanse Vlieg (door A.R.T.) is eveneens een hoogtepunt door het zomerse getokkel gecombineerd met een ijzersterke tekst. Fakkelteit zal bij ondergetekende altijd hoger eindigen dan hij in #dehardste heeft gedaan.

Christov & Reggy Lines – Orgeldrank
Ergens tussen Den Haag en Tilburg, moet een voor de moderne wetenschap nog onverklaarbaar portaal naar het New York van 1994 liggen. Dat is de enige logische verklaring voor het bestaan van Orgeldrank, een plaat die klinkt alsof Loud Records nog steeds één van de grootste labels in de game is, ware het niet dat Ret rapt in een tongval die de arbeiderswijken van Agga kenmerkt. Beatmaker Chris op zijn beurt, voegt daar aan het einde van opener Kraaijenmars nog een stukje plat Brabants aan toe, wanneer hij iemand gebiedt een duukske voor z’n schoenen te gaan halen. De sterke connectie die beide heren met hun roots hebben geeft Orgeldrank zijn eigen smaak en zorgt dat de plaat meer wordt dan enkel een geslaagde kopie van zijn invloeden. Al zijn die invloeden nooit ver weg, en hebben we hier wel met klassieke boombap van het scherpste soort te maken. In Oorlog wordt daar bovendien nog een schep vintage psych rock aan toegevoegd en in Spionaties hoor je Reggy en Vaak Vier back en forth gaan met lines die je een indruk geven van hoe een Nederlandstalige Kool Keith in zijn hoogtijdagen geklonken zou moeten hebben. Tekstueel neemt Reggy hier en daar een adempauze om te vertellen over zijn late night kookkunsten, of is er rauw brag en boast werk zoals in posse track Trappenhuis Slang, maar wordt er vooral een gedesillusioneerd portret van de wereld geschreven, vanuit de marges van de westerse maatschappij en vanachter een halve liter bier. Orgeldrank is een feest van de verschoppelingen, de vertrapten, de antithese bij de merkenparade van Watch The Throne. Gruizig, grauw, met heerlijk ronkende sample-based beats, waarop met een dronken grimas twee middelvingers worden opgestoken naar de elite. De soundtrack voor degenen die in een hoek gewerkt zijn en daar misschien wel nooit meer uitkomen, maar dan toch minstens een paar hoeken uitdelen aan de Klootzakken die hen daarin werkten. Hard draaien, stevig je hoofd bij knikken, en hopen dat het binnenkort nou eens echt winter wordt.

Geplaatst door Jaap van der Doelen op 29 december 2015