Classic. Het is een beladen term in hiphop die leidt tot eindeloze discussies. Wanneer is een album nu een klassieker en wie bepaalt dat? Hoe oud moet een plaat er voor zijn? HIJS gaat die vragen met jouw hulp beantwoorden. De komende maanden bepalen we welk album nu dé absolute klassieker is van de Nederlandstalige hiphop en we doen dat in de vorm van een groots toernooi: Het Hardste Hiphop Album van de Lage Landen.
Deze week gaan we back. How far back? Back to the days dat Frans en Bart nog Diemense matties waren die stonden te trappelen hun debuutalbum uit te brengen. En nog verder terug, tot de dagen dat Osdorp Posse misschien wel het hoogst gewaardeerde album in hun discografie uitbracht. Ze nemen het tegen elkaar op in match nummer één, terwijl we in match twee terug gaan naar een moment niet lang na Geendagsvlieg, toen Extince de Nederlandse hiphop aan het dansen kreeg met zijn Binnenlandse Funk. Geen makkelijke tegenstander voor Mulu’s Glasplaat, hoewel die plaat louter positief ontvangen werd toen de Groninger het album vorig jaar uitbracht. Kan het de dark horse zijn die voor onverwachte resultaten zorgt? Bepaal het mee door je stem uit te brengen hieronder!
Deze week is Zwolle sterk vertegenwoordigd in de volgende ronde met niet alleen Delic & Sticks maar ook Kubus die doorgaan. Dat betekent dat we ook weer afscheid van twee platen nemen.
Fresku – Maskerade
Dat Fresku een strak rappende tobber kan zijn wisten we al na zijn titelloze debuut, maar Maskerade voegde daar nog een flinke schep venijnige humor aan toe. Venijnig omdat tracks als Hedde Druksop, Lintworm en Op de Hoogte zinnen bevatten die je hardop doen schaterlachen maar soms ook bepaalde waarheden over de Nederlandse maatschappij, hiphop of zijn persoonlijk leven raken die niet altijd even prettig zijn om onder ogen te komen. Fresku speelt genadeloos met het spanningsveld tussen tragiek en hilariteit, van het ene uiterste naar het andere slingerend, vaak zelfs binnen hetzelfde nummer. Het hoogtepunt daarvan is Sitcom, dat je doet lachen en tegelijk ongemakkelijk over diezelfde lach laat voelen. Zelf omschrijft Fresku het nummer met Deze track is denk ik de perfecte middenweg / Maar het doet me pijn als jullie lachen als ik dingen zeg. Dat Fresku met dat onbevreesd balanceren tussen uitersten nergens van zijn koord afdondert getuigd van een groot talent en maakt Maskerade een onbetwiste klassieker.
BRAAF! – De Last Van Mijn Schouders
PIT en 50% Neger bombardeerden Nederland al met hun debuutalbum Hartattak!, dat alleen maar brag ‘n boast joints bevatte, en twee tracks op Djax-verzamelaar De Posse: Deel 3 en brachten in 2002 hun tweede album uit als BRAAF! (wat staat voor Beestachtige Rijmers Aan het Amersfoorts Front), dit keer met versterking van beatmaker Dr. Octavius. Scherpzinnige raps en duistere beats zorgen voor een mysterieus geheel. Strak, kalm en beheerst spugen 50% en PIT hun rauwe battleraps eruit, terwijl het productionele hoogtepunt ligt in de diepgaandere titeltrack, waarop Dr. Octavius een sample haalt uit een scene van Once Upon A Time In The West en 50% een mooie verse dropt over zijn partner in rhyme. Die ’rauwe underground shit’ werd door PIT zelf in diverse winkels door heel het land gelegd, dus de fysieke versie is ook nog eens vrij exclusief. BRAAF! leverde een follow-up om te koesteren.
Hoe we de 64 deelnemers bepaalden lees je hier. Twitter mee met de hashtag #dehardste!
