Classic. Het is een beladen term in hiphop die leidt tot eindeloze discussies. Wanneer is een album nu een klassieker en wie bepaalt dat? Hoe oud moet een plaat er voor zijn? HIJS gaat die vragen met jouw hulp beantwoorden. De komende maanden bepalen we welk album nu dé absolute klassieker is van de Nederlandstalige hiphop en we doen dat in de vorm van een groots toernooi: Het Hardste Hiphop Album van de Lage Landen.
De eerste beslissing die je deze week moet nemen is er eentje die een primeur omhelst, wanneer het eerste produceralbum in De Hardste, Kubus’ veelal tot classic bestempelde plaat Buitenwesten het opneemt tegen de tweede langspeler van Fresku, Maskerade. En als je denkt dat het daar ophoudt wat hiphop uit Zwolle betreft deze week zit je fout. In de tweede match staan De Last Van Mijn Schouders, het tweede album van de Amersfoorters van Braaf!, en Fakkelteit, de plaat die Sticks & Delic in 2007 uitbrachten. Welke twee albums stem jij hieronder naar de tweede ronde? Barbershop HIJS is weer geopend!
We nemen dit keer afscheid van Adje, die verslagen werd door het solodebuut van Diggy Dex, en van Vlaming Castro, die het onderspit moest delven tegen Bijlmer-boys M.O. & Brakko.
Adje – Vossig
“Adjedonnie bitch, Sloddervosgang!” Een kreet die inmiddels heel hiphoppend Nederland wel kent. De catch phrase, die Adje zowel live als in de studio met enige regelmaat de microfoon in slingert, komt ook op zijn officiële debuutalbum Vossig uit 2012 vaak voor. De plaat vol Reverse knallers werd tegen de verwachting in niet uitgebracht bij Top Notch, waar zijn EP met Jayh en Reverse nog wel verscheen, maar bij Sony / BMG. De naar eigen zeggen in twintig minuten gemaakte hit Hele Meneer, de perfecte West coast banger Gangsta (met MocroManiac en broers Hef en Crooks) en het persoonlijke Beloofd zijn enkele van de hoogtepunten van Vossig. En na zijn bijdrage op megahit Ik Ga Hard van The Partysquad, een EP met zijn Sloddervosgang en recentelijk nog de solo-EP De Situatie, een EP waarmee hij met onder meer Big2 en Hef N.W.A. eerde en talloze shows in zowat elke zaal en club van Nederland is het altijd weer wachten op de volgende verrassende move van Adje. In de jaren na Vossig heeft Adje namelijk een groei doorgemaakt die wellicht een nog veel sterker tweede album belooft, maar zijn debuut bevestigde deze Hele Meneer sowieso al als koning van de club.
Castro – Shockgolf
In 2003 bracht de Mechelse rapper Castro zijn solo debuut Shockgolf uit en alles aan het album ademt ook dat specifieke tijdperk binnen de hiphop. Castro kan zo aanschuiven bij het gros van de Rawkus artiesten die Amerikaanse underground van rond de eeuwwisseling aanvoerden en haalde daar duidelijk inspiratie vandaan. Dat is absoluut geen zwaktebod, want als Nederlandstalig equivalent van Talib Kweli was hij zijn tijd in ons taalgebied behoorlijk vooruit, al heeft hij, net als Talib destijds, bij vlagen de neiging zijn zinnen net iets te vol met lettergrepen te proppen. Die lettergrepen vormen overigens wel een divers palet aan opvallend scherpe teksten, van de battle rap in de titeltrack, tot de storytelling in Rudy, de liefdesverklaring in Haar en zijn protesttrack over de onderdrukking van Palestina. In die laatstgenoemde track rapt hij De duif is dood, geplukt door de havik; prachtige beeldspraak die twaalf jaar later helaas nog steeds even relevant is. Op de meer jazzy beats komt Castro vaak het beste tot zijn recht, zoals die van Muziek, met een Franstalige bijdrage van Soul Jazzy. Helaas ontbreekt het een aantal andere beats aan drums die écht willen klappen, maar het weerhoudt Absoluut Heerschap Castro er niet van de indruk achter te laten dat dit album behoorlijk ondergewaardeerd is.
Hoe we de 64 deelnemers bepaalden lees je hier. Twitter mee met de hashtag #dehardste!
