De Hardste: Jiggy Djé vs Opgezwolle en Osdorp Posse vs Opgezwolle

Zelden hebben we in de Hardste matches met meer spanning gehad als de afgelopen kwartfinales, maar een fairplay award kunnen we zeker niet uitreiken. 0118-Vier en Nul7Negen, de twee sterkst presterende underdogs in het toernooi, waren zeer aan elkaar gewaagd. Het was de echter de andere wedstrijd waar peentjes werden gezweet, want Vloeistof ging een week lang nek aan nek met Afslag Osdorp. Lang leek Osdorp er nipt met de winst vandoor te gaan, maar bij nauwgezette inspectie achter de schermen in de afgelopen paar dagen bleken er stemmers te zijn die nogal wat moeite hebben met de democratische insteek van ’t toernooi.

deHardste-kwartfinales2

Van te voren hadden we de beveiliging al opgeschroefd voor de halve finales. Fraude op deze schaal werd er ondanks die voorzorgen nog niet waargenomen sinds we met de Hardste begonnen zijn. Na rigoureuze filtering bleek Opgezwolle met slechts vier(!) stemmen verschil alsnog de winst te pakken. Osdorp heeft in de tweede porties halve finales een nieuwe kans als Geendagsvlieg het opnieuw opneemt tegen Opgezwolle, ditmaal met hun magnum opus Eigen Wereld. Jiggy Djé’s debuut Noah’s Ark neemt ’t daarnaast op tegen een andere debuutplaat: Opgezwolle’s Spuugdingen op de Mic. Support je favoriet vanaf nu!

Jiggy Djé – Noah’s Ark
Opgezwolle – Spuugdingen op de Mic

Poll Maker

Osdorp Posse – Geendagsvlieg
Opgezwolle – Eigen Wereld

Poll Maker

0118-Vier – Flessepost
0118-Vier is rond 2002 geboren als gelegenheidsformatie, die eigenlijk maar één keer zou optreden tijdens een feest in Vlissingen, eveneens de thuishaven van de groepsleden. Het is maar goed dat ze bij elkaar bleven en tracks begonnen te tapen, want anders was Flessepost, hun debuutalbum, nooit verschenen. Soepel gebrachte raps op vrolijk bangende beats is de hoofdmoot, maar de vier rappers Lay, KD, Vinnie en Junior deizen er ook niet voor terug om her en der een serieuze kanttekening te plaatsen in bijvoorbeeld Ik Blijf Rijmen, een lofzang aan het maken van rap. Maar de Zeeuwen zijn op hun best wanneer ze kunnen braggen en boasten over drank (Als alcohol bloed was, was Lost Lay Dracula!), drugs (Helaas leidt het tot hercencellenvermindering, dus steek ik telkens zonder cash te tellen de fik erin), meer drank (Vraag maar aan m’n moeder, ik kreeg Heineken als borstvoeding!) en meer drugs (Ik fix die plakranden als Pritt-stift). Daarnaast wordt Vlissingen (a.k.a. De Fles) goed gerepresent in Zuid West Thuis Best en Zanthem. De vier zijn maar wat trots op hun afkomst en rekenen meteen af met het beeld wat de rest van Nederland van Zeeland heeft: En kom je hier wonen, dan beloof ik je hete zomers. Feesten op het strand met hertjes die jonko’s roken! Dus dat. Het debuut van 0118-Vier is een klassieker van de bovenste plank en verdient het, zeker na het lezen van deze alinea, om weer eens aangeslingerd te worden.

Osdorp Posse – Afslag Osdorp
Nooit eerder was er een Nederlandse rap groep / met vier CD’s uit, dus wat ik net roep / is iets om trots op te zijn laat Def P geheel terecht weten in Harder dan te hard. De beat klapt er hard in, geschoeid op de leest van het vroege werk van The Bomb Squad. Het houdt het knallende tempo er lekker in na de scheurende gitaren van de titeltrack, waarop de crew ouderwets hun wijk representte. Aflsag Osdorp album komt uit 1995 maar tapt stilistisch uit een vat dat al een aantal jaren rijper is, en roept daarmee scherp Het oldschool-gevoel aan. Ouderwetse boombap wisselt af met hardcore (als in ‘hardcore punk’, niet de gabber variant), terwijl frontman Def P het kapitalisme te lijf gaat in Carriere Maken, atheïsme omarmt in het venijnige Godvoordomme, de valkuilen van ongeremd zuipen benoemt in De alcohol-list en respect voor dames van lichte zeden opeist in Prostitutie. Die verscheidenheid in onderwerpen is hen te prijzen, zeker in een Nederlandse scene waarin de meeste rappers zelfs met braggen en boasten nog maar mondjesmaat een oeuvre opgebouwd hadden. Die laatstgenoemde track legt echter ook de zwakke plek van Osdorp Posse bloot, wanneer ze een deel van G-funk klassieker Fuck Wit Dre Day onder handen nemen. Het welbekende Bow wow wow yippy yo yippy yay wordt daarin wel zo houterig gebracht dat ’t bijna een prestatie is. Op zulke momenten is Afslag Osdorp, ondanks zijn onmiskenbare invloed en pionierswerk, ronduit een vermoeiende zit. Een vleug humor, funk, of afwisseling in de flow is niet te vinden binnen de achttien tracks onafgebroken beukwerk van deze plaat, en je zou willen dat iemand de rol van een ODB of Flavor Flav op zich nam in deze Posse. Toch is de plaat de moeite van het luisteren waard, vooral vanwege de overduidelijke historische waarde ervan. Afslag Osdorp lag in de route die hiphop door Nederland nam, helemaal vooraan.

Geplaatst door Jaap van der Doelen op 5 januari 2016