Op stap met een van de vetste groepen uit het zuiden van de States!
Het is niet echt mijn stylo om over onze ‘eigen’ parties een review te schrijven want dat laat ik liever aan andere mensen over. Desondanks wil ik iedereen wel even meenemen naar de 4 dagen die de Cunninlynguists in ons land doorbrachten. Je kan het zien als een verslag van begin tot eind dus ga je mee of whut!
De Cunninlynguists is een groep uit het zuiden van Amerika en hebben 2 zeer dope albums op hun naam staan: We will rap for food en "Southern Underground de huidige formatie bestaat uit producer Kno en de MC’s S.O.S. en Deacon. Wij (HIJS, Stichting AIGHT en Soul Control) waren van mening dat deze crew naar Nederland moest komen voor twee exclusieve shows.
Dag 1: Schiphol/Den Haag/Delft
Donderdagochtend zouden de Cunninlynguists aankomen op schiphol en ‘s avonds stond hun eerste show in Speakers Delft op het programma. De treinen naar schiphol hadden weer de nodige vertragingen en aangekomen op het vliegveld bleken er ook allerlei tijdschema’s veranderd te zijn. Anyway 1 lid zou rond 10:00 uur aankomen en de rest van de crew zou met een andere vlucht rond 10:30 landen. De eerste vlucht was aangekomen en naar verloop van tijd was het vliegtuig leeggelopen, maar er was geen teken te bespeuren van onze man. Damn! Hij zou toch niet zijn vlucht gemist hebben zoals dit wel vaker schijnt voor te komen? Echt veel konden we niet doen, dus dan maar wachten op de 2e vlucht waar de andere Cunninlynguists leden in moesten zitten. Na een wachtperiode van circa 20 minuten kwamen er 4 Cunninlynguists door de gate: Yihaaaaaaaaw! 4 leden? hoor ik iedereen al denken. Yeah! Naast de 3 Cunninlynguists leden was Cashmere the PROfessional ook van de partij; een bonus dus!
Vanaf het moment dat zij door de gate kwamen was de sfeer gezellig en de eerste vragen over legaal blowen in Nederland werden richting ons afgevuurd. Op naar de trein die ons naar Den Haag zou vervoeren: de plek waar zij de komende dagen zouden verblijven. Cashmere was wel geïnteresseerd in de Nederlandse taal en hij vroeg zich af hoe je tegen een dame moest zeggen hoe mooi zij wel niet was. Na een hilarische uitleg en hilarische pogingen van Cashmere vloog de treinreis voorbij. Ondertussen bleek de rest het idee te hebben dat zij in een metro zaten in plaats van de trein en de nodige uitleg volgde die ook weer tot de nodige verbaasde gezichten leidde. Verder bleek tijdens de verschillende gesprekken in de trein dat het heel weinig had gescheeld of deze trip had niet door kunnen gaan. Het was namelijk de eerste keer dat Cunninlynguists ging optreden buiten Amerika en niemand had een paspoort. Dit paspoort was op het laatste moment geregeld en werd 1 dag voor vertrek bezorgd. In Amerika heb je namelijk genoeg aan je rijbewijs en je social security card.
De reis was lang geweest en men was blij dat het hostel in zicht was en hun kamer konden betreden. Wij hadden er eigenlijk op gerekend dat iedereen lekker ging uitrusten, maar men wilde Den Haag gaan verkennen. Aight! Op naar de gewilde smoke shops dan maar of gaan we eerst toch maar een hapje eten. Uiteindelijk zaten we in een soort van shoarma room en Deacon die een hamburger had besteld viel bijna van zijn stoel toen hij een ei aantrof op zijn burger. What the hell is this?! Het deed mij allemaal denken aan de film Pulp Fiction waar John Travolta aan Samuel L. Jackson uitlegt dat Nederlanders mayo bij hun patat eten. Na het eten op naar een geschikte shop waar Cashmere hopelijk zijn super skunk zou vinden. Kno was inmiddels vertrokken naar zijn kamer, omdat de reis teveel energie van hem had gevergd. S.O.S, Cashmere en Deacon waren zo blij als een kind bij het opsteken van een paar voorgedraaide joints. Zij konden het niet geloven dat de politie hun niet kon oppakken voor het roken van wiet op straat en zij voelden zich een soort van untouchables op straat.
Er wordt vaak gesproken over de bizarre fast food neiging van de gemiddelde Amerikaan en dat deze conclusie terecht is bleek tijdens het avond eten in de zaal Speakers. Iedereen behalve Kno liet zijn groente liggen en maakte jacht op het vlees. Of Kno dit uit beleefdheid deed of dat hij het echt lekker vond moeten we maar even in het midden laten. Tijdens het eten waren de Last Crewsaders al helemaal klaar met opbouwen en soundchecken. Nogmaals props, want ik heb nog nooit een crew zo punctueel in actie gezien! Apex was ook gearriveerd en na een korte soundcheck was het de beurt aan de Cunninlynguists om het geluid te testen.
De avond zelf kan ik gewoon heel erg kort over zijn, want die was gewoon legendarisch. De zaal was goed vol gelopen en het voorprogramma (Apex & Last Crewsaders) had het publiek goed opgewarmd. Boven in de kleedkamer was het duidelijk dat wiet niet de overhand had genomen, want vlak voor het optreden dropte S.O.S een dope beatbox, zodat Cashmere en Deacon dope freestyles konden droppen. Maximus Prime hypte het publiek goed op en het Europese debuut van de Cunninlynguists was een feit! Vanaf de intro tot de track Seasons was het publiek mad live en vloog de energie in de rondte. In totaal waren 21 tracks gedropt waaronder een aantal tracks die nog nooit live waren gedaan! Mic Like A Memory om een voorbeeld te noemen. Kippenvel was meerdere malen aanwezig en de heads in de menigte schreeuwden de teksten mee, alsof we hier te maken hadden met een mad bekende crew: "that shit was beautiful…
Na afloop vloog de merchandise over de toonbank als zoete broodjes en in no time waren alle t-shirts en het album We Will Rap For Food UITVERKOCHT!
Dag 2: Den Haag/Amsterdam
The day after was genieten geblazen: de Cunninlynguists konden nog steeds niet geloven dat er zoveel heads waren geweest en dat iedereen zo hype en laaiend enthousiast was. Op naar Amsterdam om te chillen in de nodige shops. Dreadrock was wel een dope spot om even bij te komen en zo werd er pool gespeeld en het nodige bier en wiet genuttigd. Het leek er sterk op dat deze boys niet kapot te krijgen waren, want er was geen greintje vermoeidheid te bekennen. Na het eten bij een Chinees, een ontmoeting met wat bezoekers van de show in Speakers en het schieten van de nodige toeristische flicks, zat bijna iedereen in de auto richting Den Haag. Het was eigenlijk de bedoeling om naar Leiden te gaan om daar het optreden van Looptroop te gaan bijwonen, maar doordat Cunninlynguists de afspraak hadden gemaakt om met de Last Crewsaders de studio in te duiken om fokking 8 uur in de ochtend, wilden ze toch even uitrusten. Cunninlynguists was zodanig onder de indruk van het optreden door de Last Crewsaders in Speakers dat het samen verschijnen op 1 track wel een goed idee zou zijn, dus vandaar.
Dag 3: Den Haag/?/Tilburg
Zoals afgesproken stonden de Last Crewsaders om 8:00 uur in de ochtend voor het hostel te wachten op Cunninlynguists die geen wekker bij zich hadden en zich daardoor hadden verslapen. Niet iedereen was van de partij want Kno had andere prioriteiten. De drie MC’s waren op weg naar de studio waar de collabo zou moeten gaan plaatsvinden. Rond een uur of 3 in de middag vertrokken wij samen met Kno richting 013 Tilburg om te gaan soundchecken voor het optreden dat die avond plaatsvond. Aangezien Kno nog niet ontbeten had, was een stop bij de McDonalds noodzakelijk en dat bracht weer een leuke discussie op gang. Kno was namelijk van mening (en hij was niet de enige) dat alles in Nederland beter is dan in Amerika, zelfs de fastfood smaakt lekkerder was zijn oordeel. Iets later aangekomen dan gepland zaten de andere Cunninlynguists lekker achterover in hun kleedkamer. De opnames waren goed gegaan en iedereen was tevreden al waren de members bijna wel een aantal keren in slaap gevallen. De soundcheck verliep wederom goed en de niet kapot te krijgen Amerikanen (althans zo leek het) gingen maar even pitten. Net wakker en eten maar daarna was het tijd voor een interview met HIJS (binnenkort online te lezen natuurlijk!) dat ook erg koel verliep. Last Crewsaders en Apex vormden net zoals in Delft wederom het voorprogramma en de zaal was aardig gevuld. De Last Crewsaders zag ik nu voor de tweede keer en ik zeg niks teveel dat er weinig crews in Nederland zo hun mannetje staan als hun. De show is tot in de details voorbereid en zij weten wat rocken is! Apex had wat problemen met geluid, maar dit loste hij op een humoristische wijze op en hij gaf een betere show dan dat hij in Delft gaf. De show die volgde van Cunninlynguists was identiek aan Delft en het publiek dat veel minder hype was dan in Delft gaf wel veel love en dat werd erg gewaardeerd. Na afloop werden er weer goede zaken gedaan qua merchandise en volgde er nog een interview met iemand van een Duitse hiphopshow. Ditmaal werd er geslapen in Tilburg, maar dit gebeurde pas na wat potjes pool en wat drankjes in het centrum van Tilburg.
Dag 4/5: Tilburg/Den Haag/Schiphol
Iemand van 013 zou Cunninlynguists naar Den Haag brengen. Dit gebeurde ook, maar de auto kreeg pech langs de weg: erg balen zou je zeggen! De heren hadden de grootste lol en zo brak de laatste avond in Nederland aan. Wederom de studio in om het een en ander op te nemen en Cashmere vroeg zich nog af of hij binnenkort langs kon komen om zijn hele album op te nemen dus wie weet, hehe. Het werd laat in de studio en de volgende dag wachtte het vliegtuig naar Atlanta weer. De dagen waren voorbij gevlogen en iedereen had het enorm naar hun zin gehad, deze dagen waren de shit geweest! Het meest dope was eigenlijk nog dat de Cunninlynguist zo down to earth waren. Zij waren gauw tevreden, vonden alles geweldig en hadden al die support niet verwacht in Nederland. Maximus Prime nam afscheid van Cunninlynguists en er vond nog een grappige gebeurtenis plaats. De tassen werden gecontroleerd en na deze controle liep S.O.S. op Maximus af en fluisterde: God thank they didn’t find the weed in my shoe.
Er staan 2 dingen vast: Blijf dit soort shit supporten zodat wij vaker dergelijke artiesten naar Nederland kunnen halen en de Cunninlynguists komen terug for sho!
