Wederom een speciale special voor de break, sample en muziek beminnende peoples. Ieder jaar vallen er hier in huize Inf vele samples buiten de spreekwoordelijke productie boot. Soms omdat de sample niet genoeg mogelijkheden heeft…en soms omdat een nummer gewoon al af is. Normaal gaan deze tracks alleen rond in de vriendenkring….maar nu gaan we een stapje verder. Jullie de tracks namelijk downloaden op de site van Beatsbroke (http://www.beatsbroke.com) bij de post over Inf's Favorite Cuts. Enjoy!
Sinds een jaar of twee neem ik zo nu en dan een paar van deze nummers op voor vrienden onder de noemer Inf’s Favorite Cuts. Vereiste van deze ‘cuts’ is dat het lekkere luistermuziek moet zijn, dus niet alleen een dope break. Sommige nummers komen van artiesten die de meeste mensen wel kennen, maar in ieder geval twee nummers zijn nog niet ontdekte juweeltjes. Althans, niet dat ik weet…
1. Labi Siffre – I love you
De meeste diggers kennen Labi Siffre van het nummer I got the blues die de basis vormde voor zowel Eminem’s My name is en Jay-Z’s The streets is watching. Ik kom zo nu en dan ook wel ander materiaal van deze man tegen, maar het merendeel is niet bijster bijzonder. Tot ik deze lp’s vond. Hoewel de lp voor sommigen net uit een te vroege periode komt, 1967, vind ik het nummer I love you geweldig. Zo’n blij nummer waarvan het refrein de hele dag in je hoofd blijft rondspoken.
2. Raymond Lefevre – L’unica chance
En dan de eerste nog niet bekende juweeltje. Meneer Lefevre heeft veel nummers voor artiesten van de Franse labels Barclay en Riviera geproduceerd, waar ook zijn eigen lp’s zijn uitgebracht. Tussen de chansons en de classic soul (klassiek met een soul-achtige invalshoek) springt dit nummer er met drie koppen en vijf schouders bovenuit. Film-achtige vibes die doen denken dat het een library cut betreft en een combi tussen verschillende muziek stijlen om u tegen te zeggen. Met een beetje mazzel scoor je deze Festival De San Remo 73 voor een euro bij je lokale kringloop of platenboer. Het zal mij niet verbazen dat deze track ooit op een compilatie verschijnt met funky muziek.
3. Galt MacDermot – Hair
Ja, jullie zijn op de hoogte van mijn collectie Hair lp’s. Naar aanleiding van die column ben ik door de mensen van de Nederlandse versie gevraagd om de perspresentatie en première op te luisteren met de Hair lp’s, samen met Boemklatsch DJ Illvester. Tijdens het uitzoeken van de nummers voor de set kwam ik deze versie van Galt MacDermot weer tegen. Afkomstig van de Hair Pieces lp en met onder andere Eric Gale op gitaar, Bernard Purdie op drums en Galt op piano en orgel is dit een van meest funky versies van het nummer Hair. Grappig feitje is dat deze lp is uitgebracht met twee verschillende hoezen. Een met een indiaan en een dame de andere met een beschilderde hand met daarop een pruik.
4. Quincy Jones – Sweet soul sister
The Lost Man ost stond, zonder een echte reden, al een tijd onaangeraakt in mijn kast. De verrassing was dan ook groot toen ik de plaat uiteindelijk onder de naald gooide en de track Sweet soul sister hoorde. Geproduceerd dor Quincy en gezongen door Nate Turner & The Mirettes. Gewoon een lekker lome soul track om de afwas bij te doen. Op dezelfde lp staat overigens nog het origineel van Gangstarr’s Speak ya clout en een handje vol andere breaks.
5. Steele Pulse – Handsworth Revolution
Ik kan niet echt zeggen dat ik erg into reggae ben. Ik ben blij met mijn 45 (reissue) van Augusto Pablo en heb wat Bob Marley lp’s voor de dame in de kast staan, maar daar houdt het wel op. De reden daarvan is dat je niet vaak dope reggae tegenkomt op lp…althans ik niet. Van Steele Pulse heb ik twee lp’s waarvan Handsworth Revolution, tot nu toe, de dopeste is. Uiteraard staat de lp, evenals andere in dit genre, vol met aankondigingen van een revolutie en maatschappij bewuste nummers. Toch een aanradertje en dan vooral de titel track.
6. Michel Ripoche – Mirage
En dan juweeltje numero twee. Meegenomen op de gok (want fender-piano in de instrumenten line-up en een vreemde hoes) bleek deze lp bij thuiskomst een bijzonder stukje muziek te bevatten. Progressieve jazz in de hoek van Marc Moulin, maar dan met een viool als hoofdinstrument. Het nummer Mirage heeft heeft een paar bijzondere switches naar de wat klassiekere jazz om vervolgens weer terug te keren naar de bijzondere vibe die kenmerkend is voor de hele lp. En die vrouwelijke vocals…brrrrr. Een must voor de liefhebbers van bijzondere plaatjes. Als ik de prijzen op het internet mag geloven moeten deze liefhebbers ook bijzonder diep in de buidel tasten…maar ja…je bent liefhebber of niet.
7. The Message – Is that the way
De ‘selftitled’ lp van The Message vond ik voor twee euro in een shopje aan de Oude Gracht in Utrecht. Ik had kant B snel doorgeskipt in de winkel. Een leuk plaatje dacht ik en verder niet naar de titels gekeken. Toen ik thuis kwam bleek het nummer Is that the way op kant A te staan die ik al een tijdje zocht (via de Dusty Fingers compilatie). Een super nummer met een hele dope tekst en verschillende switches. Als ik de namen van de muzikanten mag geloven is de band een mengeling van Duitsers en Schotten/Ieren: Tom McGuigan, Alan Murdoch, Horst Stachelhaus en Manfred v. Bohr.
8. Michel Delpeche – Mon Equipage
Michel Delpeche is bekend door het nummer Pour un flirt. Ouders weten. Maar tussen de standaard chansons die deze zanger uitbracht op het Barclay label klinkt in eens een track die je gerust een emotie waterval mag noemen. Mijn Frans is heel slecht en ik kan geen woord volgen van het drama dat zich voltrekt in dit nummer, maar door de gepassioneerde manier van zingen ga ik er vanuit dat het niet over zijn tas gaat…maar zijn over zijn levensbagage. Een online woordenboek claimt dat equipage, crew in het engels betekent (iemand uitsluitsel??). Artiesten die op een dergelijke manier hun ziel en zaligheid in een nummer weten te leggen zijn vandaag de dag zeer dun gezaaid. De sample is overigens door een Nederlandse MC gebruikt. Welke? Zoekt en gij zult vinden.
9. Mandigo – Black Rite
Ik heb deze Mandigo track al eens eerder besproken in een van de columns, dus veel ga ik hier niet meer over vertellen. Maar wat een meesterlijke track van deze Britse band. De lp’s zijn niet heel erg duur, dus bemachtig die library achtige juweeltjes en zet het volume op tien. Deze mannen vlammen zo hard op iedere track dat de brandweer kind aan huis geweest moet zijn tijdens de opname sessies.
10. Millie Jackson – If loving you is wrong I don’t want to be right & The Rap & Reprise
Eigenlijk zijn If loving you was wrong I don’t want to be right (wat een lange titel!), The rap en Reprise drie losse tracks op het Caught up album. Maar deze nummers kun niet los van elkaar luisteren vind ik. Dat zou immers maar een deel van het verhaal opleveren. Millie Jacksons bezingt de trails and tribulations van een vrouw die een verhouding met een getrouwde man heeft. In het tweede deel van het nummer richt ze zich tot een vriendin en de luisteraar en vertelt dan onder andere wat de voor- en nadelen zijn van een dergelijke relatie. Je hoeft alleen je eigen ‘funky’ onderbroeken te wassen, maar je bent wel alleen tijdens de feestdagen. Handige info voor toekomstige overspelplegers. De manier waarop de band meegaat als Millie de verleidingsmanoeuvre uit de doeken doet is om kippenvel van te krijgen. Ze zing met zoveel overtuiging dat je er vanuit gaat dat zij een buitenechtelijke relatie gehad moet hebben. De sample is door een aantal rap-acts gebruikt, onder andere door Atmosphere.
Meer info: Beatsbroke
